Ζανγκ Σιανζόνγκ
| Ζανγκ Σιανζόνγκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18 Σεπτεμβρίου 1606 Dingbian County |
| Θάνατος | 2 Ιανουαρίου 1647[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δυναστεία Μινγκ[2] Xi dynasty |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Sun Kewang Li Dingguo Liu Wenxiu Ai Nengqi |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αυτοκράτορας (1644–1646, Xi dynasty) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζανγκ Σιανζόνγκ (Zhāng Xiànzhōng, 18 Σεπτεμβρίου 1606-2 Ιανουαρίου 1647) ήταν ηγέτης των εξεγέρσεων των χωρικών στην Κίνα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της Δυναστείας Μινγκ και των πρώτων ετών της Δυναστείας Τσινγκ. Μαζί με τον Λι Τσζιτσιέν, ο οποίος οργάνωσε τις εξεγέρσεις στον βορρά, ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς ηγέτες των εξεγέρσεων των δεκαετιών 1630 και 1640, οι οποίες οδήγησαν στην πτώση της δυναστείας Μινγκ.
Τη δεκαετία του 1630, ο Ζανγκ οργάνωσε εξεγέρσεις από τη Σενσί (στα βορειοδυτικά) μέχρι τη Τσιανσού (στα δυτικά). Το 1641 κατέλαβε τις δύο κύριες πόλεις της Επαρχίας Χουγκουάν, την Ουτσάν και τη Τσάνσα. Το 1643 αυτοανακηρύχθηκε Βασιλέας της Μεγάλης Δύσης και το επόμενο έτος εισέβαλε στη Σετσουάν, ανακηρύσσοντας την Τσεντού ως πρωτεύουσα του κράτους. Σύμφωνα με σύγχρονους του, ήταν γνωστός για τον θάνατο πολλών εκπροσώπων της ανώτερης τάξης, ενώ μερικοί αναφέρουν την κλίση του προς την ανθρωποφαγία.[3]
Το 1644, λίγα χρόνια μετά την εισβολή των Μαντζουρίων στην Κίνα, τα στρατεύματα της Δυναστείας Τσινγκ - τα οποία συμπεριλάμβαναν Μαντζούριους και Κινέζους - εισέβαλαν στη Σετσουάν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Ζανγκ. Ο Ζανγκ σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 1647, κατά τη διάρκεια επίθεσης στη Σενσί. Σύμφωνα με τον Πορτογάλο Ιεσουήτη Γκαμπριέλ Μαγκελάν, στο βουνό Φενχουάν, ο Ζανγκ έλαβε πληροφορία πως στην περιοχή βρίσκονται στρατεύματα της Δυναστείας Τσινγκ. Ο Ζανγκ δεν πίστεψε την πληροφορία και οδήγησε μια μικρή ομάδα στο βουνό για να ελέγξει το πεδίο. Ένας από τους αξιωματικούς είδε τον Ζανγκ και έδωσε διαταγή σ' ένα Μαντζούριο τοξότη να τον σκοτώσει, με τον Ζανγκ να πεθαίνει από ακριβή βολή.[4]
Μετά τον θάνατο του Ζανγκ Σιανζόνγκ και την πτώση του Μεγάλου Δυτικού Κράτους, οι γιοι του, Λι Ντινγκό, Σουν Κιεβάν και Λιου Βενσιού συνέχισαν την αντίσταση κατά της Δυναστείας Τσινγκ, αν και με τη σημαία του τελευταίου Αυτοκράτορα της Δυναστείας Μινγκ, Τσζου Ιουλάν.
Θησαυρός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ζανγκ έλαβε το προσωνύμιο «Κίτρινος Τίγρης» και είχε συλλέξει μεγάλο θησαυρό κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων. Πριν πεθάνει, έδωσε οδηγία να μεταφερθεί ο θησαυρός μέσω του ποταμού Μιν, αλλά οι εχθροί του είχαν στήσει ενέδρα και ο θησαυρός χάθηκε στον ποταμό. Οι ιστορικοί διαφωνούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα αν ο θησαυρός ήταν πραγματικός ή μυθικός, μέχρι που ομάδα Κινέζων αρχαιολόγων ανακάλυψε 10.000 αντικείμενα του θησαυρού στην Επαρχία Σετσουάν[5][6].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Zhang-Xianzhong. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά, Κινεζικά) China Biographical Database.
- ↑ Wakeman 1985, σελ. 339
- ↑ Wakeman 1985, σελ. 544
- ↑ Ο μυθικός θησαυρός του Ζανγκ Σιανζόγκ ανακαλύφθηκε στην Κίνα Αρχειοθετήθηκε 2017-04-01 στο Wayback Machine., «Πολίτης», 31 Μαρτίου 2017
- ↑ Κίνα: Βρέθηκε ο μυθικός θησαυρός του «Κίτρινου Τίγρη», «Protagon», 1 Απριλίου 2017
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dillon, Michael (1998), «Zhang Xianzhong», China: a historical and cultural dictionary, Durham East Asia series, Routledge, σελ. 379, ISBN 0700704396, http://books.google.com/books?id=VA5tKw11K8YC&pg=PA379
- Wakeman, Frederic E. (1985), The great enterprise: the Manchu reconstruction of imperial order in seventeenth-century China, 1, University of California Press, ISBN 0520048040, http://books.google.com/books?id=8nXLwSG2O8AC
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Zhang Xianzhong στο Wikimedia Commons