Οικία Στρίγκου (Γιάννης Τσαρούχης)
Η Οικία Στρίγκου είναι έργο του Γιάννη Τσαρούχη. Ζωγράφος, σκηνογράφος και διανοητής ο Γιάννης Τσαρούχης, μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Αρμός θεωρείται αφενός εκφραστής του ελληνοκεντρικού μοντερνισμού[1], αφετέρου μεταμοντερνιστής στη δεκαετία του 1970[2]. Το έργο του Οικία Στρίγκου ανήκει σε ένα σύνολο έργων («Νεοκλασικά του Πειραιά»), που αποτυπώνουν μια ιδανική εικόνα για τον Πειραιά, στον οποίο έζησε και σχεδίασε ο καλλιτέχνης επί σειρά ετών και αντανακλά έναν χαρακτηριστικό κλασικισμό και ρομαντισμό του καλλιτέχνη που εξιδανικεύει το αστικό τοπίο[3]. Αν και τα παραπάνω πιθανώς φαίνονται αντιφατικά, είναι στην πραγματικότητα αντιπροσωπευτικά του γεγονότος ότι ο Γιάννης Τσαρούχης «είναι γέννημα θρέμμα του τόπου του», όπως παρατηρεί ο Α. Λεβίδης[4] και εν προκειμένω της γενέτειράς πόλης του. Η οικία Στρίγκου φιλοξένησε επί σειρά ετών το Γαλλικό Ινστιτούτο, παράρτημα Πειραιώς και είναι σήμερα ιδιοκτησία του ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη»[5].
Το «φως του Πειραιά», βιωματική εμπειρία του καλλιτέχνη που θεωρεί ότι έμαθε πολλά αντικρίζοντας μικρό παιδί το φως της γενέτειράς του[6], αποτυπώνεται στο νεοκλασικό κτίριο και τον ορίζοντα και τονίζεται με λιτές παρεμβάσεις φωτοσκίασης στα παράθυρα, στην είσοδο του προαύλιου χώρου, στην κεντρική είσοδο της οικίας και στα στόρια του κτιρίου της εισόδου. Το λευκό στους πυργίσκους του περιβόλου προβάλλει μέσα από το πράσινο ενός ειδυλλιακού ρομαντικού κήπου, που παραπέμπει με τον εντυπωσιακό φοίνικα σε τοπία της ανατολής[7], ανακατεμένα με το γηγενές τοπίο της δενδροφύτευσης του πεζοδρομίου. Οι ελληνικές σημαίες στον εξώστη της εισόδου και σε πλευρικό σημείο του κτιρίου προσδίδουν την ταυτότητα του ελληνοκεντρισμού στην τέχνη που υπηρέτησε ο καλλιτέχνης, παρά τις διεθνείς τάσεις του μοντερνισμού που διδάχθηκε στο Παρίσι.
Σημειώσεις παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Κοτίδης 2000, 107.
- ↑ Κοτίδης 2000, 111.
- ↑ Λουκάκη 2009, 226
- ↑ Λεβίδης 1998, 274
- ↑ Μπίστικα, Ε. 2009. Το νεοκλασικό ιστορικό Μέγαρο Στρίγκου στον Πειραιά είναι το νέο, δεύτερο κτίριο του Ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη», εφ. Καθημερινή, διαθέσιμο στο http://www.kathimerini.gr/716960/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/to-neoklasiko-istoriko-megaro-strigkoy-ston-peiraia-einai-to-neo-deytero-ktirio-toy-idrymatos-aikaterinh-laskaridh--ayrio-egkainia-me-episthmonikh-syzhthsh-stroggylhs-trapezhs, ανάκτηση 15/04/2018
- ↑ Λουκάκη 2009, 214.
- ↑ Λουκάκη 2009, 215.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κοτίδης, Α. 2000, Το μεταπολεμικό πρόσωπο της ελληνικής τέχνης, στο Δασκαλοθανάσης, Ν. και Α. Κοτίδης, Τέχνες Ι: Ελληνικές εικαστικές Τέχνες, Επισκόπηση Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας: Νεότερη και Σύγχρονη Τέχνη, Τόμ. Γ΄, Πάτρα: Ε.Α.Π.
- Λεβίδης, Α. 1998. Κήρυξ της Ελληνικότητος, στο Σαββάκης, Α. (επιμ.) Ωσεί Μύρα-Γιάννης Τσαρούχης 1910-1989, (271-278), Αθήνα: Καστανιώτης.
- Λουκάκη, Α. 2009. Πειραιάς: Ιδανική εκδοχή του αστικού τοπίου στη ζωγραφική του Γιάννη Τσαρούχη», στο Καλαφάτης, Θ. (επιμ.), Πειραιάς- Ιστορία και Πολιτισμός (Πρακτικά Συνεδρίου του Πανεπιστημίου Πειραιά), Αθήνα.