Σεργκέι Ιβανόφ

Σεργκέι Ιβανόφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	4ιουλ. / 16 Ιουνίου 1864γρηγ.; Ρούζα
Θάνατος	3ιουλ. / 16 Αυγούστου 1910γρηγ.; d:Q16695375
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Σχολή ζωγραφικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής της Μόσχας; Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ιβάνοφ (ρωσικά: Сергей Васильевич Иванов, 16 Ιουνίου 1864 στη Ρουζά - 16 Αυγούστου 1910 στο Σβίστουχ της επαρχίας Ντμιτρόφσκι του κυβερνείου Μόσχας) ήταν Ρώσος ζωγράφος, γνωστός για τον κοινωνικό ρεαλισμό του.

Βιογραφία

Ο πατέρας του ήταν συλλέκτης φόρων για την τελωνειακή υπηρεσία^[4]. Έδειξε ένα πρώιμο ταλέντο για την τέχνη, αλλά ο πατέρας του ήταν αντίθετος με το σκεπτικό ότι δεν θα ήταν ένας ασφαλής τρόπος για να ζήσει και έτσι όταν ήταν 11 ετών εγγράφηκε στο Ινστιτούτο Ερευνών Γης Κονσταντίνοφ^[5].

Το Ινστιτούτο δεν ήταν στην αρεσκεία του και ήταν ένας αδιάφορος μαθητής, έτσι ένας οικογενειακός φίλος που ήταν ερασιτέχνης καλλιτέχνης ενθάρρυνε τον πατέρα του να τον στείλει στη σχολή ζωγραφικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής της Μόσχας (ΣΖΓΑΜ). Με σύσταση του Βασίλ Περόφ, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα εκεί το 1878. μελετώντας με τους Ιλλαρίον Πριανίσνικοφ και Εβγκράφ Σορόκιν^[4].

Έφυγε εκεί το 1882 για να παρακολουθήσει την Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών. Η δυσαρέσκεια με τη διοίκηση του σχολείου και τις οικονομικές δυσκολίες τον ανάγκασαν να επιστρέψει στη Μόσχα το 1884. Επέστρεψε στη ΣΖΓΑΜ και αποφοίτησε το 1885.

Εκείνη την εποχή άρχισε να ασχολείται με μια σειρά έργων ζωγραφικής αφιερωμένων στο Περεσελεντσέστβο, τη διαδικασία επανεγκατάστασης των αγροτών σε απομακρυσμένες και κενές περιοχές (κυρίως στη Σιβηρία) σε μια προσπάθεια να καταπολεμηθεί ο υπερπληθυσμός των χωριών μετά τη απελευθέρωση των δουλοπάροικων το 1861. Η κίνηση ήταν συχνά πολύ επίπονη και πολλοί πέθαναν στο δρόμο. Από το 1885 έως το 1889 περιόδευσε στις περιφέρειες Σαμάρα, Σαράτοφ, Αστραχάν και Αρινμπούρκ, καταγράφοντας τη ζωή των μεταναστών. Ακολούθησε μια σειρά καταδίκων^[4]. Στα μέσα της δεκαετίας του 1890 άρχισε να επικεντρώνεται σε ιστορικά έργα.

Το 1899 έγινε μέλος της Περεντβίζνικι, αλλά σύντομα δυσαρεστήθηκε από την έμφαση που δινόταν στις "υπέροχες σκηνές"^[5]. Το 1903, ήταν ένας από τους ιδρυτές της Ένωσης Ρώσων Καλλιτεχνών, αντικαθιστώντας προσωρινά το γνωστότερο Μιρ Ισκούσστβα^[4]. Το 1905, η Αυτοκρατορική Ακαδημία τον ονόμασε "Ακαδημαϊκό". Αργότερα εκείνο το έτος, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Μόσχας, έκανε πολλά σκίτσα και βοήθησε τους τραυματίες.

Από το 1903 έως το 1910 δίδαξε στη ΣΖΓΑΜ. Ήταν επίσης γνωστός ως εικονογράφος. δημιουργώντας σχέδια για τα κλασικά από τους Γκογκόλ, Λερμόντοφ και Πούσκιν. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στην ντάτσα του κοντά στον ποταμό Γιαχρομά^[4].