Ιστάλος-κο
| Ιστάλος-κο | |
|---|---|
 | |
 | |
| Ύψος | 958,1 μέτρα |
| Οροσειρά | Bükk |
| Χώρες | Ουγγαρία |
| wikidata () | |
Το Ιστάλος-κο (ουγγρικά: Istállós-kő, προφέρεται [ˈiʃtaːlloːʃkøː]) είναι βουνό στην Ουγγαρία. Με ύψος 958.1 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό της οροσειράς Μπιουκ και το έκτο μεγαλύτερο της Ουγγαρίας. Πριν από το 2014 θεωρούταν ως το υψηλότερο σημείο της περιοχής, αλλά πρόσφατες έρευνας απέδειξαν ότι το Σιλβάσι-κο έχει ύψος 960.71,5 μέτρων.[1]
Είναι εύκολα προσβάσιμο από το Σιλβασβαράντ σε ένα μικρό τουριστικό μονοπάτι μήκους λίγων εκατοντάδων μέτρων, το οποίο οδηγεί σε μια σπηλιά στο βουνό.
Σπηλιά Ιστάλος-κο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σπήλαιο εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από τον Παλ Ροσκό το 1911. Είναι πλούσιος αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα ηλικίας 30.000-40.000 ετών. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν απολιθώματα αρκούδας των σπηλαίων, οστά και χαυλιόδοντες του βίσωνα του λατιφρόνιου, λίθινα και οστέινα εργαλεία, και μια Παλαιολιθική εστία η οποία εκτίθεται στο ουγγρικό Εθνικό Μουσείο.[2]
Η τοποθεσία ανασκάφηκε από τον Οτοκάρ Κάντιτς το 1929 και την Μαρία Μοτλ το 1938. Το 1947, ξεκίνησε η λεπτομερή ανασκαφή του χώρου, με επικεφαλής τον Λάσλο Βέρτες. Με βάση την διαστρωμάτωση και τα ζωικά υπολείμματα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως δείκτες για τις χρονικές περιόδους, οι αρχαιολόγοι εξερεύνησαν το ιστορικό του σπηλαίου, κατορθώνοντας να βρουν την ηλικία των τριών πολιτιστικών στρωμάτων και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπινων πληθυσμών που ζούσαν εκεί. Το σπήλαιο απέκτησε καθεστώς προστασίας το 1944, ενώ το 1982 αναβαθμίστηκε σε περιοχή με ειδικό καθεστώς προστασίας.
Οι νεότερες ανασκαφές που άρχισαν το 2000, με επικεφαλής τον Άρπαντ Ρίνγκερ. Η σημασία του σπηλαίου στηρίζεται στα ευρήματα 66 διαφορετικών ειδών που χρονολογούνται από την εποχή των Παγετώνων, γεγονός που καθιστά την περιοχή μέρος με πλούσια πανίδα. Επίσης, βρέθηκαν τρία νέα είδη θηλαστικών και είκοσι νέα είδη πουλιών βάσει της μικροπανίδας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Új csúcsa van a Bükknek». Index. 5 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2014.
- ↑ «Az istállós-kői ősemberbarlang». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2019.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Vértes László: Az istállóskői barlang aurignaci II. kultúrájának kormeghatározása, 1959, Akadémiai Nyomda, Budapest
- T. Dobosi Viola: Bone finds from Istállós-kő Cave, Praehistoria, 2002. 3. évf. 79-102. oldal
- Adams, Brian: New radiocarbon dates from Szeleta and Istállós-kő caves, Hungary, Praehistoria, 2002. 3. évf. 53-55. oldal
- Ringer Árpád: The new image of Szeleta and Istállós-kő caves in the Bükk Mountains: a revision project between 1999-2002, Praehistoria, 2002. 3. évf. 47-52. oldal
