Πτώση της Σαϊγκόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πτώση της Σαϊγκόν
Πόλεμος του Βιετνάμ
Χρονολογία30 Απριλίου 1975, πριν 48 έτη (1975--4-30)
ΤόποςΣαϊγκόν, Νότιο Βιετνάμ
(σημερινή Πόλη Χο Τσι Μινχ)
10°46′41″N 106°41′46″E / 10.77806°N 106.69611°E / 10.77806; 106.69611Συντεταγμένες: 10°46′41″N 106°41′46″E / 10.77806°N 106.69611°E / 10.77806; 106.69611
ΑίτιαΠροέλαση των δυνάμεων του Βορείου Βιετνάμ.
ΈκβασηΝίκη του Βορείου Βιετνάμ και των ΒιετΚονγκ.
  • Τέλος του πολέμου του Βιετνάμ.
  • Εκκένωση όλου του διπλωματικού, στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού των ΗΠΑ
  • Οι Βιετκονγκ ιδρύουν και αποκτούν την εξουσία στο Νότιο Βιετνάμ, ιδρύοντας τη Δημοκρατία του Νοτίου Βιετνάμ
  • Έναρξη της ανθρωπιστικής κρίσης και της προσφυγικής κρίσης στην Ινδοκίνα
  • Η Σαϊγκόν μετονομάστηκε σε πόλη Χο Τσι Μινχ
Αντιμαχόμενοι
Βόρειο Βιετνάμ
ΒιετΚόνγκ
Υποστηρίζεται από:
Σοβιετική Ένωση
Νότιο Βιετνάμ
Υποστηρίζεται από:
Ηνωμένες Πολιτείες
Δυνάμεις
270.000 τακτικός στρατός
180.000 παραστρατιωτικοί και αντάρτες[1]
31,000
Απολογισμός
  • Τουλάχιστον 108 νεκροί.
  • Τουλάχιστον 8 άρματα μάχης και 1 τεθωρακισμένο όχημα καταστράφηκαν ή υπέστησαν ζημιές. [2]
  • Οι περισσότεροι στρατιώτες σκοτώθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν ή εγκατέλειψαν τις θέσεις τους.
  • Κάποιοι αποχώρησαν με τον αμερικανικό στόλο.
  • Δεκάδες τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα και αεροσκάφη καταστράφηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν.

Η πτώση της Σαϊγκόν, [3] επίσης γνωστή και ως Απελευθέρωση της Σαϊγκόν [4] ή Απελευθέρωση του Νότου [5] [6] από την κυβέρνηση του Βιετνάμ, ή και Μαύρος Απρίλιος [7] από τους αντικομμουνιστές βιετναμέζους του εξωτερικού, ήταν η κατάληψη της Σαϊγκόν, της πρωτεύουσας του Νοτίου Βιετνάμ, από τον Λαϊκό Στρατό του Βιετνάμ (PAVN) και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Νοτίου Βιετνάμ (Βιετ Κονγκ) στις 30 Απριλίου 1975 . Το γεγονός σηματοδότησε το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ και την κατάρρευση του μη κομμουνιστικού καθεστώτος του Νοτίου Βιετνάμ καθώς και την έναρξη μιας μεταβατικής περιόδου από την επίσημη επανένωση του Βιετνάμ στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ υπό την κομμουνιστική κυριαρχία . [8]

Ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Βαν Τιέν Ντανγκ, ξεκίνησε την τελική του επίθεση στη Σαϊγκόν στις 29 Απριλίου 1975, με τις δυνάμεις του Στρατού της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (ARVN) υπό τη διοίκηση του στρατηγού Nguyễn Văn Toàn να υφίσταται έναν βαρύ βομβαρδισμό από το πυροβολικό. Μέχρι το απόγευμα της επόμενης μέρας, ο Λαϊκός Στρατός και οι ΒιετΚονγκ είχαν καταλάβει τα σημαντικά σημεία της πόλης και ύψωσαν τη σημαία τους πάνω από το προεδρικό μέγαρο του Νοτίου Βιετνάμ.

Της κατάληψης της πόλης προηγήθηκε η "Επιχείρηση Συχνός Άνεμος", μία εκκένωση σχεδόν όλου του αμερικανικού πολιτικού και στρατιωτικού προσωπικού στη Σαϊγκόν, μαζί με δεκάδες χιλιάδες Νοτιοβιετναμέζους πολίτες που είχαν συνδεθεί με το καθεστώς της Δημοκρατίας του Βιετνάμ. Μερικοί Αμερικανοί επέλεξαν να μην αποχωρήσουν. Οι στρατιωτικές μονάδες των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν εγκαταλείψει το Νότιο Βιετνάμ περισσότερο από δύο χρόνια πριν από την πτώση της Σαϊγκόν και δεν ήταν διαθέσιμες για να βοηθήσουν ούτε στην άμυνα της Σαϊγκόν ούτε στην εκκένωση. [9] Η εκκένωση ήταν η μεγαλύτερη εκκένωση με ελικόπτερο στην ιστορία. [10]:202 Εκτός από τη φυγή των προσφύγων, το τέλος του πολέμου και η θέσπιση νέων κανόνων από την κομμουνιστική κυβέρνηση συνέβαλαν στη μείωση [11] του πληθυσμού της πόλης μέχρι το 1979, μετά την οποία ο πληθυσμός αυξήθηκε ξανά. [12]

Στις 3 Ιουλίου 1976, η Εθνοσυνέλευση του ενοποιημένου Βιετνάμ μετονομάστηκε σε Σαϊγκόν προς τιμήν του Χο Τσι Μιν, του αείμνηστου Προέδρου του Εργατικού Κόμματος του Βιετνάμ και ιδρυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ). [13]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προέλαση δυνάμεων του Βορείου Βιετνάμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κατάσταση του Νοτίου Βιετνάμ λίγο πριν από την πτώση της Σαϊγκόν (κάτω δεξιά) στις 30 Απριλίου 1975.

Η ταχύτητα με την οποία κατέρρευσε η θέση των δυνάμεων του Νοτίου Βιετνάμ το 1975 ήταν έκπληξη για τους περισσότερους Αμερικανούς και Νοτιοβιετναμέζους παρατηρητές, και πιθανώς και για τους Βορειοβιετναμέζους και τους συμμάχους τους. Ένα υπόμνημα που συντάχθηκε από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) και την Υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού των ΗΠΑ , που δημοσιεύθηκε στις 5 Μαρτίου, έδειξε ότι το Νότιο Βιετνάμ θα μπορούσε να αντέξει την τρέχουσα περίοδο ξηρασίας—δηλαδή, τουλάχιστον μέχρι το 1976.[14] Ωστόσο αυτές οι προβλέψεις αποδείχθηκαν μεγάλο σφάλμα. Ακόμη και όταν κυκλοφόρησε αυτό το υπόμνημα, ο στρατηγός Ντανγκ προετοίμαζε μια μεγάλη επίθεση στην κεντρική πεδιάδα του Βιετνάμ, η οποία ξεκίνησε στις 10 Μαρτίου και οδήγησε στη σύλληψη του Μπουόν Μα Θοτ. Ο Στρατός της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (ARVN) ξεκίνησε μια άτακτη και δαπανηρή υποχώρηση, ελπίζοντας να αναδιατάξει τις δυνάμεις του και να κρατήσει το νότιο τμήμα του Νοτίου Βιετνάμ, νότια του 13ου παραλλήλου.[15]

Υποστηριζόμενο από πυροβολικό και τεθωρακισμένα, ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ συνέχισε να προχωρά προς τη Σαϊγκόν, καταλαμβάνοντας τις μεγάλες πόλεις του βόρειου Νοτίου Βιετνάμ στα τέλη Μαρτίου — Χούε στις 25 και Ντα Ναγκ στις 28. Στην πορεία, οι άτακτες υποχωρήσεις του Νοτίου Βιετνάμ και η φυγή των προσφύγων—όπου υπήρχαν περισσότεροι από 300.000 στο Ντα Ναγκ [16] —ζημίωσαν τις προοπτικές του Νοτίου Βιετνάμ για ανάκαμψη. Μετά την απώλεια του Ντα Ναγκ, αυτές οι προοπτικές είχαν ήδη απορριφθεί ως ανύπαρκτες από τους Αμερικανούς αξιωματικούς της CIA στο Βιετνάμ, οι οποίοι πίστευαν ότι τίποτα λιγότερο από επίθεσεις με B-52 εναντίον του Ανόι θα μπορούσε ενδεχομένως να σταματήσει τους Βορειοβιετναμέζους. [17]

Μέχρι τις 8 Απριλίου, το Πολιτικό Γραφείο του Βορείου Βιετνάμ, το οποίο τον Μάρτιο είχε συστήσει προσοχή στον Ντανγκ, τον κάλεσε να δείξει «αδιάκοπο σθένος στην επίθεση μέχρι την καρδιά της Σαϊγκόν». [18] Στις 14 Απριλίου, μετονόμασαν την εκστρατεία σε "εκστρατεία Χο Τσι Μινχ", από το όνομα του επαναστάτη ηγέτη Χο Τσι Μινχ, με την ελπίδα να την ολοκληρώσουν πριν από τα γενέθλιά του στις 19 Μαΐου.[19] Εν τω μεταξύ, το Νότιο Βιετνάμ απέτυχε να συγκεντρώσει οποιαδήποτε σημαντική αύξηση στη στρατιωτική βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξουδετερώνοντας τις ελπίδες του Προέδρου Nguyễn Văn Thiệu για νέα αμερικανική υποστήριξη.

Στις 9 Απριλίου, οι δυνάμεις του Λαϊκού Στρατού έφτασαν στο Χουάν Λοκ, την τελευταία γραμμή άμυνας πριν από τη Σαϊγκόν, όπου η 18η Μεραρχία του Στρατού της Δημοκρατίας έκανε μια τελευταία στάση και κράτησε την πόλη μέσα από σκληρές μάχες για 11 ημέρες. Ο Στρατός της Δημοκρατίας του Βιετνάμ τελικά αποσύρθηκε από το Χουάν Λοκ στις 20 Απριλίου έχοντας προκαλέσει μεγάλες απώλειες στον Λαϊκό Στρατό και ο Πρόεδρος Thiệu παραιτήθηκε στις 21 Απριλίου σε μια δακρύβρεχτη τηλεοπτική ανακοίνωση στην οποία κατήγγειλε τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή απέτυχαν να βοηθήσουν τον Νότο.[20] Η γραμμή του μετώπου του Βορείου Βιετνάμ ήταν τώρα μόλις 42 χλμ. από το κέντρο της Σαϊγκόν.[21] Η νίκη στο Χουάν Λοκ, που είχε τραβήξει πολλά στρατεύματα του Νοτίου Βιετνάμ μακριά από την περιοχή του Δέλτα του Μεκόνγκ, [21] άνοιξε το δρόμο για τον Λαϊκό Στρατό να περικυκλώσει τη Σαϊγκόν, μετακινώντας 100.000 στρατιώτες σε θέση γύρω από την πόλη μέχρι τις 27 Απριλίου. Με τον Στρατό της Δημοκρατίας να έχει λίγους υπερασπιστές, η μοίρα της πόλης σφραγίστηκε ουσιαστικά.

Εκκένωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γρήγορες προόδους του Λαϊκού Στρατού τον Μάρτιο και τις αρχές Απριλίου οδήγησαν σε αυξημένη ανησυχία στη Σαϊγκόν ότι η πόλη, η οποία ήταν αρκετά ειρηνική καθ 'όλη τη διάρκεια του πολέμου και της οποίας οι άνθρωποι είχαν υπομείνει σχετικά λίγα δεινά, σύντομα θα δεχόταν άμεση επίθεση. [22] Πολλοί φοβήθηκαν ότι μόλις οι κομμουνιστές έπαιρναν τον έλεγχο της πόλης, θα γινόταν ένα λουτρό αίματος ως αντιποίνα. Το 1968, οι δυνάμεις του Λαϊκού Στρατού είχαν καταλάβει το Χούε για σχεδόν ένα μήνα. Μετά την απώθηση των κομμουνιστών, οι αμερικανικές δυνάμεις και οι δυνάμεις του Στρατού της Δημοκρατίας είχαν βρει ομαδικούς τάφους. Μια μελέτη έδειξε ότι οι Βιετκόνγκ είχαν στοχεύσει αξιωματικούς του Στρατού της Δημοκρατίας, Ρωμαιοκαθολικούς, διανοούμενους, επιχειρηματίες και άλλους ύποπτους αντεπαναστάτες. [23] Πιο πρόσφατα, οκτώ Αμερικανοί που είχαν συλληφθεί στο Μπουόν Μα Θοτ είχαν εξαφανιστεί και οι αναφορές για αποκεφαλισμούς και άλλες εκτελέσεις κυκλοφόρησαν από το Χούε και το Ντα Νανγκ, κυρίως υποκινούμενες από την κυβερνητική προπαγάνδα. [24] Οι περισσότεροι Αμερικανοί και πολίτες άλλων χωρών που ήταν σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών ήθελαν να εκκενώσουν την πόλη πριν αυτή πέσει, και πολλοί Νοτιοβιετναμέζοι, ειδικά όσοι συνδέονταν με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την κυβέρνηση του Νοτίου Βιετνάμ, ήθελαν να φύγουν επίσης.

Ήδη από τα τέλη Μαρτίου κάποιοι Αμερικανοί έφευγαν από την πόλη.[25] Οι πτήσεις έξω από τη Σαϊγκόν, με υπό συνήθεις συνθήκες, ήταν γεμάτες.[26] Καθ' όλη τη διάρκεια του Απριλίου, η ταχύτητα της εκκένωσης αυξήθηκε, καθώς το Γραφείο του Ακόλουθου Άμυνας (DAO) άρχισε να διώχνει το μη απαραίτητο προσωπικό. Πολλοί Αμερικανοί που συνδέονται με το Γραφείο του Ακόλουθου αρνήθηκαν να φύγουν χωρίς τους Βιετναμέζους φίλους και τα εξαρτώμενα μέλη τους, μεταξύ των οποίων συζύγους και παιδιά. Ωστόσο αυτό ήταν παράνομο για το Γραφείο του Ακόλουθου να μεταφέρει αυτούς τους ανθρώπους σε αμερικανικό έδαφος και αυτό αρχικά επιβράδυνε τον ρυθμό αναχώρησης, αλλά τελικά άρχισε να φυγαδεύει παράνομα χωρίς έγγραφα Βιετναμέζους προς την αεροπορική βάση Κλαρκ στις Φιλιππίνες.[27]

Στις 3 Απριλίου, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ ανακοίνωσε την «Επιχείρηση Babylift», η οποία θα εκκένωνε περίπου 2.000 ορφανά παιδιά από τη χώρα. Ένα από τα αεροσκάφη Lockheed C-5 Galaxy που συμμετείχαν στην επιχείρηση συνετρίβη, σκοτώνοντας 155 επιβάτες και το πλήρωμα του, πλήτωντας σοβαρά το ηθικό του αμερικανικού προσωπικού. [10]:157[28] Εκτός από τα περισσότερα ορφανά που εκκενώθηκαν από την Επιχείρηση Babylift, η «Επιχείρηση Νέα Ζωή» είχε ως αποτέλεσμα την εκκένωση πάνω από 110.000 Βιετναμέζων προσφύγων. Η τελική εκκένωση ήταν η Επιχείρηση Συχνός Άνεμος που είχε ως αποτέλεσμα 7.000 άτομα να εκκενωθούν από τη Σαϊγκόν με ελικόπτερα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ho Chi Minh Campaign (30 April 1975) (Vietnamese: Chiến dịch Hồ Chí Minh lịch sử (30/4/1975))
  2. ↑ «Trận chiến bi hùng của Bộ đội xe tăng Trung đoàn 273: 9 xe bị bắn cháy ngay trước giờ toàn thắng». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2022. 
  3. ↑ Lam, Andrew (29 Απριλίου 2015). «Op-Ed: Is it Liberation Day or Defeat Day in Saigon?». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2016. 
  4. ↑ Long, Ngo Vinh (1993). «Post-Paris Agreement Struggles and the Fall of Saigon». Στο: Werner, Jayne Susan. The Vietnam War: Vietnamese and American Perspectives. M.E. Sharpe. σελ. 204. ISBN 9780765638632. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  5. ↑ Yoshida, Kenichi (23 Απριλίου 2017). «Was it 'fall' or 'liberation' of Saigon?». The Nation Thailand (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022. 
  6. ↑ «Chào mừng kỷ niệm 47 năm Ngày Giải phóng Miền Nam (30/4/1975 – 30/4/2022)» [Welcoming the 47th anniversary of the Liberation of the South (30/4/1975 – 30/4/2022)]. Online Newspaper of the Communist Party of Vietnam (στα Βιετναμικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022. 
  7. ↑ «Reliving the fall of Saigon with Vietnam vets and journalists». PBS NewsHour (στα Αγγλικά). 30 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2023. 
  8. ↑ Walsh, Kenneth T. (30 Απριλίου 2015). «The U.S. and Vietnam: 40 Years After the Fall of Saigon». U.S. News & World Report. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2018. 
  9. ↑ Multiple sources:
  10. ↑ 10,0 10,1 Dunham, Maj. George R.· Quinlan, Col. David A. (1990). U.S. Marines in Vietnam: The Bitter End, 1973–1975 (Marine Corps Vietnam Operational Histories Series) (PDF). Washington DC: History & Museums Division; Headquarters, U.S. Marine Corps. ISBN 978-0-16-026455-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2021. 
  11. ↑ Desbarats, Jacqueline.
  12. ↑ Bharath, Deepa (29 April 2011). «O.C. Black April events commemorate fall of Saigon». Orange County Register. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 December 2013. https://web.archive.org/web/20131212065250/http://www.ocregister.com/articles/april-298485-vietnamese-black.html. Ανακτήθηκε στις 18 January 2014. 
  13. ↑ Nguyen, Hien. «How Saigon became Ho Chi Minh City». VnExpress International (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022. 
  14. ↑ Todd 1990, σελ. 433.
  15. ↑ Tanner 2000, σελ. 303.
  16. ↑ Dawson 1977, σελ. xiii.
  17. ↑ Snepp 1977, σελ. 280.
  18. ↑ Todd 1990, σελ. 248.
  19. ↑ Todd 1990, σελ. 249.
  20. ↑ «On This Day | 21 April | 1975: Vietnam's President Thieu resigns». BBC Home. 21 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2010. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Dawson 1977, σελ. xv.
  22. ↑ Weinraub, Bernard (1 April 1975). «Attack on Saigon Feared; Danang Refugee Sealift is Halted by Rocket Fire». The New York Times: σελ. 1. 
  23. ↑ Pike 1970.
  24. ↑ Tanner 2000, σελ. 312.
  25. ↑ Dawson 1977, σελ. xiv.
  26. ↑ Butterfield, Fox (2 April 1975). «Many Americans Quit Vietnam; U.S. Denies Evacuation Orders». The New York Times: σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 August 2021. https://web.archive.org/web/20210816220334/https://www.nytimes.com/1975/04/02/archives/many-americans-quit-vietnam-us-denies-evacuation-orders-americans.html. Ανακτήθηκε στις 16 August 2021. 
  27. ↑ Snepp 1977, σελ. 312.
  28. ↑ Snepp 1977, σελ. 304.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πτώση_της_Σαϊγκόν&oldid=10356864"