Νιζάρ Καμπανί
| Νιζάρ Καμπανί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | نزار قباني (Αραβικά)[1] |
| Γέννηση | 21 Μαρτίου 1923[2][3][4] Δαμασκός[5] |
| Θάνατος | 30 Απριλίου 1998[2][3][4] Λονδίνο[6] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Bab al-Saghir Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | State of Damascus (1923–1925) Κράτος της Συρίας (1925-1930) (1925–1930) Συριακή Δημοκρατία (1932–1958) Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία (1958–1961) Συρία (1961–1998) |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά[7] Αγγλικά Γαλλικά Ισπανικά |
| Σπουδές | Faculty of Law Damascus University (έως 1945) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[8] διπλωμάτης[9] συγγραφέας στιχουργός |
| Περίοδος ακμής | 1939 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Balq ՀՀis al-Rawi |
| Αδέλφια | Sabah Qabbani |
| Ιστότοπος | |
| nizarq | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Νιζάρ Ταουφίκ Καμπανί (21 Μαρτίου 1923 – 30 Απριλίου 1998) ήταν Σύρος ποιητής, εκδότης και διπλωμάτης. Το ποιητικό του ύφος συνδυάζει την απλότητα και την κομψότητα στην εξερεύνηση θεμάτων όπως ο έρωτας και ο ερωτισμός, ο φεμινισμός, η θρησκεία και ο αραβικός εθνικισμός.[10] Ο Καμπανί θεωρείται ως ένας από τους πιο αξιοσέβαστους ποιητές του 20ού αιώνα στον αραβικό κόσμο.[11]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νιζάρ Καμπανί γεννήθηκε στη Δαμασκό από οικογένεια εμπόρων με καταγωγή από το Ικόνιο.[12] Είχε δύο αδελφές και τρεις αδελφούς. Σημαντικό περιστατικό που σημάδεψε τον Νιζάρ και την ποίησή του ήταν η αυτοκτονία της κατά 10 χρόνια μεγαλύτερης αδελφής του επειδή αρνήθηκε να παντρευτεί κάποιον με το ζόρι, όταν ο Νιζάρ ήταν μόλις 15 ετών. Ο Νιζάρ σπούδασε στο εθνικό Επιστημονικό Κολέγιο της Δαμασκού μεταξύ του 1930 και του 1941.[13] Η σχολή ήταν ιδιωτική και ανήκε στον φίλο του πατέρα του, Αχμάντ Μουνίφ αλ Αΐντι. Αργότερα ο Νιζάρ σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού (τότε γνωστό με την επωνυμία «Συριακό Πανεπιστήμιο»), από το οποίο αποφοίτησε το 1945.[13]
Την εποχή που ήταν ακόμα στο κολέγιο, ο Καμπανί έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο Μού είπε η καστανή και ρομαντικούς στίχους που προκάλεσαν τη συντηρητική συριακή κοινωνία.[13] Για να καστήσει πιο αποδεκτή την ποίησή του, ο ποιητής την έδειξε στον υπουργό παιδείας Μ. αλ-Αϊλάνι, επίσης φίλο του πατέρα του και εθνικιστή ηγέτη. Τα ποιήματα άρεσαν στον Αϊλάνι, που τους χάρισε τη στήριξή του γράφοντας τον πρόλογο για το πρώτο βιβλίο του Καμπανί.
Μετά το τέλος των σπουδών του, ο Καμπανί εργάσθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας, υπηρετώντας ως μορφωτικός ακόλουθος σε αρκετές πρωτεύουσες, όπως τη Βηρυτό, το Κάιρο, τη Μαδρίτη και το Λονδίνο. Το 1959, με την ίδρυση της ΗΑΔ, διορίσθηκε βοηθός γραμματέα της για τις πρεσβείες στην Κίνα. Εκείνα τα χρόνια έγραψε πολύ και μερικά ποιήματά του από την Κίνα θεωρούνται από τα καλύτερά του. Συνέχισε να εργάζεται στον διπλωματικό κλάδο, μέχρι που παραιτήθηκε το 1966. Μέχρι τότε είχε ιδρύσει έναν εκδοτικό οίκο στη Βηρυτό.
Ποιητικές επιδράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ερωτηθείς κάποτε αν είναι επαναστάτης, ο Καμπανί απάντησε: «Ο έρωτας στον αραβικό κόσμο είναι σαν φυλακισμένος και θέλω να τον απελευθερώσω. Θέλω να ελευθερώσω την αραβική ψυχή, τις αισθήσεις και το σώμα με την ποίησή μου. Οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών στην κοινωνία μας δεν είναι υγιείς.» Συνακόλουθα, είναι γνωστός ως ένας από τους περισσότερο φεμινιστές και προοδευτικούς διανοούμενους της εποχής του.
Η πόλη της Δαμασκού εξάλλου παρέμεινε μία ισχυρή μούσα στην ποίησή του, ιδίως στο Μυρωδιά γιασεμιού Δαμασκού. Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών (1967) επίσης επηρέασε την ποίησή του. Η ήττα των Αράβων σημάδεψε μια θεματική μετατόπιση στο έργο του – από ερωτικά ποιήματα σε ποιήματα με πολιτικά θέματα απορρίψεως και αντιστάσεως. Π.χ. το ποίημά του «Σημειώσεις περιθωρίου στο Βιβλίο της Ηττας» είναι μία σκληρή αυτοκριτική της αραβικής «κατωτερότητας», που προκάλεσε οργή τόσο από τη δεξιά, όσο και από την αριστερή πλευρά του αραβικού πολιτικού διαλόγου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 adab
.wiki /نزار _قباني. - ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12117818s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 4,0 4,1 4,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Nizar-Qabbani. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118925881. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12117818s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «بوَّابة الشُعراء» 118. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ www
.tandfonline .com /doi /pdf /10 .1080 /03064228608534163. - ↑ Ayyıldız, Esat. “‘Kudüs’ Adlı İki Şiirin Mukayesesi: Nizâr Kabbânî’nin Kaleminden Arapça ‘el-Kuds’ ve Else Lasker-Schüler’in Kaleminden Almanca ‘Jerusalem’”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 53 (Aralık 2022), 799-824. https://doi.org/10.17120/omuifd.1167935
- ↑ [1], The Independent, British newspaper, 1998/05/05. «Obituary: Nizar Qabbani» του Adel Darwish.
- ↑ «Qabbani, Nizar». Encyclopædia Britannica Online. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2007.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 «Biographical notes on Nizar Qabbani». American University of Beirut. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2007.
|