Σουκριγιέ Σουλτάνα
| Σουκριγιέ Σουλτάν سوکرای سلطان | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 24 Φεβρουαρίου 1906 Παλάτι Τζαμλιτζά, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 1 Απριλίου 1972 (66 ετών) Παλάτι Τζαμλιτζά, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία |
| Τόπος ταφής | Μαυσωλείο Σουλτάν Μαχμούτ Β΄, Ντιβανγιολού, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία |
| Σύζυγος | Ηγεμόνα Μεχμέτ Σεραφεντίν Εφέντι Αχμάντ Αλ-Τζάμπερ Αλ-Σάμπα Μεχμέτ Σεφίκ Ζιγιά |
Πλήρες όνομα | |
Χατιτζέ Σουκριγιέ μπιντ Γιουσούφ Ιζζεντίν Τούρκικα: Hatice Şükriye bint Yusuf Izzeddin Οθωμανικά: هاتیزه اکریه بنت یوسف ایزدالدین | |
| Οίκος | Οσμανιδών |
| Πατέρας | Ηγεμόνα Γιουσούφ Ιζζεντίν Εφέντι |
| Μητέρα | Λεμάν Χανίμ |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| δεδομένα () | |
Η Σουκριγιέ Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:سوکرای سلطان) (Τούρκικα: Şükriye Sultan, 24 Φεβρουαρίου 1906 - 1 Απριλίου 1972) ήταν κόρη του Ηγεμόνα Γιουσούφ Ιζζεντίν Εφέντι.[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1906 στο Παλάτι Τζαμλιτζά, και ήταν κόρη του Ηγεμόνα Γιουσούφ Ιζζεντίν Εφέντι και της έκτης συζύγου του Λεμάν Χανίμ.[2]
Στις 14 Νοεμβρίου 1923, η Σουκριγιέ παντρεύτηκε τον ξάδελφό της Ηγεμόνα Μεχμέτ Σεραφεντίν, γιο του Ηγεμόνα Σουλεϊμάν Σελίμ, στο Παλάτι Νισάντασι. Κατά την εξορία της αυτοκρατορικής οικογένειας τον Μάρτιο του 1924, η Σουκριγιέ και ο σύζυγός της μετακόμισαν στη Βηρυτό, όπου χώρισαν το 1927.
Μετά το διαζύγιό της, μετακόμισε στο Κάιρο, όπου παντρεύτηκε τον Αχμάντ Αλ-Τζάμπερ Αλ-Σάμπα,[3][4] δέκατο κυβερνήτη του Κουβέιτ, στις 4 Σεπτεμβρίου 1935. Αφού χώρισαν το 1949, παντρεύτηκε τον Μεχμέτ Σεφίκ Ζιγιά, έναν Αμερικανό πολίτη τουρκοκυπριακής καταγωγής.[5][6]
Το 1952, η Σουκριγιέ, ο σύζυγός της και η αδερφή της επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη μετά την ανάκληση του νόμου της εξορίας για τις πριγκίπισσες. Εγκαταστάθηκε στο Παλάτι Τζαμλιτζά.[7][8]
Πέθανε την 1η Απριλίου 1972 και είναι στο μαυσωλείο του προπαππού της Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄ στο Ντιβανγιολού της Κωνσταντινούπολης.
Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κολάρο του Χανεντάν-Αλί Οσμάν.[9]
Παράσημο του Τάγματος της Φιλανθρωπίας, 1ης Τάξης[10]
Παράσημο του Τάγματος της Αριστείας
_ribbon_bar.svg){kind=small}
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ The Rise of the Turks and the Ottoman Empire Αρχειοθετήθηκε 2012-06-28 στο Wayback Machine. Retrieved on 2007-09-16
- ↑ Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. σελίδες 15.
- ↑ Dündar, A. Merthan (2006). Pan-İslâmizm'den Büyük Asyacılığa: Osmanlı İmparatorluğu, Japonya ve Orta Asya. Ötüken Neșriyat. σελ. 227. ISBN 978-9-754-37579-4.
- ↑ Bardakçı, Murat (1991). Son Osmanlılar: Osmanlı hanedanının sürgün ve miras öyküsü. Gri Yayın. σελ. 37.
- ↑ Talu, Ercüment Ekrem· Şakir, Ziya (2005). Şehzade Yusuf İzzedin öldürüldü mü, intihar mı etti?. Selis. σελ. 16. ISBN 978-9-758-72447-5.
- ↑ Yıldırım, Tahsin (2006). Veliahd Yusuf İzzettin Efendi Öldürüldü mü? İntihar mı etti?. Çatı Yayıncılık. σελ. 64.
- ↑ Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı (1994). İstanbul ansiklopedisi. Kültür Bakanlığı. σελ. 536. ISBN 978-9-757-30607-8.
- ↑ Kurşun, Zekeriya (2005). Üsküdar Sempozyumu: Bildiriler. Üsküdar Belediyesi. σελ. 344. ISBN 978-9-759-20195-1.
- ↑ Virgül, Issues 80-83. Pusula Yayıncılık. 2005. σελ. 41.
- ↑ Fritz Rudolf Künker GmbH & Co. KG. Künker Auktion 299 - Orden und Ehrenzeichen aus aller Welt: Das Osmanische Reich, The Ottoman Collection, Teil 2. Numismatischer Verlag Künker. σελίδες 146–7.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
- Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)