Σοφία της Πομερανίας, δούκισσα του Μεκλεμβούργου

Σοφία της Πομερανίας, δούκισσα του Μεκλεμβούργου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1460
Θάνατος	26  Απριλίου 1504 Βίσμαρ
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Μάγκνους Β΄ του Μεκλεμβούργου (από 1478)
Τέκνα	Σοφία του Μεκλεμβούργου Άννα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν Ερρίκος Ε΄ του Μεκλεμβούργου Αικατερίνη του Μεκλεμβούργου Έρικ Β΄ του Μεκλεμβούργου Αλβέρτος Ζ΄ του Μεκλεμβούργου
Γονείς	Έρικ Β΄ της Πομερανίας και Σοφία της Πομερανίας, δούκισσα της Πομερανίας
Αδέλφια	Μπόγκισλαβ Ι΄ της Πομερανίας Μαργαρίτα της Πομερανίας Αικατερίνη της Πομερανίας, δούκισσα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ Barnim (IX) Ελισάβετ Ερίκοβνα
Οικογένεια	Οίκος της Πομερανίας
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Η Σοφία (γερμ.: Sophie von Pomerania-Stettin, π. 1460 - 26 Απριλίου 1504, Βίσμαρ) από τον Οίκο της Πομερανίας, ήταν κόρη του δούκα της Πομερανίας-Βόλγκαστ και με τον γάμο της έγινε δούκισσα του Μεκλεμβούργου από το 1478 έως το 1504.

Βιογραφία

Ήταν η δεύτερη κόρη του Έρικ Β΄ δούκα της Πομερανίας-Βόλγκαστ (απεβ. 1474) και της Σοφίας (απεβ. 1497), κόρης του Μπόγκισλαβ Θ΄ δούκα της Πομερανίας-Στολπ.

Ο αδελφός της ήταν ο Μπόγκισλαβ Ι΄ (1454-1523), ο οποίος κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν πενήντα χρόνια ως ενοποιημένη περιοχή. Υπό τον Μπόγκισλαβ Ι΄ η Πομερανία γνώρισε μία χρυσή εποχή: το Στσέτσιν έγινε η έδρα του το 1491, η δουκική διοίκηση οργανώθηκε με αρχεία, εισήχθη μία καλά ρυθμισμένη είσπραξη φόρων και διατηρήθηκε η ειρήνη και η σταθερότητα. Για πολιτικούς λόγους, το δουκάτο του Μεκλεμβούργου ενεργούσε για τη συγχώνευση με τον Οίκο της Πομερανίας.

Όπως και η κόρη της Άννα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν δύο δεκαετίες αργότερα, η Σοφία επέμεινε να ταφεί μακριά από το σπίτι. Ενώ όλοι οι συγγενείς της από την πλευρά τού Μεκλεμβούργου, συμπεριλαμβανομένου τού συζύγου της, είχαν ταφεί στο αβαείο του Ντόμπεραν, αυτή επέλεξε το μοναστήρι των Δομινικανών στο Βίσμαρ ως τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης. Η κηδεία της Σοφίας ήταν η πρώτη του δουκικού Οίκου στο Βίσμαρ και -εκτός από την αδελφή της Μαργαρίτα, τη χήρα του Βαλτάσαρ, στις 27 Μαρτίου 1526- επίσης και η τελευταία.

Η χάλκινη ταφόπλακα, με την -σε πραγματικό μέγεθος- εικόνα της δούκισσας που στηρίζεται σε παραπέτασμα με ρόδια, τοποθετήθηκε στον τάφο της, στον κύριο βωμό της εκκλησίας της Μαύρης Μονής στο Βίσμαρ, το 1880. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας, επίσης στο Βίσμαρ και, μετά την καταστροφή της εκκλησίας, μεταφέρθηκε στο βόρειο παρεκκλήσιο της εκκλησίας Nικολάι, επίσης στο Βίσμαρ.

Οικογένεια

Η Σοφία αρχικά μνηστεύθηκε τον Ιωάννη Ε΄ δούκα του Μεκλεμβούργου, αδελφό του μετέπειτα συζύγου της Mάγκνους Β΄ δούκα του Mεκλεμβούργου. Μετά το τέλος του Ιωάννη Ε΄, η Σοφία μπήκε σε μοναστήρι και ορκίστηκε αιώνια αγνότητα. Αλλά ο Mάγκνους Β΄ ήταν πολύ επικεντρωμένος με τη διασφάλιση των συνόρων με την Πομερανία και ως εκ τούτου ενδιαφερόταν για έναν γάμο με τη Σοφία. Ζήτησε συμβουλές από πολλούς ιερείς, για το πώς θα παραμεριστεί ο όρκος, αλλά αυτό ήταν μάταιο. Τελικά νυμφεύτηκε τη Σοφία στις 29 Μαΐου 1478, ενάντια στους εκκλησιαστικούς νόμους. Ο πάπας δεν καταδίκασε τον Μάγκνους Β΄ γι' αυτή την παράβαση. Αντ' αυτού του απένειμε το Χρυσό Τριαντάφυλλο της Αρετής, την υψηλότερη εκκλησιαστική τιμή. Στις 3 Απριλίου 1486 η Σοφία πήρε τελικά απαλλαγή από τον όρκο της, υπό την προϋπόθεση να παράσχει ετησίως σε τρεις πένητες λευκά μάλλινα ρούχα στη μνήμη της Παναγίας.

• Ερρίκος Ε΄ (1479-1552), δούκας του Mεκλεμβούργου-Σβερίν.
• Δωροθέα (21 Οκτωβρίου 1480 - 1 Σεπτεμβρίου 1537 στο Ρίμπνιτς), ηγουμένη στο αβαείο Ρίμπνιτς από τις 24 Φεβρουαρίου 1498.
• Σοφία (18 Δεκεμβρίου 1481 - 12 Ιουλίου 1503 στο Tόργκαου), παντρεύτηκε την 1η Μαρτίου 1500 τον Ιωάννη των Βέττιν εκλέκτορα της Σαξονίας και είχε τέκνα.
• Έρικ Β΄ (1483-1508), δούκας του Mεκλεμβούργου-Σβερίν.
• Άννα (1485–1525), παντρεύτηκε πρώτα στις 20 Οκτωβρίου 1500 τον Γουλιέλμο Β΄ λάντγκραβο της Έσσης και είχε τέκνα. Έπειτα παντρεύτηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1519 τον Όθωνα του Λάουμπαχ και επίσης είχε τέκνα.
• Αικατερίνη (1487–1561), παντρεύτηκε στις 6 Ιουλίου 1512 τον Ερρίκο Δ΄ των Βέττιν δούκα της Σαξονίας και είχε τέκνα.
• Αλβέρτος Ζ΄ (1486-1547), δούκας του Μεκλεμβούργου-Γύστροβ.

Βιβλιογραφικές αναφορές

• Friedrich Schlie : Η τέχνη και τα ιστορικά μνημεία του Μεγάλου Δουκάτου του Mecklenburg-Schwerin, δεύτερος τόμος, Τα περιφερειακά δικαστήρια Wismar, Grevesmühlen, Rehna, Gadebusch and Schwerin, Schwerin 1898, επανεκτύπωση Schwerin 1992, σ. 54ff,(ISBN 3-910179-06-1)