Ουαϊναπουτίνα

Το Ουαϊναπουτίνα (Huaynaputina) είναι ένα ηφαίστειο σε μια ορεινή ηφαιστειακή περιοχή στο νότιο Περού. Ανήκει στην κεντρική ηφαιστειακή περιοχή της ηφαιστειακής ζώνης των Άνδεων και είναι αποτέλεσμα της βύθισης της ωκεάνιας τεκτονικής πλάκας Νάσκα κάτω από το ηπειρωτικό τμήμα της Νοτιοαμερικανικής τεκτονικής πλάκας. Το Ουαϊναπουτίνα είναι ένας μεγάλος κρατήρας χωρίς αναγνωρίσιμο ορεινό προφίλ, με εξωτερικό ηφαίστειο και τρεις νεότερους ηφαιστειακούς αεραγωγούς.

Κατά τη διάρκεια της Ολόκαινου γεωλογικής εποχής το Ουαϊναπουτίνα έχει εκραγεί αρκετές φορές με τελευταία γνωστή έκρηξή του στην ιστορική εποχή του ανθρώπινου πολιτισμού να είναι στις 19 Φεβρουαρίου 1600 -η μεγαλύτερη έκρηξη που έχει καταγραφεί ποτέ στη Νότια Αμερική. Η έκρηξη αυτή, την οποία έζησαν κάτοικοι της πόλης Αρεκίπα, μετρήθηκε σε βαθμό 6 στον Δείκτη Ηφαιστιακής Εκρηκτικότητας και ακολουθήθηκε από μια σειρά γεγονότων ως τον Μάρτιο. Ο αντίκτυπός του στην περιοχή ήταν σοβαρός. Εξάλειψε τη βλάστηση, έθαψε τη γύρω περιοχή κάτω από ηφαιστειακά πετρώματα 2 μέτρων και κατέστρεψε υποδομές και οικονομικούς πόρους. Η έκρηξη είχε σημαντικές επιπτώσεις στο κλίμα της γης. Οι θερμοκρασίες στο Βόρειο Ημισφαίριο μειώθηκαν και εκλύθηκαν εκατομμύρια τόνοι οξέων. Πλημμύρες, λιμοί και κύματα ψύχους συνέβησαν ως αποτέλεσμα της έκρηξης σε πολλά μέρη. Η κλιματική διαταραχή προκάλεσε κοινωνική αναταραχή σε χώρες μακρινές, όπως η Ρωσία, και ενδέχεται να έχει διαδραματίσει ρόλο στην έναρξη της Μικρής Εποχής των Παγετώνων.