Σουζάνα Αντωνακάκη
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σουζάνα Αντωνακάκη | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σουζάνα Αντωνακάκη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 26 Ιουνίου 1935[1] Αθήνα[2] |
| Θάνατος | 5 Ιουλίου 2020[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1954–1959)[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[2] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου |
Η Σουζάνα Αντωνακάκη[4] (γενν. 1935) είναι αρχιτέκτονας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών και διετέλεσε πρόεδρος του τμήματος Αρχιτεκτόνων του Τεχνικού Επιμελητηρίου, ιδρυτικό μέλος του αρχιτεκτονικού γραφείου Α66 και Β66, αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής και μέλος της Εθνικής Γραμματείας της UIA.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σουζάνα Κολοκυθά-Αντωνακάκη γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1935 στην Αθήνα και σπούδασε στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου από το 1954 έως το 1959. Από τότε συνεργάστηκε με τον σύντροφό της Δημήτρη Αντωνακάκη, αναλαμβάνοντας μαζί του τα περισσότερα από τα έργα της.
Ήταν μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ), 1971-1972 και πρόεδρος του τμήματος Αρχιτεκτόνων του Τεχνικού Επιμελητηρίου (1982-84). Ιδρυτικό μέλος του αρχιτεκτονικού γραφείου Α66 (1987) και του Β66 (1991). Αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής (Academie d' Architecture), 1995. Ήταν μέλος της Εθνικής Γραμματείας της UIA. Συμμετείχε σε συνέδρια και συναντήσεις (Κάιρο, Λευκωσία, Μπράιτον, Παρίσι, Βερολίνο, Μόντρεαλ, Σικάγο). Guest Lecturer και ήταν μέλος, μετά από πρόσκληση του καθηγητή Herman Hertzberger, της διδακτικής ομάδας του International Design Seminar 1987 στην Αρχιτεκτονική Σχολή του TU Delft και το 1988 στο Split. Μέλος της Εθνικής Γραμματείας και της Κριτικής Επιτροπής του Europan 1989.
Εργα και κείμενά της έχουν καταχωρηθεί στο International Archive of Women in Architecture (iawa) VP & SU Virginia. [5]
Αρχιτεκτονικό ύφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σουζάνα Αντωνακάκη προέρχεται από μια γενιά αρχιτεκτόνων που ήταν μάρτυρες των σημαντικών έργων του Άρη Κωνσταντινίδη και παρακολούθησε μαθήματα από τον μαθητή και φίλο του Ludwig Mies van der Rohe James Speyer. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στα έργα της, ιδίως τα πρώτα, φαίνεται αρκετά καθαρά η επιρροή των δύο αυτών μεγάλων αρχιτεκτόνων.
Το έργο της, σε συνεργασία πάντα με τον σύντροφό της Δημήτρη Αντωνακάκη, αποτελεί ένα συγκερασμό ελληνικού και ξένου μοντερνισμού, παράδοσης και νεωτερικότητας. Μεγάλη σημασία στα έργα της έχουν οι έννοιες και τα εργαλεία του κάναβου και της πορείας-μονοπατιού όπως σημειώθηκε από τους Αλέξανδρο Τζώνη και Liane Lefaivre το 1981, όταν συνέδεσαν την αρχιτεκτονική της με το ρεύμα του κριτικού τοπικισμού.[6] Τον κάναβο χρησιμοποιεί τόσο στα κατασκευαστικά στοιχεία ενός κτιρίου, υποστυλώματα, δοκάρια, όσο και στην οργάνωση λειτουργικών ζωνών, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως υποτάσσει όλο το κτίσμα σε αυτόν. Το μονοπάτι από την άλλη χρησιμοποιείται και αυτό ως μέσο οργάνωσης των λειτουργιών, όχι όμως με την στενή έννοια του διαδρόμου που συνδέει δύο γειτονικούς χώρους, αλλά ως στοιχείο πολιτισμικό που μεταφέρεται από τις συνδέσεις των πόλεων σε μικρογραφία μέσα στον μικρόκοσμο του εκάστοτε συγκροτήματος, σπιτιού ή διαμερίσματος. Τα δύο αυτά βασικά στοιχεία συνδυάζονται αρμονικά, διαμορφώνοντας μια σαφή αρχιτεκτονική γλώσσα με στοιχεία παράδοσης και μνήμης.[7]
Σημαντικότερα αρχιτεκτονικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Συγκρότημα κατοικιών των μεταλλείων Μπάρλου στο Δίστομο Βοιωτίας, 1965
- Αρχαιολογικό μουσείο της Χίου, 1965
- Ξενοδοχειακό συγκρότημα Ερμιόνης, 1965
- Κατοικία διακοπών στο Πόρτο Χέλι, 1967
- Κατοικία στο Παλαιό Φάληρο, 1967
- Πολυκατοικία στη Εμμανουήλ Μπενάκη, 1973
- Εξοχική κατοικία στα Σπάτα, 1974
- Κατοικία στη Μοντεβάρδια Χανίων, 1975
- Κατοικία διακοπών και ατελιέ στον Οξύλινθο Ευβοίας, 1977
- Πολυκατοικία στην περιοχή της Ακρόπολης, 1978
- Lyttos Hotel στην Κρήτη, 1979
- Μονοκατοικία Καραγεωργίου στην Ύδρα, 1980
- Φοιτητική εστία στα Λαγκάδια, 1980
- Συγκρότημα 220 κατοικιών στην Κομοτηνή, 1981
- Σπίτι στην Πέρδικα της Αίγινας, 1981
- Φιλοσοφική Σχολή Κρήτης, 1981
- Πολυτεχνείο Κρήτης, 1982
- Νοσοκομείο Σητείας, 1982
- Κατοικία στη Σίφνο, 1984
- Κατοικία στην Κάτω Μυρτιά της Νέας Πεντέλης, 1987
- Πολυκατοικία στην Αμαλιάδα, 1988
- Κέντρο Λαϊκής Τέχνης Ιωαννίνων, 1989
- Κατοικία στη Νέα Κηφισιά, 1990
- Νέο Μουσείο της Ακρόπολης 1 (Συμμετοχή σε διαγωνισμό), 1990
- Στούντιο ζωγράφου στην Πέρδικα της Αίγινας, 1990
- Κατοικία στην Κηφισιά, 1993
- Θέατρο στο δάσος στη Θεσσαλονίκη, 1996
- Δύο κατοικίες στο Ηράκλειο Κρήτης, 1997
- Ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, 1997
- Είσοδος εγκαταστάσεων πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 1997
- Σιδηροδρομικός σταθμός Καλλιθέας, 2002
- Κατοικία Γορουγιάννη στην Παύλιανη, 2003
- Ανάπλαση πλατείας Κολωνακίου, 2003
- Σιδηροδρομικός σταθμός Άνω Πατησίων, 2003
- Βιβλιοθήκη της Σχολής Καλών Τεχνών, 2005
- Κτίριο γραφείων στο Ηράκλειο Κρήτης, 2005
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Claudine Brelet: «Le Dictionnaire universel des créatrices» (Γαλλικά, Αγγλικά) Éditions des Femmes. 22 Νοεμβρίου 2013. souzana-maria-antonakakis. ISBN-13 978-2-7210-0628-8. ISBN-10 2-7210-0631-2.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 www
.emst .gr /shortnews /apochairetoyme-ti-soyzana-antonakaki. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2022. - ↑ www
.kathimerini .gr /1086125 /article /epikairothta /ellada /apeviwse-h-diakekrimenh-arxitektonas-soyzana-antwnakakh. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. - ↑ Attelier 66 The architecture of Dimitris and Suzana Antonakakis, Essay by Liane Lefaivre and Alexander Tzonis
- ↑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Το ιδανικό ελληνικό σπίτι tovima.gr
- ↑ Στέλιος Γιαμαρέλος (2022). Resisting Postmodern Architecture: Critical Regionalism before Globalisation, London: UCL Press. DOI: https://doi.org/10.14324/111.9781800081338
- ↑ Σουζάνα Αντωνακάκη (2023). Αρχιτεκτονική ποιητική: Κείμενα 1959-2019, επιμ. Στέλιος Γιαμαρέλος, Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης και Σουζάνα Αντωνακάκη (2010). Κατώφλια: 100 + 7 χωρογραφήματα, Αθήνα: futura