Μάριο Άντορφ
Εμφάνιση
Μάριο Άντορφ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mario Adorf (Γερμανικά) |
Γέννηση | 8 Σεπτεμβρίου 1930[1][2][3] Ζυρίχη[4] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία[5] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Μάιντς |
Ιδιότητα | ηθοποιός, συγγραφέας, ηθοποιός μεταγλωτισμού[6], ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός φωνής και αφηγητής audio books |
Σύζυγος | Λις Φερχόφεν (έως 1964) |
Τέκνα | Στέλλα Μαρία Άντορφ |
Βραβεύσεις | Βαυαρικό Τάγμα Αξίας, Τάγμα της Αξίας της Ρηνανίας-Παλατινάτου, Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (2001), βραβείο Ρόμι, Pro meritis scientiae et litterarum (2001), Carl Zuckmayer Medal (1996), Orden wider den tierischen Ernst (2009)[7], βραβείο της Βαυαρικής Τηλεόρασης (1996)[8], Παράσημο Καρλ Φάλεντιν (1997), Golden Schlitzohr (1996)[9], honorary doctor of Johannes Gutenberg University Mainz, Grimme-Preis, Berliner Bär (1996), Herbert Strate Award (2019), Jupiter Awards και d:Q92052675 (2024)[10] |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάριο Άντορφ (γερμ. Mario Adorf, γενν. 1939) είναι Γερμανός ηθοποιός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1930 στην Ζυρίχη της Ελβετίας. Ήταν νόθος γιος ενός Ιταλού από την Καλαβρία. Μητέρα του ήταν η Αλίτσε Άντορφ, βοηθός πυρηνική φυσικός από την περιοχή Άιφελ της Γερμανίας. Ο νεαρός Μάριο μεγάλωσε κοντά στην μητέρα του, πήγε σχολείο και σπούδασε Φιλοσοφία, ψυχολογία, εγκληματολογία, φιλολογία, μουσική και θέατρο. Μετακόμισε στη Ζυρίχη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Δούλεψε το θέατρο ως κομπάρσος, και τελικά εγκατέλειψε τις σπουδές για να προσηλωθεί στο θέατρο. Άρχισε να δουλεύει ως ηθοποιός το 1955 μέχρι το 1962.
Εργάστηκε σκληρά, εμφανίστηκε στο γερμανικό και χολυγουντιανό κινηματογράφο και γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Ενδεικτική εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
|
Συγγράμματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μυθιστορήματα
- 1992: Der Mäusetöter. Unrühmliche Geschichten. Kiepenheuer & Witsch, Köln, ISBN 3-462-02160-5.
- 1994: Der Dieb von Trastevere. Geschichten aus Italien. btb Verlag, ISBN 3-442-72038-9.
- 1996: Der Fenstersturz und andere merkwürdige Geschichten. Kiepenheuer & Witsch, Köln, ISBN 3-462-02576-7.
- 2000: Der römische Schneeball. Wahre und erfundene Geschichten. Kiepenheuer & Witsch, Köln, ISBN 3-462-03036-1.
- 2004: Der Fotograf von San Marco: Die italienischen Erzählungen. Kiepenheuer & Witsch, Köln, ISBN 3-462-03354-9.
- Βιογραφίες
- 2005: Mit einer Nadel bloß. Über meine Mutter. Goldmann Verlag, München 2007, ISBN 3-442-15410-3.
- Απομνημονεύματα
- 2004: Himmel und Erde. Unordentliche Erinnerungen. Goldmann Verlag, München 2005, ISBN 3-442-15329-8.
- 2005: Bilder meines Lebens, mit Ergänzungen von Peter Berling, Helmut Dietl, Günter Grass, Kiepenheuer & Witsche, Köln, ISBN 978-3-462-03620-6. (Autobiografische Fotodokumentation)
- Συνεντεύξεις
- Gero von Boehm: Mario Adorf. 13. September 2006. Interview in: Begegnungen. Menschenbilder aus drei Jahrzehnten. Collection Rolf Heyne, München 2012, ISBN 978-3-89910-443-1, S.379-388
Διηγήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 2007: Schmidt. von Louis Begley. Random House Audio, ISBN 978-3-86604-750-1.
- 2010: Mario Adorf liest die Lieblingsballaden der Deutschen. Verlag Herder, ISBN 978-3-451-31607-4.
- 2011: Adorf liest Goethe. Verlag Herder, ISBN 978-3-451-31892-4.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Meinolf Zurhorst, Heiko R. Blum: Mario Adorf. Seine Filme – sein Leben. Heyne-Filmbibliothek, Band 176. Heyne, München 1992, ISBN 3-453-05972-7.
- Veronika Moritz: Mario Adorf. in: CineGraph, Lg. 21, edition text+kritik, 1993.
- Torsten Musial (Hg.): Mario Adorf. ...böse kann ich auch. Akademie der Künste Archiv, Berlin 2012, ISBN 978-3-88331-178-4.
Ντοκιμαντέρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Lebenslänglich Schauspieler - 65 Jahre Mario Adorf Filmporträt von Ilona Kalmbach. Deutschland 1995 (ARD, Eigenproduktion des WDR), 45 Minuten.
- Die Besten im Westen - Mario Adorf. Filmporträt von Ulrike Brincker. Deutschland 2008 (WDR), 45 Minuten.
Βραβεύσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1958: Bundesfilmpreis: Filmband in Gold (Bester Nachwuchsschauspieler) für „Nachts, wenn der Teufel kam“
- 1958: Preis der Deutschen Filmkritik (Bester Darsteller) für „Nachts, wenn der Teufel kam“
- 1974: Ernst-Lubitsch-Preis
- 1978: Bambi (Beliebtester Schauspieler des Jahres) für „Der Hauptdarsteller“
- 1979: Großer Hersfeld-Preis
- 1982: Bundesfilmpreis: Filmband in Silber für „Lola“
- 1986: Deutscher Darstellerpreis (Bester Darsteller) für Via Mala
- 1992: Goldene Kamera für künstlerische Gesamtleistung
- 1992: Bundesfilmpreis: Filmband in Gold für „Pizza Colonia“
- 1993: Bundesverdienstkreuz
- 1993: Telestar für „Der große Bellheim“
- 1994: Goldene Kamera für „Der große Bellheim“
- 1994: Adolf-Grimme-Preis in Gold für „Der große Bellheim“
- 1995: Romy Platin-Romy
- 1996: Goldenes Schlitzohr
- 1996: Bayerischer Fernsehpreis zusammen mit Günter Strack und Heinz Hoenig für Der Schattenmann
- 1996: Carl-Zuckmayer-Medaille
- 1997: Karl-Valentin-Orden
- 1997: DIVA-Award
- 2000: Bayerischer Filmpreis: Ehrenpreis für sein Lebenswerk
- 2001: Großes Bundesverdienstkreuz
- 2001: Ehrenbürgerschaft der Stadt Mayen/(Eifel) (9. September)
- 2003: Bayerischer Verdienstorden
- 2003: Siegfried-Lowitz-Preis
- 2003: Goldener Ochse - Ehrenpreis des Filmkunstfestes Mecklenburg-Vorpommern
- 2004: Deutscher Filmpreis: Filmpreis in Gold als Ehrenpreis für herausragende Verdienste um den deutschen Film
- 2005: Verdienstorden des Landes Rheinland-Pfalz
- 2005: Filmfest München: CineMerit Award
- 2006: Platz 2 in der ZDF-Reihe „Unsere Besten“ in der Sendung „Lieblingsschauspieler“
- 2006: Bambi (Kategorie Kultur)
- 2009: Orden wider den tierischen Ernst[11]
- 2010: Stern auf dem Boulevard der Stars in Berlin
- 2010: Ehrendoktorwürde der Johannes Gutenberg-Universität Mainz[12][13]
- 2012: Goldene Kamera für sein Lebenswerk
- 2012: Berlin & Beyond Film Festival: Auszeichnung für sein Lebenswerk
Εκθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 2012: Mario Adorf...böse kann ich auch, Akademie der Künste, Berlin
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ (Αγγλικά) Discogs. 408973. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ filmportal.de. 8c9ba38d9d5d4a6d957251f7386471e5. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ www
.sapere .it /enciclopedia /Adorf,+M%C3%A0rio .html. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2021. - ↑ (Γερμανικά) Deutsche Synchronkartei. 930. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2022.
- ↑ www
.akv .de /alle-ritter /. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2019. - ↑ www
.stmwi .bayern .de /fileadmin /user _upload /stmwi /Themen /Wettbewerbe /Medienpreise /2017-01-16 _Bayerische _Fernsehpreistraeger-1989-2016 __2017-01 _ .pdf. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2019. - ↑ www
.schlitzohren .org /das-goldene-schlitzohr /. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020. - ↑ www
.news .at /schlagzeilen /mario-adorf-erhalt-deutschen-fernsehpreis-fur-lebenswerk. - ↑ ddp Deutscher Depeschendienst GmbH: Mario Adorf bekommt den Orden Αρχειοθετήθηκε 2015-05-30 στο Wayback Machine., vom 6. Februar 2009, abgerufen am 6. Februar 2009
- ↑ Mario Adorf erhält Ehrendoktorwürde der Johannes Gutenberg-Universität Mainz, Meldung in: Informationsdienst Wissenschaft vom 10. November 2010, abgerufen am 11. November 2010
- ↑ Mario Adorf erhält die Ehrendoktorwürde der Johannes Gutenberg-Universität Mainz Αρχειοθετήθηκε 2011-07-19 στο Wayback Machine., mit Bildern und Videolink, vom 19. November 2010, abgerufen am 23. November 2010
Εξωτερικού σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]