Ρουτζίνα Μπάλσιτς
| Ρουτζίνα Μπάλσιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Руђина Балшић (Σερβικά) και Rudina Balsha (Αλβανικά) |
| Γέννηση | 1396 |
| Θάνατος | 1420 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αλβανία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Mrkša Žarković |
| Γονείς | Μπάλσα Β΄ |
| Οικογένεια | Οίκος Μπάλσιτς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ρουτζίνα, σερβικά κυριλλικά: Руђина Балшић / Ruđina Balšić / Rugina (άκμασε 1396–1420) από τον Οίκο Μπάλσιτς ήταν ευγενής από τη Ζέτα. Κυβερνούσε μία περιοχή, που βρίσκεται σήμερα στο Μαυροβούνιο και τη βόρειο Αλβανία. Παντρεύτηκε τον Mρκσα Ζαρκόβιτς και κληρονόμησε το βασίλειό του, το πριγκιπάτο της Βαλόνας (Αυλώνας), όταν αυτός απεβίωσε το 1414. Μετά από μακρές διαπραγματεύσεις για την πώληση τού δουκάτου της στους Βενετούς, οι Οθωμανοί πρόλαβαν και το κατέλαβαν το 1417. Τότε η Ρουτζίνα διέφυγε από τη Βαλόνα στη Ζέτα, όπου έγινε κυβερνήτης της Μπούντβα από το 1418. Το 1420, κατά τη διάρκεια του Β' Πολέμου για το Σκουτάρι, παρέδωσε την Μπούντβα στους Βενετούς χωρίς καμία αντίσταση και μετακόμισε στη Ραγκούσα (Ντουμπρόβνικ) με το ταμείο (θησαυροφυλάκιο) της πόλης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν κόρη τού Μπάλσα Β΄ κυρίου της Zέτας (1378–85) και της Kομνηνής Ασέν της Βουλγαρίας, κόρης τού Ιωάννη των Σρατσιμίρ. Το 1391 η Ρουτζίνα παντρεύτηκε τον ευγενή Mρκσα Ζαρκόβιτς. [1] Ο γάμος τους ευλογήθηκε από τον αρχιεπίσκοπο της Αχρίδας, αν και θεωρήθηκε ως μη κανονικός, επειδή ήταν στενοί συγγενείς. [2] Το 1397 αυτή και η μητέρα της έλαβαν την υπηκοότητα της Δημοκρατίας της Ραγκούσας. [3]
Δούκισσα της Βαλόνας, της Κανίνας, της Χειμάρρας και του Βερατίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος τού συζύγου της το 1414, η Ρουτζίνα κληρονόμησε τον έλεγχο της Βαλόνα (Vlorë/Βλόρα) και τον κράτησε μέχρι να περιέλθει στους Οθωμανούς το 1417. [4] Προσέφερε τη Βαλόνα στη Δημοκρατία της Βενετίας με αντάλλαγμα 10.000 δουκάτα. Οι Βενετοί ενδιαφέρθηκαν να αποκτήσουν τον έλεγχο της Βαλώνας, για να εμποδίσουν τους Οθωμανούς να ελέγχουν την είσοδο στην Αδριατική Θάλασσα. Ενώ οι Ενετοί παρέτειναν τις διαπραγματεύσεις με τη Ρουτζίνα ελπίζοντας να πάρουν καλύτερη τιμή, οι Οθωμανοί κατέλαβαν τη Βαλόνα τον Ιούνιο του 1417 [5]
Κυβερνήτης της Μπούντβα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την κατάκτηση της Βαλόνας από τους Οθωμανούς, η Ρουτζίνα χρειάστηκε να καταφύγει πρώτα στην Κέρκυρα [5] και στη συνέχεια στη Ζέτα, την οποία κυβερνούσε ο ανιψιός της Μπάλσα Γ΄, ο οποίος της εμπιστεύτηκε τη διακυβέρνηση της παραλιακής πόλης Μπούντβα το 1418 [6] [7] Όταν οι Βενετοί έστειλαν μία ναυτική μοίρα στο λιμάνι της Μπούντβα το 1419, κατά τη διάρκεια τού Β΄ Πολέμου για το Σκουτάρι, η Ρουτζίνα παρέδωσε την πόλη χωρίς καμία αντίσταση και κατέφυγε στη Δημοκρατία της Ραγκούσας (Ντουμπρόβνικ) με το ταμείο (θησαυροφυλάκιο) της πόλης. [8] [9]
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Veselinović & Ljušić 2008, σελ. 94.
- ↑ Grozdanov, Krsteski & Alčev 1980, σελ. 23.
- ↑ Purković 1956, σελ. 55.
- ↑ Fine 1994, σελ. 391.
- ↑ 5,0 5,1 umetnosti 1983, σελ. 65.
- ↑ Gavrilović 1981, σελ. 96.
- ↑ Мишић 2010, σελ. 62.
- ↑ Fine 1994, σελ. 516.
- ↑ Pavle Mijović· Mirko Kovačević (1975). Gradovi i utvrđenja u Crnoj Gori. Arheološki institut. σελ. 101.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Veselinović, Andrija; Ljušić, Radoš (2008). Srpske dinastije. Službene glasink. ISBN 978-86-7549-921-3.
- Fine, John V. A. (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN 0-472-08260-4.
- umetnosti, Srpska akademija nauka i (1983). Glas.
- Purković, Miodrag Al (1956). Princeze iz kuće Nemanjića. AV ALA printing and publishing.
- Grozdanov, Cvetan; Krsteski, Ǵorǵi; Alčev, Petar (1980). Ohridsko zidno slikarstvo XIV veka. Institut za istoriju umetnosti, Filozofski fakultet.
- Мишић, Синиша (2010). Лексикон градова и тргова средњовековних српских земаља: према писаним изворима. Завод за уџбенике. ISBN 978-86-17-16604-3.