Σολομόν Νικρίτιν
| Σολομόν Νικρίτιν | |
|---|---|
| Γέννηση | 30 Νοεμβρίουιουλ. / 12 Δεκεμβρίου 1898γρηγ. Τσερνίχιβ |
| Θάνατος | 3 Δεκεμβρίου 1965[1] Μόσχα |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο του Βοστιάκοβο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Σπουδές | Vkhutemas |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[1], συγγραφέας, σχεδιαστής, καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[1], εικαστικός καλλιτέχνης[2] και θεωρητικός της τέχνης[2] |
| Αδέλφια | Anna Nikritina |
Ο Σολομόν Νικρίτιν (ουκρανικά: Соломон Борисовiч Нiкрiтiн, 1898–1965) ήταν Σοβιετικός καλλιτέχνης, κριτικός τέχνης και θεωρητικός, αναγνωρισμένος για τη συνεισφορά του στο ρωσικό κίνημα της πρωτοπορίας. Γεννημένος στο Τσερνίχιβ της Ουκρανίας, σπούδασε στη Σχολή Τέχνης του Κιέβου και αργότερα στη Μόσχα και την Πετρούπολη. Το 1920, μετά από μια σύντομη περίοδο στο Κίεβο, μετακόμισε στη Μόσχα και γράφτηκε στα Ανώτερης Τέχνης και Τεχνικής Στούντιο (VKhUTEMAS).
Ο Νικρίτιν ήταν πρωτοπόρος του κινήματος του «Προβολικτισμού» στην τέχνη, το οποίο ανέπτυξε γύρω στο 1922. Ίδρυσε επίσης το «Θέατρο Προβολής», επηρεασμένος από την εμβιομηχανική. Η ομάδα του κέρδισε εξέχουσα θέση στην «Πρώτη Έκθεση Συζήτησης Ενεργής Επαναστατικής Τέχνης» στη Μόσχα το 1924.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του 1930, ο Νικρίτιν εργάστηκε σε διάφορα έργα, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού της Κόκκινης Πλατείας για το Τρίτο Συνέδριο της Κομιντέρν και ηγήθηκε του «Αναλυτικού Γραφείου» στο Μουσείο Ζωγραφικής Πολιτισμού στη Μόσχα, θέση που κράτησε μέχρι το κλείσιμο του μουσείου το 1929. Ο πιο διάσημος πίνακας του, «Δίκη Λαού», φιλοξενείται στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ. Έγινε ένας από τους αγαπημένους καλλιτέχνες του συλλέκτη Γιώργου Κωστάκη, γεγονός που συνέβαλε στη διατήρηση πολλών έργων του.
Οι ατομικές εκθέσεις του Νικρίτιν πραγματοποιήθηκαν το 1926 και το 1927 στο Μουσείο Ζωγραφικού Πολιτισμού στη Μόσχα. Το 1932, μια έκθεση με έργα των Αχμέτεβ, Προυσάκοβ και Νικρίτιν πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα. Το 1969 διοργανώθηκε μεταθανάτια έκθεση. Το 2004 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια μεγάλη προσωπική έκθεση, «Φωτεινές σφαίρες - σκοτεινοί σταθμοί».[3]
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, συνέβαλε στις προπαγανδιστικές αφίσες «Παράθυρα ΤΑΣΣ». Μεταπολεμικά τιμήθηκε με τα μετάλλια "Για τη νίκη επί της Γερμανίας" (1945) και "Στη μνήμη της 800ης επετείου της Μόσχας" (1948).
Η κληρονομιά του Νικρίτιν στη σοβιετική τέχνη χαρακτηρίζεται από την καινοτόμο προσέγγισή του και τη σημαντική συνεισφορά του στο κίνημα της πρωτοπορίας. Πέθανε το 1965 και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Βοστριακόφσκι στη Μόσχα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /151889. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 2,0 2,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20201083150. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Φωτεινές Σφαίρες - Σκοτεινοί Σταθμοί. Η τέχνη του Solomon Nikritin (1898 - 1965». Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Έργα του Σολομών Νικρίτιν στην Συλλογή Κωστάκη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, MoMUS