Σαλβέστρο των Μεδίκων
| Σαλβέστρο | |
|---|---|
 Ο θυρεός των Μεδίκων | |
| Γέννηση | 1331 |
| Θάνατος | 1388 |
| Σύζυγος | Μπαρτολομέα Αλτοβίτι |
| Επίγονοι | Αλαμάνο ντι Σαλβέστρο |
| Οίκος | Μεδίκων |
| Πατέρας | Αλαμάνο ντι Φιλίππο |
| δεδομένα () | |
O Σαλβέστρο, ιταλ. Salvestro, (1331 - 1388) από τον Οίκο των Μεδίκων ήταν σημαιοφόρος και κοσμήτωρ της Φλωρεντίας .
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σαλβέστρο ή Συλβέστρο γεννήθηκε το 1331 και ήταν γιος του Αλαμάνο. Ήταν τρίτος ξάδελφος του Αβεράρντο των Μεδίκων, πατέρα του Τζοβάνι ντι Μπίτσι ιδρυτή της Τράπεζας των Μεδίκων.
Ήταν μέλος της τάξης των πατρικίων, αντίπαλος των Γουέλφων[1]. Η πολιτική του στηρίχθηκε στην προσπάθεια αποκλεισμού των μικρών Συντεχνιών της πόλης. Το 1378 εκλέχθηκε σημαιοφόρος (gonfaloniere) στο Συμβούλιο των 9 (Signoria) της Φλωρεντίας και αντιτέθηκε στους Γουέλφους αναβιώνοντας νόμους που τοποθετούσαν περιορισμούς στην αριστοκρατία και μειώνοντας τη δύναμη του διοικητή. Οι ευγενείς ένιωσαν να απειλείται η υπόστασή τους και αντέδρασαν.
Το 1378, μαζί με άλλους 63 πολίτες, έγινε ιππότης. Ο σημαιοφόρος της δικαιοσύνης Μικέλε ντι Λάντο του έδωσε τους δασμούς από τα καταστήματα της Παλαιάς Γέφυρας, αλλά αργότερα η Συντεχνία των Κλωστοϋφαντουργών, καχύποπτη για τα προνόμια του Λάντο στις μεσαίες τάξεις, το πήρε πίσω.
Μετά τη στάση των ευγενών ακολούθησε η στάση των Μεγάλων και Μικρών Συντεχνιών. Οι κλωστοϋφαντουργοί (chiombi), που δεν είχαν εκπρόσωπο στο Συμβούλιο ως Συντεχνία, εξεγέρθηκαν και έκαψαν μερικά σπίτια των ευγενών. Όταν επιβλήθηκαν, ο Σαλβέστρο κυβέρνησε ουσιαστικά ως δικτάτορας. Το 1382 όμως η παράταξη των Γουέλφων ανέκτησε τη δύναμή της και τον εξόρισε.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Μπαρτολομέα Αλτοβίτι και γιος του ήταν ο:
- Αλαμάνο, νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα Κοβόνι.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ οπαδών του πάπα εναντίον των Γιβελλίνων, οπαδών του Γερμανού βασιλιά
- ↑ Miroslav Marek
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|