Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κατοικία των Μπουκοβινιανών και Δαλματών Μητροπολιτών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 48°17′49″N 25°55′28″E / 48.29694°N 25.92444°E / 48.29694; 25.92444

Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Κατοικία των Μπουκοβινιανών και Δαλματών Μητροπολιτών
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Χάρτης
Χώρα μέλος Ουκρανία
ΤύποςΠολιτιστικό
Κριτήριαii, iii, iv
Ταυτότητα1330
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή2011 (35η συνεδρίαση)

Η Κατοικία των Μπουκοβινιανών και Δαλματών Μητροπολιτών στο Τσερνιβτσί, Ουκρανία, κτίστηκε το 1864-1882 σε σχέδια του Τσέχου αρχιτέκτονα Γιόσεφ Χλάβκα. Το Μέγαρο, του οποίου τα κτίρια σήμερα αποτελούν τμήμα του πανεπιστημίου του Τσερνιβτσί, ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 2011.[1]

Κατασκευή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1782, μετά την ενσωμάτωση της Βουκοβίνας στην μοναρχία των Αψβούργων, η έδρα των επισκόπων του Ρανταούτσι της Μολδαβικής Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μετακινήθηκε στο Τσερνιβτσί. Η στρατιωτική διοίκηση της επαρχίας έχτισε βιαστικά μια οικία για τον επίσκοπο Ντοσιτέι Χερέσκου. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1783 και χωριζόταν σε μικρά χαμηλοτάβανα δωμάτια και διέθετε μικρό παρεκκλήσι το οποίο είχε πλίνθινο πάτωμα. Εξαιτίας της ανάπτυξης μυκήτων λόγω της υγρασίας, τμήμα του κτιρίου κατέρρευσε το 1790 και το υπόλοιπο κατεδαφίστηκε. Έτσι, ο Χερέσκου και οι διάδοχοί του, Δανιήλ Βλαχοβίτσι και Ησαΐας Μπαλοσέσκου, και για μικρό χρονικό διάστημα, Ευγένιος Χάκμαν, υποχρεώθηκαν να παραμείνουν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το 1851-1852, ο Χάκμαν απέστειλε αναφορές στην κυβέρνηση του Λβιβ, στις οποίες ανέφερε ότι η κατάσταση ήταν απαξιωτική. Το 1860, το Υπουργείο Θρησκευτικών Υποθέσεων ανήγγειλε διαγωνισμό για την επιλογή αρχιτέκτονα για το νέο επισκοπικό μέγαρο. Ο Τσέχος αρχιτέκτονας Γιόσεφ Χλάβκα επιλέχθηκε για το έργο.[2][3]

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του σχεδίου, ο Χλάβκα μελέτησε την αρχιτεκτονική παράδοση της περιοχής και δημοσίευσε ένα άρθρο «Κτίρια της ανατολικής ελληνόρρυθμης εκκλησίας στη Βουκοβίνα» στο Austrian Review το 1866.[4] Οι προτάσεις του Χλάβκα περιλάμβαναν πέρα από το επισκοπικό μέγαρο, διοικητικά γραφεία, αίθουσες συναντήσεων, σχολή χορωδιών, μουσείο εκκλησιαστικής τέχνης και ένα παρεκκλήσι.[5] Το αποτέλεσμα συνδυάζει βυζαντινό και μαυριτανικό ρυθμό, με την Αλάμπρα να αποτελεί μία από τις πηγές έμπνευσης.[6]

Η κατασκευή άρχισε το 1864[7] αλλά στη συνέχεια καθυστέρησε λόγω τεχνικών προβλημάτων, την ασθένεια του Χλάβκα από το 1872 και έπειτα και τις διαφωνίες ανάμεσα στον Χλάβκα και τις τοπικές αρχές, η οποία οδήγησε στην παραίτηση του Χλάβκα.[8] Η ανικανότητα του διαδόχου του Χλάβκα, Φέλιξ Κσιεζάρσκι προκάλεσε περισσότερες καθυστερήσεις.[9] Το κτίριο και οι εκκλησίες καθαγιάστηκαν τον χειμώνα του 1882/3.[10]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κτίρια αρχικά φιλοξενούσαν θεολογική σχολή, η οποία συνέχισε να λειτουργεί όταν το Τσερνιβτσί πέρασε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην κατοχή της Ρουμανίας.[11] Στην αίθουσα της συνόδου του μεγάρου επικυρώθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1918, η ένωση της Βουκοβίνας με τη Ρουμανία.[12] Τα κτίρια λεηλατήθηκαν και υπέστησαν σοβαρές καταστροφές από πυρκαγιά κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[13] Μετά τον πόλεμο, η περιοχή πέρασε στον έλεγχο των Σοβιετικών και η θεολογική σχολή έκλεισε. Όταν τα κτίρια αποκαταστάθηκαν το 1955, δόθηκαν στο πανεπιστήμιο της πόλης.[14] Στο ενδιάμεσο, τα κτίρια είχαν χρησιμοποιηθεί ως αποθήκες, και πολλές από τις τοιχογραφίες είχαν επιζωγραφιστεί.[15] Η διακόσμηση του εσωτερικού, η οποία αποκατέστησε κάποια από τα αρχικά χαρακτηριστικά, έλαβε χώρα από το 1957 μέχρι το 1967, όταν το συγκρότημα έλαβε κρατική προστασία. Εκτεταμένες παρεμβάσεις αποκατάστασης έλαβαν χώρα από το 2004 και έπειτα και το συγκρότημα ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO τις 28 Ιουνίου 2011.[16] Το συγκρότημα επιλέχθηκε επίσης, ύστερα από διαδικτυακό διαγωνισμό, ως ένα από τα εφτά αρχιτεκτονικά θαύματα της Ουκρανίας το 2011.[17]

Χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κτίρια του συγκροτήματος βρίσκονται στις τρεις πλευρές της κεντρικής αυλής, διαστάσεων περίπου 100 επί 70 μέτρα.[18] Στη τέταρτη πλευρά βρίσκονται οι πύλες εισόδου. Στην απέναντι από τις πύλες πλευρά βρίσκεται το μεγαλύτερο κτίριο, η κατοικία του Μητροπολίτη, η οποία περιλαμβάνει επίσης το παρεκκλήσι του Ιωάννη του Νέου της Σουτσεάβα. Το κτίριο σήμερα στεγάζει τη σχολή σύγχρονων γλωσσών του πανεπιστημίου.[19] Περιλαμβάνει την αίθουσα των συνόδων (σήμερα γνωστή ως Μαρμάρινη Αίθουσα), με ζωγραφισμένη οροφή. Αρχικά σε αυτή την αίθουσα βρίσκονταν πορτραίτα Αυστριακών μοναρχών, έργα του Επαμινόντα Μπουσέβσχι (1843-1891).[20] Άλλα σημαντικά δωμάτια του κτιρίου είναι η πρώην μητροπολιτική βιβλιοθήκη (μπλε αίθουσα), ένας μικρότερος χώρος συναντήσεων (κόκκινη αίθουσα), της οποίας η βαφή στον τοίχο σύμφωνα με την UNESCO προσομοιάζει κόκκινο σινικό μετάξι,[18] και η πρώην αίθουσα υποδοχής του μητροπολίτη (πράσινη αίθουσα).

Αριστερά από τη πύλη βρίσκεται το κτίριο της θρησκευτικής σχολής (δεξιά πτέρυγα) και την εκκλησία του, τον ναό των Τριών Ιεραρχών, στον οποίο βρίσκονται τοιχογραφίες από τον Καρλ Γιομπστ και άλλους καλλιτέχνες.[21] Στην άλλη πλευρά της αυλής (αριστερή πτέρυγα), το κτίριο το οποίο στέγαζε το μοναστήρι σήμερα στεγάζει το τμήμα γεωγραφίας του πανεπιστημίου.[11] Ο πύργος του ρολογιού σε αυτό το κτίριο είναι διακοσμημένος με το άστρο του Δαβίδ, ως φόρο τιμής στους Εβραίους οι οποίοι συνεισέφεραν στην κατασκευή του συγκροτήματος.[18]

Όλο το συγκρότημα βρίσκεται εντός εκτεταμένου πάρκου,[22] στο οποίο βρίσκεται μνημείο αφιερωμένο στον Χλάβκα, το οποίο φιλοτεχνήθηκε το 1937.[23]

Εικόνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μητροπολιτική πτέρυγα
    Μητροπολιτική πτέρυγα
  • Μητροπολιτική πτέρυγα
    Μητροπολιτική πτέρυγα
  • Μαρμάρινη αίθουσα
    Μαρμάρινη αίθουσα
  • Κόκκινη Αίθουσα
    Κόκκινη Αίθουσα
  • Πτέρυγα θεολογικής σχολής
    Πτέρυγα θεολογικής σχολής
  • Πτέρυγα θεολογικής σχολής
    Πτέρυγα θεολογικής σχολής
  • Ναός Τριών Ιεραρχών
    Ναός Τριών Ιεραρχών
  • Ναός Τριών Ιεραρχών
    Ναός Τριών Ιεραρχών
  • Μοναστική πτέρυγα
    Μοναστική πτέρυγα
  • Αμφιθέατρο στη μοναστική πτέρυγα
    Αμφιθέατρο στη μοναστική πτέρυγα
  • Πύλες
    Πύλες
  • Μνημείο του Χλάβκα
    Μνημείο του Χλάβκα

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Residence of Bukovinian and Dalmatian Metropolitans». UNESCO World Heritage Centre. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2015. 
  2. ↑ Luceac (2008) 79.
  3. ↑ Chuchko (2012) 11.
  4. ↑ Chuchko (2012) 14.
  5. ↑ Chuchko (2012) 20-21.
  6. ↑ Luceac (2008) 80.
  7. ↑ Chuchko (2012) 26.
  8. ↑ Chuchko (2012) 44-8.
  9. ↑ Chuchko (2012) 50.
  10. ↑ Chuchko (2012) 74.
  11. ↑ 11,0 11,1 Hlazovy (2008) 155.
  12. ↑ Luceac (2008) 81.
  13. ↑ Hlazovy (2008) 162.
  14. ↑ Chuchko (2012) 125.
  15. ↑ UNESCO (2011) 332.
  16. ↑ Chuchko (2012) 130-4.
  17. ↑ Seven Wonders of Ukraine website Αρχειοθετήθηκε 2013-04-24 στο Wayback Machine. (στα Ουκρανικά), ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2013.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 UNESCO (2011), 331.
  19. ↑ Hlazovy (2008) 152.
  20. ↑ Hlazovy (2008) 153.
  21. ↑ Hlazovy (2008) 158.
  22. ↑ Hlazovy (2008) 160-1.
  23. ↑ UNESCO (2011), 332.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Chuchko, Mihaylo (2012) tr. Inna Rumiga and Tetyana Vintoniuk. Резиденція Православних Митрополитів Буковини і Далмації - The Residence of the Orthodox Metropolitans of Bukovyna and Dalmatia (in Ukrainian and English). Chernivtsy: Nashi Knigi.
  • Hlazoviy, Andriy (ed.) (2008). A tour of Chernivtsi and Bukovyna. Kyiv: Baltia-Druk. ISBN 978-966-8137-40-2
  • (Ρουμανικά) Luceac, Ilie, "Două monumente de cult construite de arhitectul ceh Josef Hlavka la Cernăuți", in Monumentul, Vol. II, Ed. X/2008, p. 79-86
  • UNESCO (2011). Evaluation Report by ICOMOS on Residence of Bukovinian and Dalmatian Metropolitans, accessed 19 May 2013.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατοικία_των_Μπουκοβινιανών_και_Δαλματών_Μητροπολιτών&oldid=10717203"