Πριγκίπισσα Ελισάβετ της Αγγλίας
| Ελισάβετ Στιούαρτ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Elizabeth Stuart (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 28 Δεκεμβρίου 1635 Παλάτι του Αγίου Ιακώβου |
| Θάνατος | 8 Σεπτεμβρίου 1650[1][2][3] κάστρο Κάρισμπρουκ |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Νιούπορτ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κάρολος Α΄ της Αγγλίας και Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας |
| Αδέλφια | Ερριέττα της Αγγλίας Μαρία της Αγγλίας, πριγκίπισσα της Οράγγης Κάρολος Β΄ της Αγγλίας Ερρίκος Στιούαρτ του Γκλόστερ Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας Άννα της Αγγλίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Στιούαρτ |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Αγγλικός Εμφύλιος Πόλεμος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η πριγκίπισσα Ελισάβετ Στιούαρτ της Αγγλίας (28 Δεκεμβρίου 1635 - 8 Σεπτεμβρίου 1650) ήταν η δεύτερη κόρη του Καρόλου Α΄, βασιλιά της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, από τη σύζυγό του, Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας.
Από την ηλικία των έξι έως το θάνατό της σε ηλικία 14 ετών, η Ελισάβετ ήταν φυλακισμένη του Αγγλικού Κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου. Η συναισθηματική γραπτή περιγραφή της τελευταίας συνάντησής της με τον πατέρα της την παραμονή της εκτέλεσης του και τα τελευταία του λόγια στα παιδιά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές ιστορίες για τον εμφύλιο πόλεμο και τον Κάρολο Α΄.[4]
Zωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ελισάβετ γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1635 στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου και βαφτίστηκε εκεί στις 2 Ιανουαρίου τον επόμενο χρόνο από τον William Laud, Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ. Έλαβε το όνομα της θείας της Ελισάβετ Στιούαρτ, Βασίλισσα της Βοημίας[5]. Το 1636, η Μαρία των Μεδίκων, η γιαγιά της Ελισάβετ, προσπάθησε να αρραβωνιάσει το βρέφος με τον Γουλιέλμο Β΄ της Οράγγης. Παρά το γεγονός ότι ο Κάρολος θεώρησε ότι ο γάμος μιας Αγγλίδας πριγκίπισσας με έναν πρίγκιπα του Οράγγης ήταν κατώτερος, τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα του βασιλιά τον ανάγκασαν να στείλει την αδερφή της Ελισάβετ, Μαρία, για να τον παντρευτεί.[6]
Εμφύλιος πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο ξέσπασμα του αγγλικού εμφύλιου πολέμου το 1642, η Ελισάβετ και ο αδερφός της ο Ερρίκος Στιούαρτ του Γκλόστερ τέθηκαν υπό τη φροντίδα του Κοινοβουλίου. Κατά τα επόμενα χρόνια, το Κοινοβούλιο ανέθεσε την κηδεμονία τους σε αρκετούς ευγενείς. Το 1642, το Κοινοβούλιο ανέθεσε την κηδεμονία της Ελισάβετ και του Ερρίκου στον κόμη του Νοθάρμπερλαντ. Την ίδια χρονιά, ο αδερφός τους, ο μελλοντικός Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας ήρθε να τους επισκεφτεί. Ωστόσο, η Ελισάβετ υποτίθεται ότι τον συμβούλεψε να φύγει, ανησυχώντας για τους εχθρούς τους. Το 1643, η επτάχρονη Ελισάβετ έσπασε το πόδι της. Την ίδια χρονιά, αυτή και ο Ερρίκος μετακόμισαν στο Τσέλσι. Εκπαιδεύτηκε από την Bathsua Makin έως το 1644. Μέχρι τότε, η Ελισάβετ μπορούσε να διαβάζει και να γράφει στα εβραϊκά, ελληνικά, ιταλικά, λατινικά και γαλλικά. Άλλοι εξέχοντες μελετητές αφιέρωσαν έργα σε αυτήν, και εντυπωσιάστηκαν από την ικανότητά της για θρησκευτική ανάγνωση.[5][7]
Το 1647, το Κοινοβούλιο επέτρεψε στην Ελισάβετ και τους αδελφούς της Eρρίκο και Ιάκωβο να ταξιδέψουν στο Μέιντενχεντ για να συναντήσουν τον πατέρα τους Κάρολο Α΄ και πέρασαν δύο μέρες μαζί του. Αφού το Κοινοβούλιο μετακίνησε τον Κάρολο στο Hampton Court Palace, επισκέφτηκε τα παιδιά του στο Syon House. Αυτές οι επισκέψεις τελείωσαν όταν έφυγε στο Κάστρο Carisbrooke στο Isle of Wight. Η 10χρονη Ελισάβετ βοήθησε τον Ιάκωβο να ξεφύγει για άλλη μια φορά, ντυμένος γυναίκα, λέγοντας πως θα έφευγε και η ίδια αν ήταν άνδρας.[7]
Η οικογένεια της Ελισάβετ την αποκαλούσε "εγκράτεια" για την ευγενική της φύση.[4] Όταν ήταν έντεκα, o Γάλλος πρεσβευτής χαρακτήρισε την Ελισάβετ ως «ανθισμένη ομορφιά» που είχε «χάρη, αξιοπρέπεια, ευφυΐα και ευαισθησία» που της επέτρεψε να κρίνει τους διαφορετικούς ανθρώπους που γνώριζε και να κατανοήσει διαφορετικές απόψεις.[4] Η Ελισάβετ υπέφερε από κακή υγεία. Μια εξέταση της βικτοριανής εποχής αποκάλυψε ότι υπέφερε από ραχίτιδα, η οποία προκάλεσε παραμορφώσεις στον ώμο και στην πλάτη, στα γόνατα και στα δάκτυλα. Αυτά τα προβλήματα θα καθιστούσαν το περπάτημα δύσκολο για αυτήν.[8] Η έφηβη Ελισάβετ είχε μακρύ πρόσωπο με προεξέχον σαγόνι και κοκκινωπό καστανά μαλλιά.
Όταν το Κοινοβούλιο αποφάσισε να αλλάξει το νοικοκυριό της Ελισάβετ το 1648, η 12χρονη πριγκίπισσα τους έγραψε μια επιστολή όπου διαμαρτυρόταν για την απόφασή τους.[7] Η απόφαση αυτή τελικά ανεστάλη. Ωστόσο, το Κοινοβούλιο απαίτησαν να ανατραφούν τα βασιλικά παιδιά ως αυστηροί προτεστάντες. Τους απαγορεύτηκε επίσης να συμμετάσχουν στο Δικαστήριο στην Οξφόρδη και κρατήθηκαν εικονικοί κρατούμενοι στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου. Κάποια στιγμή, το Κοινοβούλιο εξέτασε το ενδεχόμενο να κάνει τον Ερρίκο αναπληρωτή βασιλιά, αλλά αυστηρά συνταγματικό μονάρχη.
Εκτέλεση του Κάρολου Α΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1649, ο Κάρολος Α΄ συνελήφθη για τελευταία φορά. Ο Όλιβερ Κρόμγουελ και οι άλλοι δικαστές τον καταδίκασαν αμέσως σε θάνατο. Η Ελισάβετ έγραψε μια μακρά επιστολή προς το Κοινοβούλιο ζητώντας άδεια να ακολουθήσει την αδερφή της Μαρία στην Ολλανδία. Ωστόσο, το Κοινοβούλιο αρνήθηκε να δώσει το αίτημα αυτό μετά την εκτέλεση. Στις 29 Ιανουαρίου 1649, η 13χρονη Ελισάβετ και ο Ερρίκος συναντήσαν με τον πατέρα τους για τελευταία φορά. Κατέγραψε μια περιγραφή της συνάντησης: "Μου είπε ότι ήταν χαρούμενος που ήρθα, και παρόλο που δεν είχε χρόνο να πει πολλά, αλλά κάπως έπρεπε να μου πει κάτι που δεν είχε πει ή γράψει αλλού, γιατί φοβόταν ότι η σκληρότητα τους ήταν τέτοια που δεν θα του επέτρεπε να μου γράψει. " Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ελισάβετ συμφώνησε κλαίγοντας[7]. Ο πατέρας της της είπε να μην «θλίβεται» και της ζήτησε να διατηρήσει την πίστη της στην προτεσταντική θρησκεία. Ο Κάρολος της είπα να διαβάσει ορισμένα εκκλησιαστικά βιβλία. Η Ελισάβετ κατέγραψε:
Μας ζήτησε να πούμε στη μητέρα μου ότι οι σκέψεις του δεν είχαν ξεφύγει ποτέ από αυτήν, και ότι η αγάπη του θα ήταν η ίδια με πρώτα. Επίσης διέταξε εμένα και τον αδερφό μου να είμαστε υπάκουοι σε αυτήν. Μου είπε να στείλω την ευλογία του στους υπόλοιπους αδελφούς και αδελφές μου, και χαιρετίσματα σε όλους τους φίλους του. Στη συνέχεια, παίρνοντας τον αδερφό μου Γκλόστερ στο γόνατό του, είπε: «Αγαπητέ μου, τώρα θα κόψουν το κεφάλι του πατέρα σου». Και ενώ ο Γκλόστερ τον κοίταζε πολύ προσεκτικά, είπε πάλι, "Άκουσε, παιδί μου, αυτό που λέω: θα κόψουν το κεφάλι μου και ίσως να σε κάνουν βασιλιά. Αλλά σημείωσε αυτό που λέω. Δεν πρέπει να γίνεις βασιλιάς όσο τα αδέρφια σου ο Κάρολος και ο Ιάκωβος ζουν, γιατί θα κόψουν τα κεφάλια των αδερφών σου όταν τους πιάσουν, και θα σου κόψουν το κεφάλι στο τέλος, και γι' αυτό σε εξορκίζω, μην γίνεις βασιλιάς πριν από αυτούς". Ο αδερφός μου αναστέναξε βαθιά, και απάντησε: «Θα σχιστώ πρώτα!» Και αυτά τα λόγια, που προέρχονταν τόσο απροσδόκητα από ένα τόσο μικρό παιδί, χαροποίησαν τον πατέρα μου πάρα πολύ. Και η μεγαλειότητά του του μίλησε για την ευημερία της ψυχής του, και να κρατήσει τη θρησκεία του, διατάζοντας τον να φοβάται τον Θεό. Επιπλέον, μας διέταξε όλους να συγχωρήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ποτέ να μην τους εμπιστευόμαστε · γιατί ήταν πιο ψεύτικοι σε αυτόν και σε αυτούς που τους έδωσαν δύναμη, και φοβόταν επίσης τις ψυχές τους. Και ήθελε να μην θρηνήσω γι' αυτόν , γιατί θα έπρεπε να πεθάνει ως μάρτυρας, και ότι δεν αμφισβητούσε ότι ο Κύριος θα εγκαθιδρύσει τον θρόνο του πάνω στο γιο του, και ότι όλοι θα πρέπει να είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ό,τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε αν είχε ζήσει · με πολλά άλλα πράγματα που επί του παρόντος δεν θυμάμαι.[9]
Ο Κάρολος Α΄ έδωσε επίσης στην κόρη του μια Βίβλο κατά τη διάρκεια της συνάντησης.[10]
Μετά το θάνατο του Καρόλου Α΄, η Ελισάβετ και ο Ερρίκος έγιναν ανεπιθύμητα βάρη. O Τζόσλιν, ο γιος του κόμη του Νοθάμπερλαντ, ζήτησε από το Κοινοβούλιο να απομακρύνει την Ελισάβετ και τον Ερρίκο από τη φροντίδα της οικογένειάς του. Το Κοινοβούλιο αρνήθηκε να τους επιτρέψει να πάνε στην Ολλανδία και αντίθετα έθεσαν τα παιδιά στη φροντίδα του Έντουαρντ Χάρινγκτον. Ο γιος του Χάρινγκτον ωστόσο κατάφερε να πείσει το κοινοβούλιο να τους αλλάξει πάλι κατοικία. Αργότερα δόθηκαν στη φροντίδα του Ρόμπερτ Σίντνεϋ και της συζύγου του Ντόροθυ. Οι τελευταίοι ήταν πολύ ευγενικοί με τα παιδιά και η Ελισάβετ χάρισε στην Ντόροθυ ένα από τα οικογενειακά της κοσμήματα[11]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια της μετάβασης στο Isle of Wight, η Ελισάβετ έπαθε κρυολόγημα που γρήγορα εξελίχθηκε σε πνευμονία. Πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 1650, στο Κάστρο Carisbrooke. Μερικοί λογαριασμοί λένε ότι η Ελισάβετ βρέθηκε νεκρή με το κεφάλι της να ακουμπάει τη Βίβλο του πατέρα της. Τις τελευταίες μέρες της, περιγράφηκε ως ένα λυπημένο παιδί από εκείνους που ήταν γύρω της.[12] Τρεις ημέρες αφότου βρέθηκε νεκρή, το Συμβούλιο της Επικρατείας επέτρεψε στην Ελισάβετ να ανταμώσει την αδερφή της Μαρία στην Ολλανδία.[13] Θάφτηκε στην εκκλησία του Αγίου Θωμά, στο Νιούπορτ, στο Isle of Wight. Η επιτύμβια πέτρα της Ελισάβετ σημειώθηκε μόνο με τα αρχικά "ES".[7]
Διακόσια χρόνια αργότερα, η Βασίλισσα Βικτώρια ανέθεσε ένα λευκό μαρμάρινο γλυπτό της Ελισάβετ από τον γλύπτη Κάρλο Μαροτσέτι. Το γλυπτό απεικονίζει την Ελισάβετ ως μια όμορφη νεαρή γυναίκα, ξαπλωμένη με το μάγουλό της σε μια Βίβλο. Η Βίβλος είναι ανοιχτή στα λόγια από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Ελάτε σε Μένα, όλοι εσείς που εργάζεστε και είστε βαριά φορτωμένοι, και θα σας ξεκουράσω». Πάνω από το γλυπτό υπάρχει ένα κιγκλίδωμα, που δείχνει ότι η Ελισάβετ ήταν φυλακισμένη. Ωστόσο, οι ράβδοι είναι σπασμένοι για να δείξουν ότι η φυλακισμένη έχει πλέον δραπετεύσει για «μεγαλύτερη ανάπαυση».[14]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Elizabeth (daughter of Charles I.)» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 9 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 286- Green, M. A. E. Lives of the Princesses of England (1849–1855)
- Goodwin, Gordon (2004) "Princess Elizabeth (1635–1650)", Oxford Dictionary of National Biography
- Louda, Jiří; Maclagan, Michael (1999), Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe (2nd έκδοση), London: Little, Brown, ISBN 978-0-316-84820-6
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 17950850. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10139.htm#i101390. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00001747.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Unusual Historicals: Tragic Tales: The Lost Children of Charles I
- ↑ 5,0 5,1 http://www.englishmonarchs.co.uk/stuart_35.html
- ↑ Lee, Sidney, ed. (1893). "Mary (1631-1660)" . Dictionary of National Biography. 36. London: Smith, Elder & Co.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 https://www.encyclopedia.com/women/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/elizabeth-stuart-1635-1650
- ↑ TEC Jr., M.D. (August 1979). "Princess Elizabeth, Second Daughter of Charles I, And Rickets". Pediatrics Vol. 64 No. 2. Retrieved 13 October 2010.
- ↑ https://books.google.com/books?id=gyDnAAAAMAAJ&pg=PA52&lpg=PA52&dq=Charles+I,+Elizabeth,+Sweetheart+they+will+cut+off+they+father%27s+head&source=bl&ots=1cTuPg7lzy&sig=MxomHop3Q7iH8UayEjZjiq48_kY&hl=en&ei=1XazTKTONY3BnAfH__DtBQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CBQQ6AEwAA#v=onepage&q=Charles%20I%2C%20Elizabeth%2C%20Sweetheart%20they%20will%20cut%20off%20they%20father's%20head&f=false
- ↑ "Newportparish.org" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2011-08-23. Retrieved 2010-10-11.
- ↑ ^ The Correspondence (c. 1626–1659) of Dorothy Percy Sidney, Countess of Leicester by Michael G. Brennan, Noel J. Kinnamon, and Margaret P. Hannay, su ashgate.com. URL consultato il 23 settembre 2012 (archiviato dall'url originale il 2 novembre 2012).
- ↑ "SWBeacon.indd" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2011-08-23. Retrieved 2010-10-11.
- ↑ http://unusualhistoricals.blogspot.com/2010/08/tragic-tales-lost-children-of-charles-i.html
- ↑ https://web.archive.org/web/20150401074949/http://www.newportminster.org/Pages/Royal.aspx