Ζακ Ντυπέν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ζακ Ντυπέν | |
|---|---|
| Γέννηση | 4 Μαρτίου 1927 Πριβά |
| Θάνατος | 27 Οκτωβρίου 2012 10ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής, δοκιμιογράφος, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και βιογράφος |
| Υπηκοότητα | Γαλλία |
| δεδομένα () | |
Ο Ζακ Ντυπέν (Πριβά, περιοχή Αρντές 4 Μαρτίου 1927- Παρίσι, 27 Οκτωβρίου 2012) ήταν Γάλλος ποιητής, συγγραφέας και κριτικός Τέχνης. Από το 1943 ως το θάνατό του έζησε στο Παρίσι και έγραψε ποιήματα και δοκίμια για τη Μοντέρνα Τέχνη.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντυπέν πέρασε τα παιδικά του χρόνια μέσα σε ένα ψυχιατρικό άσυλο, όπου ο πατέρας του Πιερ ήταν διευθυντής. Η μητέρα του Λεονί, ήταν μαία. Τα χρόνια που πέρασε παίζοντας ανάμεσα στους τρόφιμους του ψυχιατρείου χαράχτηκαν ανεξίτηλα μέσα του και σημάδεψαν την ποίησή του. Με το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του τον Ιανουάριο του 1944, πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε Δίκαιο, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία της Τέχνης.
Άρχισε την στενότερη επαφή του με την Τέχνη επισκεπτόμενος μουσεία, όπως το μουσείο του Λούβρου, το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και πολλές γκαλερί Τέχνης. Ήρθε έτσι σε επαφή με τον Υπερρεαλισμό και τον Υπαρξισμό και σπουδαίους λογοτέχνες όπως τον κορυφαίο μοντερνιστή Φραντς Κάφκα, τον Μωρίς Μπλανσό και τον Ουίλιαμ Φώκνερ. Γνώρισε επίσης τον Γάλλο ποιητή Ρενέ Σαρ, ο οποίος έγραψε έναν πρόλογο για το πρώτο δημοσιευμένο έργο του Ντυπέν, Cendrier du voyage (Το Σταχτοδοχείο του Ταξιδιού), τον Ιανουάριο του '50.
Η ποίησή του προκάλεσε σταδιακά το θαυμασμό των λογοτεχνών και των κριτικών Τέχνης. Ο Πωλ Ώστερ μάλιστα μετέφρασε τα ποιήματά του στα αγγλικά. Στα επόμενα χρόνια ο Ντυπέν εργάστηκε στη Γκαλερί Λελόν και το Ίδρυμα Μαέ και σε άλλες γκαλερί, όπου και ήρθε σε επαφή με πολλούς μοντερνιστές καλλιτέχνες, με πιο σημαντικούς τους Αλμπέρτο Τζιακομέτι και Χουάν Μιρό. Αποκορύφωμα και αναγνώριση της πολυσχιδούς καλλιτεχνικής του διαδρομής υπήρξε η απονομή στο πρόσωπό του του γαλλικού Κρατικού Βραβείου Ποίησης το 1988.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χριστόφορου Λιοντάκη, Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης, εκδόσεις Καστανιώτη
- Νίκου Μαυράκη, Η Οδύσσεια της Ποίησης, από το Έπος στο Μεταμοντερνισμό, εκδόσεις Σόκολη (Βραβείο Ολοκληρωμένης Μελέτης 2006-2007)
- AUSTER, Paul, Εισαγωγή στο The Random House Book of Twentieth-Century French Poetry, Νέα Υόρκη: Vintage Books.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|