Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάικλ Άιρτον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάικλ Άιρτον
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση20  Φεβρουαρίου 1921[1][2][3]
Σεντ Πάνκρας ή Λονδίνο[4]
Θάνατος17  Νοεμβρίου 1975[5][2][6]
Λονδίνο[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][8]
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών Χέδερλι
Σχολή Τεχνών Σεντ Τζονς Γουντ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
γλύπτης
εικονογράφος
μυθιστοριογράφος
συγγραφέας
εικαστικός καλλιτέχνης[9]
καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[9]
Περίοδος ακμής1936[10] - 1973[10]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕλίζαμπεθ Άιρτον (1952–1975)
ΓονείςΤζέραλντ Γκουλντ και Μπάρμπαρα Άιρτον-Γκουλντ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μάικλ Άιρτον (αγγλικά: Michael Ayrton‎‎, 20 Φεβρουαρίου 1921 – 16 Νοεμβρίου 1975)[11] ήταν Βρετανός ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, κριτικός, ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός και μυθιστοριογράφος. Τα γλυπτά, οι εικονογραφήσεις, τα ποιήματα και οι ιστορίες του συχνά επικεντρώνονταν στα θέματα της πτήσης, των μύθων, των καθρεφτών και των λαβυρίνθων.

Υπήρξε επίσης σκηνογράφος και ενδυματολόγος, συνεργαζόμενος με τον Τζον Μίντον στην παραγωγή του Μάκβεθ του Τζον Γκίλγκουντ το 1942 σε ηλικία δεκαεννέα ετών, και σχεδιαστής βιβλίων και εικονογράφος για την τριλογία The Human Age του Γουίνταμ Λιούις. Μια έκθεση, "Word and Image" (National Book League 1971), διερεύνησε τις λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές σχέσεις του Λιούις και του Άιρτον.[12] Συνεργάστηκε επίσης με τον Κόνσταντ Λάμπερτ και τον Ουίλιαμ Γκόλντινγκ.

Ζωή και σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Minotaur στο πάρκο γλυπτικής του Γιορκσάιρ

Ο Άιρτον γεννήθηκε ως Μάικλ Άιρτον Γκουλντ[13], γιος του συγγραφέα Τζέραλντ Γκουλντ και της πολιτικού των Εργατικών Μπάρμπαρα Άιρτον, και υιοθέτησε για επαγγελματικούς λόγους το επώνυμο της μητέρας του. Η γιαγιά του από τη μητέρα του ήταν η ηλεκτρολόγος μηχανικός και εφευρέτρια Χέρθα Μαρκς Άιρτον. Στην εφηβεία του, κατά τη δεκαετία του 1930, σπούδασε τέχνη στη Σχολή Καλών Τεχνών του Χέδερλι και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Σεντ Τζονς Γουντ, και στη συνέχεια στο Παρίσι υπό τον Εζέν Μπερμάν, όπου μοιράστηκε το ίδιο στούντιο με τον Τζον Μίντον. Ταξίδεψε στην Ισπανία και προσπάθησε να καταταγεί στο πλευρό των Δημοκρατικών στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, αλλά απορρίφθηκε επειδή ήταν ανήλικος.[14]

Τη δεκαετία του 1940, ο Άιρτον συμμετείχε στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα The Brains Trust του BBC.[15] Παντρεύτηκε τη συγγραφέα μυθιστορημάτων και μαγειρικής Ελίζαμπεθ Μπάλτσιν το 1942, μετά το διαζύγιό της από τον ένα χρόνο νωρίτερα.[16]

Από το 1961, ο Μάικλ Άιρτον έγραψε και δημιούργησε πολλά έργα που σχετίζονται με τους μύθους του Μινώταυρου και του Δαίδαλου, του θρυλικού εφευρέτη και κατασκευαστή λαβυρίνθων, συμπεριλαμβανομένων χάλκινων γλυπτών και του ψευδο-αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος The Maze Maker (Holt, Rinehart and Winston, 1967). Το 1969 σχεδίασε τον Λαβύρινθο του Άρκβιλ.[17] Έγραψε και εικονογράφησε επίσης ένα σατιρικό μυθιστόρημα, το Tittivulus or The Verbiage Collector (Max Reinhardt, 1953- σχεδιασμός: Γουίλ Κάρτερ), μια περιγραφή της σταδιοδρομίας ενός μικρού διαβόλου, του οποίου η αρχική αποστολή ήταν να συλλέγει τις ατημέλητες εκτελέσεις της Θείας Λειτουργίας στα μοναστήρια, αλλά ο οποίος εξελίσσεται, καθώς περνούν οι αιώνες, σε συλλέκτη κάθε είδους βερμπαλισμού και τελικά, στη σύγχρονη εποχή, οργανώνει μια φασιστική επανάσταση στην Κόλαση. Ο Άιρτον ήταν επίσης συγγραφέας πολλών μη μυθοπλαστικών έργων για τις καλές τέχνες, μεταξύ των οποίων το Aspects of British Art (Collins, 1947).[18]

Πέθανε το 1975 και άφησε πίσω του τη σύζυγό του. Το 1977, το Μουσείο και η Πινακοθήκη του Μπέρμιγχαμ διοργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του.[19]

Το έργο του περιλαμβάνεται σε διάφορες συλλογές, όπως η Tate Gallery, Λονδίνο, η Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη, η Πινακοθήκη Φράι, Έσσεξ. Το έργο του Άιρτον παρουσιάστηκε επίσης στην Γκαλερί Whitechapel στο Λονδίνο, σε μια έκθεση που διήρκεσε από τον Σεπτέμβριο έως τον Οκτώβριο του 1955.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 3120. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Michael Ayrton» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00009264. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) ISFDB. 6443. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0055895. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2023.
  5. ↑ 5,0 5,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14968684z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w64x5br8. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 11  Μαΐου 2018. 500018746. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0055895. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  9. ↑ 9,0 9,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0055895. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 3120. Ανακτήθηκε στις 17  Νοεμβρίου 2022.
  11. ↑ T. G. Rosenthal, "Ayrton, Michael (1921–1975)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, May 2008, accessed 24 Jan 2015
  12. ↑ The Oxford Companion to English Literature, 6η έκδοσης. Επιμ. Margaret Drabble, Oxford University Press, 2000, σελ. 55
  13. ↑ «The Makers Series: Michael Ayrton». BADA (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024. 
  14. ↑ Martin Baker, The Art of Radio Times, Ashmolean Museum, Oxford/Chris Beetles Limited, 2002, σελ. 28
  15. ↑ «The Brains Trust». whirligig-tv.co.uk. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024. 
  16. ↑ Collett, Derek (2015). His Own Executioner: The Life of Nigel Balchin. SilverWood. (ISBN 978-1-78132-391-5).
  17. ↑ Nyenhuis, Jacob E. (2003). Myth and the creative process: Michael Ayrton and the myth of Daedalus, the maze maker. Detroit, Mich: Wayne State University Press. σελ. 17. ISBN 9780814330029. 
  18. ↑ «Michael Ayrton - National Portrait Gallery». npg.org.uk. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024. 
  19. ↑ T. G. Rosenthal, 'Ayrton, Michael (1921–1975)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • James Laver, Paintings by Michael Ayrton (1948. Grey Walls Press, London)
  • C. P. Snow, Michael Ayrton Drawings and Sculpture (1962)
  • Cannon-Brookes, Peter, Michael Ayrton: an illustrated commentary (1978. Birmingham Museums and Art Gallery)
  • Peter Tucker, 'The book illustrations of Michael Ayrton', στο The Private Library; 3rd series, 9:1 (1986 Spring), p. 2–52
  • Hopkins, Justine Michael Ayrton: a biography (1994. Deutsch, London)
  • Nyenhuis, Jacob E., Myth and the Creative Process: Michael Ayrton and the myth of Daedalus, the Maze Maker (2003. Wayne State University Press, Detroit)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάικλ_Άιρτον&oldid=10636208"