Κάκος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στην ελληνική μυθολογία ο Κάκος ήταν γιος του θεού Ηφαίστου, μεγάλος ληστής και κακούργος. Ο Κάκος ήταν μισός γιγάντιος άνθρωπος και μισός σάτυρος. Κατοικούσε πάνω στον Αβεντίνο ή τον Παλατίνο Λόφο, μέσα σε μια σπηλιά «στολισμένη» με τα ματωμένα μέλη των θυμάτων του και τα κεφάλια τους καρφωμένα στην είσοδο. Επιστρέφοντας ο Ηρακλής από την Ισπανία μετά τον άθλο με τα βόδια του Γηρυόνη, έφθασε στην κοιλάδα του Τίβερη και έπεσε να κοιμηθεί. Ο Κάκος τότε του άρπαξε 4 ταύρους και 4 δαμάλες, σέρνοντας τα ζώα από την ουρά, ώστε να μην αφήσουν ίχνη πίσω τους. Τα μουγκανίσματα όμως των ζώων οδήγησαν τον Ηρακλή στη σπηλιά. Ο Κάκος, φοβισμένος, έφραξε την είσοδο με ένα τεράστιο βράχο, υποχρεώνοντας τον Ηρακλή να σκάψει από πάνω. Ο Κάκος άρχισε να φτύνει φωτιά και καπνό, οπότε ο Ηρακλής άρχισε να του πετά κλαδιά και μεγάλες πέτρες. Στο τέλος ο ήρωας έπνιξε τον ληστή. Ολόκληρη η γύρω χώρα υποδέχθηκε τον Ηρακλή θριαμβευτικά για το κατόρθωμά του αυτό. Σε μία δευτερεύουσα εκδοχή, η αδελφή του Κάκου, η Κάκα, τον πρόδωσε στον Ηρακλή.
Στη ρωμαϊκή μυθολογία ο Κάκος ήταν αρχικά θεότητα της φωτιάς και μετά «υποβιβάσθηκε» στην παραπάνω μορφή. Σύμφωνα με τους Ρωμαίους, αφού σκότωσε τον Κάκο ο Ηρακλής ίδρυσε βωμό στο μέρος εκείνο, τον Ara Maxima, όπου αργότερα λάβαινε χώρα η αγορά βοοειδών της Ρώμης, το Forum Boarium. Αργότερα ανεγέρθηκαν ναοί του Ηρακλή (Hercules) στην περιοχή, από τους οποίους σώζεται μέχρι σήμερα ένας, αυτός του «Ηρακλέους Νικητού» (Hercules Victor).
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
