Σεδούλιος Καίλιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σεδούλιος Καίλιος
Γέννηση4ος αιώνας (περίπου)[1]
Θάνατος5ος αιώνας[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Ιδιότηταποιητής, συγγραφέας και στρατιωτικός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σεδούλιος Καίλιος ήταν λατίνος εκκλησιαστικός ποιητής. Έζησε από τα τέλη του 4ου μέχρι το δεύτερο τέταρτο το 5ου αι. μ.Χ.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σεδούλιος είχε λάβει επιμελημένη κλασική παιδεία. Σταδιοδρόμησε ως ρήτορας στην Ιταλία, ως δάσκαλος μετρικής και συντάκτης ποιημάτων στην Αχαΐα (Ελλάδα). Με τη βοήθεια ενός ιερέα, του Μακεδόνιου μεταστράφηκε στον χριστιανισμό. Ο Ισίδωρος Σεβίλλης τον ονομάζει πρεσβύτερο, κάτι πολύ πιθανό επειδή τα ποιήματά του εισήλθαν σε λειτουργική χρήση.[2]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Paschale carmen: Ποίημα πολυστιχο το οποίο χρονικά τοποθετείται στα 420 με 430 διότι ενώ σε αυτό καταπολεμά τον Σαβελλιανισμό και τον Αρειανισμό, δεν αναφέρει τον Νεστόριο.[2] Περιλαμβάνει πρόλογο από 8 δίστιχα, περί Θείας Ευχαριστίας. Στο 1ο βιβλίο περιγράφει γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης με 352 εξάμετρα, στο 2ο βιβλίο 300 εξάμετρα, στο 3ο βιβλίο 339 εξέμετρα, και στο 4ο 438 εξέμετρα περιγράφει γεγονότα της Καινής Διαθήκης. Τέλος στο 5ο με 438 εξέμετρα περιγράφει τά πάθη έως και την Ανάληψη του Ιησού.[3]
  • Ύμνοι: συνέταξε δύο ύμνους. Ο πρώτος είναι μια ελεγεία και περιγράφει το σχέδιο της σωτηρίας του Θεού σε 55 δίστιχα (το πρώτο εξάμετρο και το δεύτερο πεντάμετρο) και τελειώνει με ομολογία στην Αγία Τριάδα. Ο δεύτερος ύμνος γραμμένος σε ιαμβικό δίμετρο, είναι αλφαβητικός με 23 στροφές των τεσσάρων στιχων και υμνεί τον Ιησού. Ο ύμνος αυτός χρησιμοποιήθηκε στη λατρεία: οι στροφές από A-G στην εορτη των Χριστουγέννων και οι στοφές H-I, L-N στην εορτή των Θεοφανίων.[3] Η περίπτωση του Σεδούλιου να έχει γράψει επική ποίηση στα λατινικά και οι ύμνοι του να έχουν χρησιμοποιηθεί στη λατρεία είναι μοναδίκη για την εποχή εκείνη.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12436743d. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία Γ΄, εκδ. Γρηγόρης, Αθήνα, 2010, σελ. 300
  3. 3,0 3,1 3,2 Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία Γ΄, εκδ. Γρηγόρης, Αθήνα, 2010, σελ. 301

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία Γ΄, εκδ. Γρηγόρης, Αθήνα, 2010, σελ. 300-302