Λαρύσα Χιένιγιους
| Λαρύσα Χιένιγιους | |
|---|---|
 | |
| Όνομα | Λαρύσα Χιένιγιους |
| Γέννηση | Λαρύσα Μικλάσεβιτς 9 Αυγούστου 1910 Γκρόντνο, Λευκορωσία |
| Θάνατος | 07 Απριλίου 1983 (72 ετών) Ζέλβα, Τσεχία |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | Ποιήτρια |
| Εθνικότητα | Λευκορωσία |
| Περίοδος | 1937 - 1976 |
| Σύζυγος(οι) | Γιάνκα Χένιγιους |
| Τέκνα | Γιούρκα Χένιγιους |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Η Λαρύσα Χιένιγιους (λευκορωσικά: Ларыса Геніюш, 9 Αυγούστου 1910 - 7 Απριλίου 1983) ήταν Λευκορωσίδα ποιητής, συγγραφέας και ενεργό μέλος του εθνικού κινήματος. Η Λαρύσα γεννήθηκε στην περιοχή του Γκρόντνο ως Λαρύσα Μικλάσεβιτς, σε εύπορη οικογένεια, η οποία απέκτησε πολλά παιδιά. Κατόπιν πήγε σε πολωνικό σχολείο, ενώ το 1928 αποφοίτησε από το γυμνάσιο. Εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει τη «γνωριμία» της με την παγκόσμια λογοτεχνία, όπως την πολωνική, τη σκανδιναβική και την αγγλική, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει ποίηση. Παντρεύτηκε με έναν φοιτητή της ιατρικής, τον Γιάνκα Χένιγιους, στην Πράγα, με τον οποίον απέκτησε έναν γιο, τον Γιούρκα. Την περίοδο αυτή μετακόμισε και στην τσεχική πρωτεύουσα.
Μία από τις γειτόνισσες της ήταν η αδελφή της Λέσια Ουκράινκα, η οποία υπήρξε μεγάλη επιρροή για αυτήν. Το 1939, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ποιήματά της, στη βερολινέζικη εφημερίδα "Раніца", η οποία απευθυνόταν σε Λευκορώσους μετανάστες. Το 1942, κυκλοφόρησε και η πρώτη της ποιητική συλλογή, υπό τον τίτλο "Ад родных ніў", η οποία είχε ως θέμα τη γενέτειρά της και το μέλος αυτής. Το 1939, όταν ο Κόκκινος Στρατός, κατέβαλε μέρη της Λευκορωσίας, ο πατέρας της σκοτώθηκε, με τα αδέλφια της να μεταναστεύουν στο Καζακστάν. Εκείνη την περίοδο, ο Μπασίλ Ζακάρκα, τότε πρόεδρος της Λευκορωσίας, ανάθεσε τον ρόλο του Γραμματέα της Κυβέρνησης, στη Λαρύσα, η οποία είχε ως δουλειά να διατηρεί και να οργανώνει τα αρχεία του λευκορωσικού κράτους, μεταξύ άλλων αρμοδιοτήτων. Κατόπιν βασανίστηκε από σοβιετικούς, ώστε να αποσπάσουν μερικά από τα πιο σημαντικά αρχεία που είχε κρυμμένα.
Στις 7 Φεβρουαρίου του 1949, καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης της έδειξε ψυχική δύναμη και συνέχισε να γράφει ποίηση, με τους υπόλοιπους κρατούμενους να τη θαυμάζουν αληθινά. Το 1956, ωστόσο, αποφυλακίστηκε. Μετά την απελευθέρωσή της, εγκαταστάθηκε στο Ζέλβα, όπου δεν σταμάτησε ποτέ να κατασκοπείται από τις αρχές. Τόσο αυτή όσο και ο άνδρας της δεν δέχτηκαν ποτέ τη σοβιετική υπηκοότητα. Το 1979, απεβίωσε και ο Γιάνκα, με το κράτος να της χορηγεί μία μικρή σύνταξη. Οι αρχές επίσης δεν την άφηναν να φύγει και να επισκεφτεί τον γιο της στην Πολωνία.[1] Για πολλά χρόνια επίσης, η ποίησή της ήταν απαγορευμένη. Το 1983, η Λαρύσα πεθαίνει και πολύς κόσμος παρευρίσκεται στην κηδεία της.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Геніюш, Ларыса (2005). Каб вы ведалі: З эпісталярнай спадчыны (1945-1983). Мінск: Лімарыус. σελίδες 5–12. ISBN 9856740487.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Біяграфія на Slounik.org
- Творы на «Беларускай Палічцы»
- Вершы Ларысы Геніюш Αρχειοθετήθηκε 2016-08-06 στο Wayback Machine.
- Перапіска Ларысы Геніюш зь Міколам Прашковічам
- біяграфічны фільм Віталя Дудзіна «Птицы без гнёзд»
- Вершы Ларысы Геніюш на сайце "Родныя вобразы"
- "Вершы: Рукапісны зборнік з 1945-1947" (PDF, Foreword in English by Prof. Arnold McMillin)
|