Μαργαρίτα Μοροζόβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαργαρίτα Μοροζόβα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3ιουλ. / 15  Νοεμβρίου 1873γρηγ.
Μόσχα
Θάνατος3  Οκτωβρίου 1958
Μόσχα
Τόπος ταφήςκοιμητήριο Βεντεσκόε
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαικήνας
οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού
συγγραφέας
εκδότρια
συγγραφέας απομνημονευμάτων
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜιχαήλ Μορόζοφ
ΤέκναΜιχαήλ Μιχαήλοβιτς Μορόζοφ
Μαρία Μιχαήλοβνα Μοροζόβα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μαργαρίτα Κιριλόφνα Μοροζόβα (ρωσικά: Маргари′та Кири′лловна Моро′зова, 3 Νοεμβρίου/22 Οκτωβρίου 1873 - 3 Οκτωβρίου 1958) ήταν μια εξέχουσα Ρωσίδα φιλάνθρωπος, προστάτης της τέχνης, εκδότρια, συντάκτρια και συγγραγέας. Ήταν συνιδρυτής της Θρησκευτικής και Φιλοσοφικής Εταιρείας που είχε έδρα τη Μόσχα (1905-1918) και διευθύντρια της Ρωσικής Μουσικής Εταιρείας.[1] Ήταν σύζυγος του κριτικού τέχνης και συλλέκτη Μιχαήλ Μοροζόφ, του οποίου τα πορτραίτα ζωγράφισαν ο Βαλεντίν Σέροφ και ο Νικολάι Μποντάρεβσκι, μεταξύ άλλων.[2]

Αμέσως μετά τη γέννηση της κόρης της, Μαρία, το 1904, η Μοροζόβα έφυγε από τη Ρωσία για την Ελβετία. Μετά την επιστροφή της ένα χρόνο αργότερα, το σπίτι της έγινε πολιτικό κέντρο, προσελκύοντας μεταξύ άλλων διάφορα μέλη του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος. Το Νοέμβριο του 1905 Morozova (δίπλα στους Σεργκέι Μπουλγκάκοφ, πρίγκιπα Γιεβγκένι Τρουμπετσκόι και Νικολάι Μπερντιγιάγιεφ μεταξύ άλλων) έγινε μία από τους διοργανωτές της Θρησκευτικής και Φιλοσοφικής Εταιρείας Μόσχας.[2] Έχοντας κληρονομήσει από τον πρώην σύζυγό της τη θέση του διευθυντή του Ωδείου της Μόσχας, αυτή έγινε φίλη με τον Αλεξάντρ Σκριάμπιν, ο οποίος έγινε ο προσωπικός της δάσκαλος πιάνου.[2][3]

Τα έτη 1904-1908 η Μοροζόβα υποστήριξε οικονομικά τον Σκριάμπιν, κάτι που σταμάτησε να κάνει μετά την επιδείνωση των προσωπικών τους σχέσεων. Μετά το θάνατο του συνθέτη χρηματοδότησε την ίδρυση του Μουσείου του Σκριάμπιν, καθώς και μέλη της οικογένειάς του για αρκετό διάστημα. Το 1910 η Μοροζόβα μεταβίβασε το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής έργων τέχνης του συζύγου της (πάνω από 60 έργα ζωγραφικής) στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ. Μεγάλη δημοσιότητα κατά την περίοδο εκείνη ήταν το ειδύλλιό της με τον ποιητή Αντρέι Μπέλι, ο οποίος αναγνώρισε κάποιους μυστικιστικούς λόγους πίσω από την αγάπη του για εκείνη (που ξεκίνησε το 1901).[2][3]

Μετά την Επανάσταση του 1917, το σπίτι της Μοροζόβα εθνικοποιήθηκε, αλλά της δόθηκε η δυνατότητα να διατηρήσει δύο υπόγειους χώρους όπου στεγαζόταν με την αδελφή της Έλενα. Τους διατήρησε και μετά το 1926, όταν το κτίριο έγινε η Πρεσβεία της Δανίας και μάλιστα συμμετείχε στις δεξιώσεις του Πρέσβη. Ο τελευταίος, σύμφωνα με πληροφορίες, της προσέφερε τη δανική ιθαγένεια, αλλά εκείνη αρνήθηκε την προσφορά.[4] Στη δεκαετία του 1930, οι αδελφές που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι, μετακόμισαν στο εξοχικό σπίτι τους στο Λιανόζοβο, κοντά στη Μόσχα. Εκείνη την περίοδο τα περισσότερα από τα παιδιά της (εκτός από τον γιο της Μιχαήλ) είχαν μεταναστεύσει. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου ο Μιχαήλ και οι αδελφές Μοροζόβα μοιράζονταν ένα δωμάτιο σε ένα σπίτι στο Πόροβκα.[5]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Keidan, V.I. «The Blaming Cities. Letters and Diaries (N.Berdyayev, S.Bulgakov, A.Elchaninov, M.Morozova, V.Rozanov, E.Trubeyskoy and others». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2012. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Semyonova, N. One Life, Four Epochs. Nashe Nasledye (Our Inheritance) magazine. 1991, No.VI (24). Pp. 89—111.
  3. 3,0 3,1 «Kirill and Mefody encyclopedia. Morozovs». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2018. 
  4. Filatov, V. A Dame with a 'Sultan'. Tchas (The Hour), Russian language newspaper in Latvia. 21.1.2000. No.17 (739)
  5. Kruglyanskaya, V.N. Varvara Alexeevna Morozova and Education in Moscow. Russky Put. Moscow. 2008/ Vol. 2.