Κατακόμβες των Καπουτσίνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κατακόμβες των Καπουτσίνων
Catacombe dei Cappuccini
«Διάδρομος των Επαγγελματιών» στις Κατακόμβες των Καπουτσίνων
Χάρτης
Είδοςκατακόμβες, εθνογραφικό μουσείο[1][2] και d:Q124830284[2]
ΔιεύθυνσηPiazza Cappuccini 1, 90129 Palermo[1] και Piazza Piazza Cappuccini 1, 90129 Palermo[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°6′42″N 13°20′21″E
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός
Διοικητική υπαγωγήΠαλέρμο[1]
ΧώραΙταλία
Έναρξη κατασκευής1599
Προστασίαιταλικό πολιτισμικό αγαθό[3]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Οι Κατακόμβες Καπουτσίνων του Παλέρμο ή Κατακόμβες των Καπουτσίνων (ιταλικά: Catacombe dei Cappuccini‎‎) είναι ταφικές κατακόμβες στο Παλέρμο, στη Σικελία, στη νότια Ιταλία. Σήμερα παρέχουν ένα κάπως μακάβριο τουριστικό αξιοθέατο καθώς και ένα εξαιρετικό ιστορικό αρχείο.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μοναστήρι των Καπουτσίνων του Παλέρμο ξεπέρασε τα όρια του αρχικού νεκροταφείου τον 16ο αιώνα και οι μοναχοί άρχισαν να ανασκάπτουν κρύπτες κάτω από αυτό. Το 1599 μουμιοποίησαν έναν από τους πολλούς, τον πρόσφατα αποθανόντα αδελφό Σιλβέστρο του Γκούμπιο, και τον τοποθέτησαν στις κατακόμβες.[εκκρεμεί παραπομπή]

Τα σώματα αφυδατώθηκαν πάνω σε κεραμικά ράφια στις κατακόμβες και μερικές φορές αργότερα πλύθηκαν με ξύδι. Μερικά πτώματα ταριχεύτηκαν και άλλα κλείστηκαν σε σφραγισμένα γυάλινα ντουλάπια. Οι μοναχοί διατηρούνταν με την καθημερινή τους ενδυμασία και μερικές φορές με σχοινιά που φορούσαν στην μετάνοια.[εκκρεμεί παραπομπή]

Αρχικά οι κατακόμβες προορίζονταν μόνο για νεκρούς μοναχούς. Ωστόσο, στους επόμενους αιώνες έγινε σύμβολο κατάστασης για να ενταφιαστεί στις κατακόμβες των Καπουτσίνων. Στις διαθήκες τους, οι τοπικοί ιερείς θα ζητούσαν να διατηρηθούν με συγκεκριμένα ρούχα ή ακόμη και να αλλάξουν τα ρούχα τους σε τακτά χρονικά διαστήματα. Οι ιερείς φορούσαν τα κληρικά τους άμφια, ενώ άλλοι ήταν ντυμένοι σύμφωνα με τη σύγχρονη μόδα. Οι συγγενείς επισκέπτονταν για να προσευχηθούν για τον νεκρό και να διατηρήσουν το σώμα σε ευπαρουσίαστη κατάσταση. [εκκρεμεί παραπομπή] Οι κατακόμβες συντηρούνταν με δωρεές συγγενών του εκλιπόντος. Κάθε νέο σώμα τοποθετήθηκε σε μια προσωρινή θέση και αργότερα τοποθετήθηκε σε μια πιο μόνιμη θέση. Όσο συνεχίζονταν οι εισφορές, το πτώμα παρέμενε στη σωστή του θέση, αλλά αν οι συγγενείς σταματούσαν να στέλνουν χρήματα, το πτώμα τοποθετούνταν στην άκρη σε ένα ράφι μέχρι να ξαναρχίσουν οι πληρωμές.[εκκρεμεί παραπομπή]

Ενταφιασμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ροζαλία Λομπάρντο, η οποία πέθανε το 1920, όπως εμφανίστηκε το 1982

Το 1871 ο αδελφός Ρικάρντο ήταν ο τελευταίος μοναχός που ενταφιάστηκε στις κατακόμβες, αλλά άλλα διάσημα πρόσωπα ενταφιάστηκαν μετά από αυτό. Οι κατακόμβες έκλεισαν επίσημα το 1880 αλλά οι τουρίστες συνέχισαν να τις επισκέπτονται. Οι τελευταίες ταφές είναι της δεκαετίας του 1920 και του 1930. Μεταξύ των τελευταίων ενταφιασμών ήταν η Ροζαλία Λομπάρντο, τότε σχεδόν δύο ετών, της οποίας το σώμα παραμένει εντυπωσιακά άθικτο, διατηρημένο με μια διαδικασία που πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή Αλφρέντο Σαλάφια. Η διαδικασία ταρίχευσης του περιελάμβανε φορμαλίνη για να σκοτώσει τα βακτήρια, αλκοόλ για να στεγνώσει το σώμα, γλυκερίνη για να μην στεγνώσει υπερβολικά, σαλικυλικό οξύ για να σκοτώσει τουςμύκητες και τα πιο σημαντικά συστατικά, άλατα ψευδάργυρου (θειικός ψευδάργυρος και χλωριούχος ψευδάργυρος) για να δώσει στο σώμα ακαμψία. [4][5] Η φόρμουλα ταρίχευσης είναι ένα μέρος γλυκερίνης, ένα μέρος φορμαλίνης κορεσμένο και με τα δύο άλατα ψευδαργύρου και ένα μέρος ενός διαλύματος αλκοόλης κορεσμένου με σαλικυλικό οξύ. [εκκρεμεί παραπομπή] Η τελευταία ταφή ήταν του Τζοβάνι Λικάτα ντι Μπακίνα, του κόμη του Ισνέλλο, το 1939.[6]

Οι κατακόμβες περιέχουν περίπου 8.000 πτώματα και 1.252 μούμιες (όπως δηλώθηκε από την τελευταία απογραφή που έγινε από την EURAC το 2011) που πλαισιώνουν τους τοίχους. Οι αίθουσες χωρίζονται ανά κατηγορία: άνδρες, γυναίκες, παρθένες, παιδιά, ιερείς, μοναχοί και επαγγελματίες. Μερικά σώματα διατηρούνται καλύτερα από άλλα. Μερικά είναι σε πόζες, για παράδειγμα, δύο παιδιά κάθονται μαζί σε μια κουνιστή πολυθρόνα. Τα φέρετρα ήταν προσβάσιμα στις οικογένειες των νεκρών, έτσι ώστε ορισμένες ημέρες η οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του νεκρού, να μπορούν να ενώνουν τα χέρια τους σε προσευχή.[εκκρεμεί παραπομπή]

Μερικοί διάσημοι άνθρωποι που θάφτηκαν στις κατακόμβες περιλαμβάνουν:

  • Φίλιππος της Αυστρίας, πρίγκιπας της Τύνιδας και προσηλυτισμένος στον καθολικισμό (1620)[7]
  • Τζουζέπε Γκριμάου, πρόεδρος του βασιλείου (1755)[8]
  • Βιντζέντσο Νατόλι, δικαστής (1770)[9]
  • Λορέντζο Μαραμπίτι, γλύπτης (αρχές 19ου αι.)[10]
  • Φίλιππο Πενίνο, γλύπτης (1801)[11]
  • Τζουζέπε Βελάσκο , ζωγράφος (1827)[12]
  • Σαλνατόρε Μαντζέλλα, χειρουργός (1835)[13]
  • Συνταγματάρχης Τζούλιο Ασκάνιο Ενέα, μέλος της πολεμικής επιτροπής (1848)[14][15]
  • Τζιοβάνι Κοράο, παρτιζάνος (1863)[16]
  • Πάολο Ραγκόνα, συνταγματάρχης του πυροβολικού (1863)[17]
  • Επίσκοπος Αγκοστίνο Φράνκο (1877), τιτουλάριος Επίσκοπος Ερμοπόλεως[18]
  • Τζιοβάνι Πατερνίτι, Αμερικανός Αντιπρόξενος (1911)[19]
  • Ερνέστο Σαλάφια, δάσκαλος ξιφασκίας (1914)[20][21]
  • Τζουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα που μερικές φορές αναφέρεται ότι θάφτηκε στις κατακόμβες, αλλά είναι θαμμένος στο νεκροταφείο δίπλα τους.[εκκρεμεί παραπομπή]

Επιστημονική έρευνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα βίντεο από το εσωτερικό των κατακόμβων

Το Πρόγραμμα Μουμιών Σικελίας (Sicily Mummy Project) δημιουργήθηκε το 2007 για να μελετήσει τις μούμιες και να δημιουργήσει ένα αρχείο για όσους είχαν μουμιοποιηθεί. Το έργο διευθύνεται από τον ανθρωπολόγο Ντάριο Πιομπίνο -Μασκάλι του Τμήματος Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Σικελικής Ταυτότητας στο Παλέρμο, και υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία του Μπόζεν/Μπολζάνο[22][23] Οι μούμιες υποβάλλονται σε ακτινογραφία και αξονική τομογραφία για συλλογή πληροφορίες για αυτά, μαζί με άλλες ανθρωπολογικές και παλαιοπαθολογικές τεχνικές για την επιβεβαίωση της ηλικίας και του φύλου τους. Ο Πιομπίνο-Μασκάλι πιστώνει το πρόγραμμα με την επανέναρξη της συζήτησης για τον θάνατο στη Σικελία.

Για πολλά χρόνια το θέμα του θανάτου ήταν ταμπού [στη Σικελία]. Τώρα, δεδομένης της επιστημονικής σημασίας αυτού που αναδύεται με αυτές τις μούμιες, οι άνθρωποι κατανοούν ότι στη Σικελία, ο θάνατος ήταν πάντα μέρος της ζωής. Και για αιώνες πολλοί οι Σικελοί χρησιμοποιούσαν την μουμιοποίηση για να βεβαιωθούν ότι υπήρχε μια σταθερή σχέση μεταξύ ζωής και θανάτου.

— Ντάριο Πιομπίνο -Μασκάλι, Ιανουάριος 2013, Archaeology News Network

Ο ιατροδικαστής βιολόγος Μαρκ Μπένεκε εντόπισε αρκετά έντομα που ρίχνουν φως στη διαδικασία μουμιοποίησης.[24]

Τουρισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κατακόμβες είναι ανοιχτές στο κοινό. Η φωτογραφία στο εσωτερικό απαγορεύεται επίσημα, κάτι που οι εμφανείς πινακίδες καθιστούν σαφές στους επισκέπτες. Ωστόσο, ορισμένα πτώματα έχουν προβληθεί σε ταινίες, όπως στο Ένδοξα πτώματα (Cadaveri Eccellenti) του Φρανσίσκο Ρόσι και τηλεοπτικά προγράμματα όπως η σειρά του Channel 4 Coach Trip, και η τηλεοπτική σειρά του BBC The Human Body το 1998. Έχουν τοποθετηθεί σιδερένια πλέγματα για να αποτρέψουν τους τουρίστες να παραβιάζουν ή να ποζάρουν με τα πτώματα.[25]

Εκθεσιακός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • New Corridor
    New Corridor
  • Monks' Corridor
    Monks' Corridor
  • Women's Corridor
    Women's Corridor

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2020 survey on museums and similar institutions. 2022.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2022 survey on museums and similar institutions. 2024.
  3. ↑ catalogo.beniculturali.it.
  4. ↑ Lange, Karen (January 26, 2009). «Lost "Sleeping Beauty" Mummy Formula Found». National Geographic News. http://news.nationalgeographic.com/news/2009/01/090126-sicily-mummy.html. 
  5. ↑ Piombino-Mascali, Dario; Aufderheide, Arthur C.; Johnson-Williams, Melissa; Zink, Albert R. (March 2009). «The Salafia method rediscovered». Virchows Archiv 454 (3): 355–357. doi:10.1007/s00428-009-0738-6. PMID 19205728. 
  6. ↑ https://digitalcommons.usf.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1153&context=honorstheses
  7. ↑ Rutlan, Mary. Palermo’s Subterranean Necropolis: The Capuchin Catacomb. USF Digital Commons. Retrieved 2021-09-13. https://digitalcommons.usf.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1153&context=honorstheses
  8. ↑ https://www.palermoviva.it/capuchin-catacombs-palermo
  9. ↑ Catacombe dei Cappuccini,Izi Travel. https://izi.travel/en/acd4-catacombe-dei-cappuccini/it#7f98-introduzione/it
  10. ↑ Rutlan, Mary. Palermo’s Subterranean Necropolis: The Capuchin Catacomb. USF Digital Commons. Retrieved 2021-09-13. https://digitalcommons.usf.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1153&context=honorstheses
  11. ↑ Rutlan, Mary. Palermo’s Subterranean Necropolis: The Capuchin Catacomb. USF Digital Commons. Retrieved 2021-09-13. https://digitalcommons.usf.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1153&context=honorstheses
  12. ↑ Palermo Cathedral Αρχειοθετήθηκε 2014-08-06 στο Wayback Machine. website, comments by Cetti Siracusano from "la Pittura del Settecento in Sicilia".
  13. ↑ Rutlan, Mary. Palermo’s Subterranean Necropolis: The Capuchin Catacomb. USF Digital Commons. Retrieved 2021-09-13. https://digitalcommons.usf.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1153&context=honorstheses
  14. ↑ «Catacombe dei Cappuccini». 
  15. ↑ Alfio Balzani; or, Extracts from the Diary of a Prescribed Sicilian. Rudd & Carleton. 1862. 
  16. ↑ https://www.palermoviva.it/capuchin-catacombs-palermo
  17. ↑ Catacombe dei Cappuccini,Izi Travel.https://izi.travel/en/acd4-catacombe-dei-cappuccini/it#baee-paolo-ragona-e-giulio-ascanio-enea/it
  18. ↑ «Bishop Agostino Franco [Catholic-Hierarchy]». 
  19. ↑ Catacombe dei Cappuccini,Izi Travel.https://izi.travel/en/acd4-catacombe-dei-cappuccini/it#07a9-giovanni-paterniti/it
  20. ↑ «Mummies from Palermo». 
  21. ↑ «Alfredo Salafia - Capuchin Catacombs of Palermo». 
  22. ↑ King, Carol (2013-04-12). «Sicilian Mummy Project Reveals How People Lived Centuries Ago» (στα αγγλικά). ITALY Magazine. http://www.italymagazine.com/italy/sicilian-mummies/sicilian-mummy-project-reveals-how-people-lived-centuries-ago. Ανακτήθηκε στις 2018-10-31. 
  23. ↑ Berlin, Jeremy (2013-01-29). «Sicilian Mummies Bring Centuries to Life». The National Geographic. https://news.nationalgeographic.com/news/2013/13/130128-sicilian-mummies-archeology-italy/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-31. 
  24. ↑ Baumjohann, Kristina; Benecke, Mark. «Insect Traces and the Mummies of Palermo — a Status Report» (στα αγγλικά). Entomologie Heute 31: 73–93. https://www.researchgate.net/publication/340006039. Ανακτήθηκε στις April 6, 2020.  .pdf
  25. ↑ Piombino-Mascali, Dario· Aufderheide, Arthur C.· Panzer, Stephanie· Zink, Albert R. (Ιουνίου 2010). «Mummies from Palermo». Στο: Wieczorek, Alfred· Rosendahl, Wilfried. Mummies of the World. The Dream of Eternal Life. New York: Prestel. σελίδες 357–361. ISBN 978-3791350301. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συντεταγμένες: 38°06′43″N 13°20′28″E / 38.112°N 13.341°E / 38.112; 13.341

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατακόμβες_των_Καπουτσίνων&oldid=10497448"