Πάβελ Αξελρόντ
| Πάβελ Αξελρόντ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 25 Αυγούστου 1850 Pochep |
| Θάνατος | 16 Απριλίου 1928[1] Βερολίνο |
| Τόπος ταφής | Urnenfriedhof Gerichtstraße |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ελβετία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[2] Γερμανικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[3] δημοσιογράφος άποψης[4] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Γη και Ελευθερία (Ρωσία), Black Repartition, Απελευθέρωση της Εργασίας και Ρωσικό Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα των Εργαζομένων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πάβελ Μπορίσοβιτς Αξελρόντ (ρωσικά: Па́вел Бори́сович Аксельро́д, 25 Αυγούστου 1850 – 16 Απριλίου 1928) ήταν Ρώσος Μενσεβίκος.
Πρώτα χρόνια και καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε ως Πίνχους Μπόρουχοβιτς Αξελρόντ (Ρωσικά: Пи́нхус Бо́рухович Аксельрод) από Εβραϊκή οικογένεια στην πόλη Πότσεφ[5] (η ιστορική πόλη του Πότσεπ) του Κυβερνείου Τσέρνιγκοφ (σήμερα στην Επαρχία Μπριάνσκ) και μεγάλωσε στο Σκλοφ, μια μικρή πόλη της σημερινής Λευκορωσίας, και στο Μογκίλεφ, τη μεγαλύτερη πόλη από τις τρεις στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Ο Αξελρόντ ήταν γιος ενός Λιθουανού Εβραίου πανδοχέα.
Το 1875 στη Γενεύη, ο Αξελρόντ παντρεύτηκε την πρώην μαθήτριά του, που της έκανε ιδιαίτερα, Ναντέζντα Ιβάνοβνα Καμίνερ. Φοιτητής ο ίδιος, ο Αξελρόντ ήταν προγυμναστής της Καμίνερ και της αδελφής της. Παρά τις σοβαρές οικονομικές δυσκολίες κατά τα πρώτα χρόνια, ο γάμος τους αποδείχθηκε επιτυχής. Είχαν τρία παιδιά: τη Βέρα (22.11.1875), τον Αλεξάντερ (18.07.1879) και τη Σοφία (14.11.1875). Η Ναντέζντα Ιβάνοβνα Αξελρόντ-Καμίνερ απεβίωσε το 1906. Για να βγάζει εισόδημα για την οικογένειά του ενώ ήταν στην εξορία, ο Άξελροντ έτρεφε αγελάδες και παρήγαγε το δικό του βούτυρο, που στη συνέχεια πούλαγε και παρέδιδε ο ίδιος στους πελάτες του.[6] Ο Άξελροντ συζητούσε πολιτικά πάνω από τα δοχεία του γάλακτος.[6] Το σπίτι του ήταν πάντα ένας χώρος προστασίας για φυγάδες από τη Ρωσία.[6]
Στα μέσα της δεκαετίας του 1880 ο Άξελροντ ίδρυσε τη δική του μικρή εταιρία παραγωγής κεφίρ. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1890, ή εταιρία του Αξελρόντ είχε γραφεία σε Ζυρίχη, Γενεύη και Βασιλεία, που του έδινε σταθερό εισόδημα και του επέτρεπε να στηρίζει επαναστάτες. Το 1908 ο Άξελροντ πούλησε την εταιρία του με αντάλλαγμα τις πληρωμές συνταξιοδότησής του από τον νέο ιδιοκτήτη.
Μαρξιστής επαναστάτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επηρεασμένος από τον Μιχαήλ Μπακούνιν στη νεότητά του, παρέμεινε ένας Ιδεαλιστής ακόμη και μετά την αποδοχή της Μαρξιστικής φιλοσοφίας του ιστορικού υλισμού. Ο Αξελρόντ συνίδρυσε τη Μαρξιστική ομάδα Απελευθέρωση της Εργασίας στην Ελβετία με τον δια βίου φίλο του Γκεόργκι Πλεχάνοφ και τη Βέρα Ζασούλιτς το 1883. Το 1900, ο Αξελρόντ, ο Πλεχάνοφ και η Ζασούλιτς ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους νεότερους επαναστάτες Μαρξιστές Γιούλι Μάρτοφ, Βλαντιμίρ Λένιν και Αλεξάντρ Πότρεσοφ και οι έξι εξέδωσαν την Ίσκρα, μια Μαρξιστική εφημερίδα, από το 1900 ως το 1903. Όταν οι υποστηρικτές της Ίσκρα διασπάστηκαν στο Δεύτερο Συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλ-Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος το 1903, ο Αξελρόντ τάχθηκε με τη φατρία των Μενσεβίκων κατά των Μπολσεβίκων του Βλαντιμίρ Λένιν.
Το 1917, μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση, ο Αξελρόντ επέστρεψε στη Ρωσία. Μέχρι τότε κάποιοι Μενσεβίκοι είχαν ήδη ενταχθεί στην Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι και στήριζαν την κυβερνητική πολιτική του πολέμου. Παρ’ όλες τις προσπάθειές του, ο Αξελρόντ απέτυχε να πάρει με το μέρος του την υποστήριξη των Μενσεβίκων για μια πολιτική άμεσων ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Μετά τη νίκη των Μπολσεβίκων, την οποία ο Αξελρόντ αποκάλεσε “ιστορικό έγκλημα χωρίς όμοιό του στη σύγχρονη ιστορία”, περιόδευσε τον κόσμο ανασυντάσσοντας τη σοσιαλιστική αντιπολίτευση κατά των Μπολσεβίκων.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άξελροντ απεβίωσε στην εξορία, στο Βερολίνο, το 1928.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Abraham Ascher. Pavel Axelrod and the Development of Menshevism, Harvard University Press, 1972, ISBN 0-674-65905-8, 420p.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. axelrod-pawel-borissowitsch.
- ↑ 2,0 2,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20020805838. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20020805838. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Isaac Deutscher,The Prophet Armed: Trotsky, 1879-1921 (Vintage Books: New York, 1965) p. 63.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Isaac Deutscher, The Prophet Armed: Trotsky, 1879-1921, p. 64.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- John Simkin (Αύγουστος 2014). «Pavel Axelrod». spartacus-educational.com. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016.
- «Axelrod, Pavel». MIA: Encyclopedia of Marxism. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016.
|