Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
.png)
1, 2 και 3 Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών (ως το 1830)
1 και 2 Βασίλειο των Κάτω Χωρών (μετά το 1830)
2 Δουκάτο του Λιμβούργου (Στη Γερμανική Ομοσπονδία μετά το 1839)
3 και 4 Βασίλειο του Βελγίου (μετά το 1830)
4 και 5 Μέγα Δουκάτο του Λουξεμβούργου (σύνορα ως το 1830)
4 Λουξεμβούργο (Βελγική επαρχία από το 1839)
5 Μέγα Δουκάτο του Λουξεμβούργου (Γερμανικό Λουξεμβούργο, σύνορα μετά το 1839)
Με γαλάζιο τα σύνορα της Γερμανικής Ομοσπονδίας.
Το Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών (1815 - 1839, Ολλανδικά: Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, Γαλλικά: Royaume-Uni des Pays-Bas και Γερμανικά: Vereinigtes Königreich der Niederlande) ήταν το ανεπίσημο όνομα που χρησιμοποιήθηκε για να αναφερθεί σε ένα νέο ενοποιημένο Ευρωπαϊκό κράτος δημιουργημένο κατά τη διάρκεια του Κογκρέσου της Βιέννης το 1815. Το κράτος αυτό, επισήμως αποκαλούμενο το «Βασίλειο των Κάτω Χωρών», αποτελείτο από τις πρώην Ενωμένες Επαρχίες (ορθότερα: Δημοκρατία των Επτά Ενωμένων Επαρχιών των Κάτω Χωρών) στα βόρεια, τις πρώην Αυστριακές Κάτω Χώρες στα νότια, και την πρώην πριγκηπική-επισκοπή του Λούττιχ. Ο κλάδος της Οράγγης-Νάσσαου ανέλαβε τη μοναρχία το νέου αυτού κράτους.
Σκοπός ήταν η δημιουργία ενός βιώσιμου κράτους στα βόρεια της Γαλλίας ως βάρος αντιστάθμισης στις δυνάμει νέες Γαλλικές φιλοδοξίες προς αυτή την κατεύθυνση. Διήρκεσε μέχρι την απόσχιση των νοτίων επαρχιών για να δημιουργήσουν το Βέλγιο το 1830, αν και η Βελγική ανεξαρτησία δεν αναγνωρίστηκε επίσημα από το βορρά μέχρι το 1839. Έκτοτε το όνομα "Βασίλειο των Κάτω Χωρών" παρέμεινε ως αναφορά μόνο στις βόρειες επαρχίες. Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου θα κυβερνιόταν από τον κλάδο της Οράγγης-Νάσσαου μέχρι το 1890, τη χρονιά που πέθανε ο Γουλιέλμος Γ΄. Εφόσον οι γυναίκες δεν μπορούσαν να διαδεχτούν στο Λουξεμβούργο λόγω του Σαλικού νόμου, το Μεγάλο Δουκάτο πέρασε στον κλάδο τουτ Νάσσαου-Βάιλμπουργκ. Αυτό συνέβη σε συμφωνία με την Οικογενειακή Συνθήκη του Νάσσαου του 1783.
Το Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατέρρευσε μετά τη Βελγική Επανάσταση του 1830, αλλά η κυβέρνηση δεν αναγνώρισε το γεγονός παρά μόνο 9 χρόνια αργότερα, το 1839.