Ντροπή πτήσης
Η ντροπή πτήσης (σουηδικά: flygskam[1]) είναι η ντροπή ή το αίσθημα ενοχής το οποίο πρέπει να αισθάνεται ένα άτομο ενήμερο ή ευαισθητοποιημένο σχετικά με το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος σχετικά με τις μετακινήσεις μέσω αεροπλάνου, μεταφορικού μέσου γνωστού για τον συνεχώς αυξανόμενο κλιματολογικό αντίκτυπό του και σημαντικότερο σε σύγκριση με άλλα μεταφορικά μέσα, συμβάλλοντας, ως εκ τούτου, στην περαιτέρω επιδείνωση και επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής[2]. Μία σχετικά παρεμφερής πρακτική, η κρυφή πτήση (σουηδικά: smygflyga), αναφέρεται στα άτομα τα οποία φέρεται να ταξιδεύουν αεροπορικώς στα κρυφά, ελπίζοντας πως κανείς δεν θα αντιληφθεί την παρουσία τους[3].
Κλιματολογικός αντίκτυπος των εναέριων μεταφορών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τις απαρχές του 21ου αιώνα, η αεροπλοΐα ήταν υπεύθυνη για ποσοστό, περίπου, της τάξεως του 2 % επί του συνόλου των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε παγκόσμιο επίπεδο, ωστόσο ο αντίκτυπος ως προς την κλιματική αλλαγή είναι δυνατό να προσδιοριστεί με ένα ποσοστό της τάξεως του 5 % εφόσον ληφθεί υπόψη το σύνολο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ ο ρυθμός της εναέριας κυκλοφορίας βρίσκεται σε συνεχή ανάπτυξη[4][5]: συνολικά, 4.000.000.000 επιβάτες χρησιμοποίησαν το αεροπλάνο ως μέσο μεταφοράς κατά τη διάρκεια του 2018, ενώ συγκριτικά διπλάσιος αριθμός προβλέπεται έως το τέλος της δεκαετίας του 2020[5]. Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Monde, οι τεχνολογικές πρόοδοι οι οποίες αναμένεται εντός του τομέα των αερομεταφορών «δεν θα είναι επαρκείς προκειμένου να επιτρέψουν την απορρόφηση της εκτίναξης των τιμών των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου»[5].
Η συμβολή των αερομεταφορών στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου βρίσκεται σε συνεχή επιδείνωση. Οι εκπομπές ανά επιβάτη μειώθηκαν μεταξύ του 2000 και του 2020 χάρη στη χρήση λιγότερο ενεργοβόρων αεροπλάνων, ωστόσο, μέσω επίδρασης αναπήδησης, ο αριθμός επιβατών αυξήθηκε σε ιδιαιτέρως σημαντικό βαθμό[3]. Οι εκπομπές ρύπων σε παγκόσμιο επίπεδο προερχόμενων από την αεροπλοΐα υπολογίζονταν ως κατά 70 % υψηλότερες το 2020 συγκριτικά με το 2005. Βάσει του συγκεκριμένου ρυθμού και εφόσον δεν υπάρξει κάποια αύξηση ως προς τις υπόλοιπες πηγές, η αεροπλοΐα θα είναι υπεύθυνη για ποσοστό της τάξεως του 22 % επί του συνόλου των ανθρωπογενών εκπομπών το 2050[6], παραβιάζοντας, ως εκ τούτου, τη Συμφωνία του Παρισιού η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα να μην ξεπεραστεί η τιμή του +1,5 °C έως το 2100[3].
Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού, σύμφωνα με σχετική έκθεση του 2018 της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος, κάθε κάτοικος της Γης θα πρέπει να εκπέμπει σε ετήσια βάση τιμή μικρότερη των 3-4 τόνων διοξειδίου του άνθρακα έως το 2030 και μικρότερη του 1 τόνου έως το 2050[7]. Επί παραδείγματι, κατά τη διάρκεια ταξιδιού μετ'επιστροφής μεταξύ Βρυξελλών και Νέας Υόρκης, ο κάθε επιβάτης είναι υπεύθυνος για την εκπομπή, περίπου, 1,9 τόνων διοξειδίου του άνθρακα[3].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γαλλικά) «Êtes-vous prêts à renoncer à l'avion pour des raisons écologiques ?». France Culture. 21 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020.
- ↑ (Γαλλικά) «Pourquoi « la honte de prendre l'avion » inquiète les compagnies aériennes». Le Monde. 3 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομαEtudeSuede20109. - ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομαEnnemiPublic. - ↑ 5,0 5,1 5,2 (Γαλλικά) Krémer, Pascale (22 Φεβρουαρίου 2019). «L'avion, plaisir coupable de l'écolo voyageur». lemonde.fr. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Cames, M.· Graichen, J.· Siemons, A.· Cook, V. (2015). Emission Reduction Targets for International Aviation and Shipping. European Parliament: Directorate General for Internal Policy Department A: Economic and Scientific Policy.
- ↑ (Αγγλικά) Masson-Delmotte, V.· Zhai, P.· Pörtner, H.-O.· Roberts, D.· Skea, J.· Shukla, P.R.· Pirani, A. (2018). Global Warming of 1.5°C. An IPCC Special Report on the Impacts of Global Warming of 1.5°C above Pre-industrial Levels and Related Global Greenhouse Gas Emission Pathways, in the Context of Strengthening the Global Response to the Threat of Climate Change, Sustainable Development, and Efforts to Eradicate Poverty. IPCC.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) Wolrath-Söderberg, Maria· Wormbs, Nina (2019). Grounded: Beyond flygskam (PDF). Fores. σελ. 62. ISBN 978-91-87379-65-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2021.
- (Αγγλικά) Jacobson, L. (2018). Transforming air travel behavior in the face of climate change : Incentives and barriers in a Swedish setting (PDF).
- (Αγγλικά) Kantenbacher, J.; Hanna, P.; Miller, G.; Scarles, C.; Yang, J. (2019). «Consumer priorities: what would people sacrifice in order to fly on holidays?». Journal of Sustainable Tourism: 27:207–22.
- (Αγγλικά) Karnauskas, Kristopher B.; Donnelly, Jeffrey P.; Barkley, Hannah C.; Martin, Jonathan E. (Δεκέμβριος 2015). «Coupling between air travel and climate». Nature Climate Change 5 (12): 1068–1073. doi:. ISSN 1758-678X. http://www.nature.com/articles/nclimate2715. Ανακτήθηκε στις 2020-07-09.
- (Αγγλικά) Morten, Alistair; Gatersleben, Birgitta; Jessop, Donna C. (Μάιος 2018). «Staying grounded? Applying the theory of planned behaviour to explore motivations to reduce air travel». Transportation Research Part F: Traffic Psychology and Behaviour 55: 297–305. doi:. https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S1369847816305411. Ανακτήθηκε στις 2020-07-09.
- (Αγγλικά) Peeters, Paul; Higham, James; Kutzner, Diana; Cohen, Scott; Gössling, Stefan (Μάιος 2016). «Are technology myths stalling aviation climate policy?». Transportation Research Part D: Transport and Environment 44: 30–42. doi:. https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S1361920916000158. Ανακτήθηκε στις 2020-07-09.