Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ερνστ Μάυ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 27/01/2013.
Ερνστ Μάυ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ernst May (Γερμανικά)
Γέννηση27  Ιουλίου 1886[1][2][3]
Φραγκφούρτη[4][5]
Θάνατος11  Σεπτεμβρίου 1970[1][6][2]
Αμβούργο[7][5]
Τόπος ταφήςκεντρικό νεκροταφείο της Φρανκφούρτης
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[8][9]
ΣπουδέςΤεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[10][11]
ΕργοδότηςΠολυτεχνείο του Ντάρμστατ
ΣυγγενείςJohann Martin May (παππούς από την πλευρά του πατέρα)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ερνστ Μάυ (Ernst May, 27 Ιουλίου 1886 - 11 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας και πολεοδόμος. Επί δημάρχου Λούντβιχ Λάντμαν (Ludwig Landmann) σχεδίασε την πρωτοποριακή επέκταση της Φραγκφούρτης, η οποία βοήθησε το κίνημα της μοντέρνας λειτουργικής αρχιτεκτονικής κατά την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στη Γερμανία.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ερνστ Μάυ γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη και ήταν γιος κατασκευαστή δερμάτων. Το 1908 μεταφέρθηκε στο Λονδίνο όπου ξεκίνησε την τριτοβάθμια εκπαίδευσή του στην αρχιτεκτονική έχοντας καθηγητή τον Raymond Unwin, ενώ απορροφούσε μαθήματα αρχών του κινήματος των κηπουπόλεων. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1912 στο τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου δουλεύοντας με τους Φρίντριχ φον Τιρς (Friedrich Von Thiersch) και Τέοντορ Φίσερ (Theodor Fischer), τον συνιδρυτή του Deutscher Werkbund. Το 1914 εργάστηκε ως αρχιτέκτονας του στρατού. Το 1921 δημιούργησε και εξέδωσε το περιοδικό Schlesisches Heim, ενώ σε συνεργασία με άλλους έλαβε με επιτυχία μέρος στο διαγωνισμό για την επέκταση αγροτικής περιοχής κατοικίας στο Μπρέσλαου. Το 1925 επί του δημάρχου Λούντβιχ Λάντμαν (Ludwig Landmann) ορίστηκε στη θέση του αρχιτέκτονα και πολεοδόμου στη Φραγκφούρτη σχεδιάζοντας και οργανώνοντας την πρωτοποριακή επέκταση της Φραγκφούρτης, σύμφωνα με το λειτουργικό και ορθολογικό πνεύμα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής κατά τη δημοκρατία της Βαϊμάρης. Παράλληλα δημοσίευσε το περιοδικό Das Neue Frankfurt το οποίο περιλάμβανε άρθρα και δημοσιεύσεις για τη Νέα Φραγκφούρτη. Το 1927 έλαβε μέρος στην έκθεση του Γερμανικού Werkbund στη Στουτγκάρδη, την οποία οργάνωσε ο Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε. Το 1929 ήταν αυτός που συγκάλεσε το 2ο Διεθνές Συνέδριο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής (CIAM) στη Φραγκφούρτη το οποίο είχε ως τίτλο «την αναζήτηση των ελάχιστων διαστάσεων στην κατοικία» ερχόμενος σε ρήξη με τους Γάλλους φορμαλιστές. Το 1930 με την άνοδο του Ναζιστικού κόμματος ο Ερνστ Μάυ μαζί με άλλους 17 αρχιτέκτονες εγκατέλειψε τη Γερμανία και μετέβη στη Σοβιετική Ένωση. Εκεί παρουσίασε προτάσεις και σχέδια για το Μαγκνιέτογκορσκ και για άλλες πόλεις. Το 1934 μετανάστευσε στην Αφρική, μένοντας εκεί μέχρι το 1954 που επέστρεψε πίσω στη Γερμανία για να εργαστεί στο Αμβούργο. Το 1957 δίδασκε στο Πολυτεχνείο του Ντάρμστατ. Απεβίωσε στο Αμβούργο το 1970. Εις μνήμην του η μη κερδοσκοπική Εταιρία Ερνστ Μάυ (Ernst-May-Gesellschaft) επανέφερε μια μεζονέτα του 1926 στον οικισμό Ρέμερστατ (Römerstadt) στην κατάσταση που βρισκόταν το 1926, η οποία λειτουργεί ως μουσείο.

Η «Νέα Φραγκφούρτη»

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο λεγόμενος "οικισμός zig-zag"
Το σχολείο Hallgarten

Κατά τη δεκαετία του 1920 η Γερμανία βρισκόταν σε κατάσταση πολιτικής αστάθειας και φτώχειας. Η ανάγκη για κοινωνικές κατοικίες ήταν μεγάλη και η λύση βρέθηκε στη βιομηχανοποίηση και τυποποίηση της κατοικίας. Κάθε διαμέρισμα διέθετε μια Κουζίνα της Φραγκφούρτης, μπάνιο και ηλεκτρισμό. Ένα χρόνο μετά την ανάθεσή του σαν επικεφαλής των τεχνικών υπηρεσιών ο Μάυ έθεσε ένα οικοδομικό πρόγραμμα, με Master Plan και σχεδιαστικές λεπτομέρειες που έκαναν δυνατές τις πρώτες παρεμβάσεις. Σε τρία χρόνια (1926-1928) 8000 κοινωνικές κατοικίες είχαν χτιστεί ενώ παράλληλα ένα δεύτερο πρόγραμμα σχεδίαζε την ανέγερση 16000 νέων κατοικιών τα επόμενα 3 χρόνια. Το πρόγραμμα προέβλεπε εκτός από ζώνες κατοικίας, ζώνες βιομηχανίας και ζώνες πρασίνου, πάρκα και δημόσιους χώρους, ακολουθώντας τις ίδιες αρχές με το πρότζεκτ για την επέκταση του Μπρεσλάου. Το αναπτυξιακό σχέδιο αφορούσε τον χωρισμό σε ζώνες ενός συνόλου βιομηχανιών κατά μήκος του ποταμού Μάιν, στα ανατολικά και τα δυτικά της παλιάς πόλης και διοικητικές, εμπορικές και χρήσεις κατοικίας στην περιφέρεια.

Το πρότζεκτ Νίντα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρότζεκτ της κοιλάδας Νίντα (Nidda), παρόλο που ένα τμήμα αυτού εφαρμόστηκε, αποτελεί την πιο απλή εφαρμογή των αρχών του Μάυ. Δημιούργησε ένα μεγάλο δημόσιο πάρκο στη μέση τις κοιλάδας σύμφωνα με την εικόνα των μεγάλων πάρκων του Λονδίνου. Γύρω από το πάρκο τα χωρία που συνδέονταν με τους οικισμούς δημιούργησαν σχηματισμένο δακτύλιο ορισμένο από δευτερεύοντες ανοιχτούς χώρους. Οι κήποι και οι λωρίδες σχημάτιζαν ένα συνεχόμενο σύστημα ανεξάρτητο από το οδικό δίκτυο. Οι συνοικίες Römerstadt, Praunheim και Westhausen αποτελούν όριο του πάρκου στα βόρεια. Ο Ερνστ Μάυ για το συνολικό σχέδιο του πρότζεκτ συνεργάστηκε με τον H. Bohm και τον W. Bangert, τον C.H. Rudloff για την αρχιτεκτονική των κτηρίων, ενώ οι αρχιτέκτονες Blattner, Schaupp και Schuster ήταν υπεύθυνοι για τα σχολικά κτήρια.

Η συνοικία Römerstadt κτισμένη το 1928 χαρακτηρίζεται από εκφραστική λιτότητα και μορφολογική καθαρότητα. Το κέντρο του κτισμένου χώρου διαπερνά δρόμος με διπλή καμπυλότητα, ο οποίος συγκεντρώνει τις κοινόχρηστες λειτουργίες, εμπόριο σχολεία, κλπ. Το σχέδιο προέβλεπε 11.220 κατοικίες.

Η συνοικία Praunheim έγινε σε τρεις φάσεις, οι όποιες δείχνουν έντονα το πέρασμα από τον εξπρεσιονιστικό ρομαντισμό στον άκρατο ορθολογισμό του γερμανικού μοντέρνου κινήματος. Η τελευταία φάση του προγράμματος κατοικίας Praunheim είναι συνδεδεμένη με την εκβιομηχάνιση των διαδικασιών παραγωγής και την τυποποίηση των μορφών και των κατόψεων.

Το συγκρότημα κατοικιών Westhausen σχεδιασμένο το 1929-1931 περιλάμβανε 1.532 κατοικίες με επιφάνεια 45 τ.μ. η κάθε μια. Το συγκρότημα χαρακτηρίζεται από αυστηρή τυποποίηση και στυγνές εν σειρά διατάξεις όπως επέβαλε η βιομηχανική παραγωγή.

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Villa May, Φραγκφούρτη 1925
  • Villa Elsaesser, Φραγκφούρτη 1925-1926
  • Οικισμός Höhenblick, Φραγκφούρτη 1926-1927
  • Οικισμός Bruchfeldstraße (Zickzackhausen) "οικισμός zig-zag", Φραγκφούρτη 1926-1927
  • Οικισμός Riederwald, Φραγκφούρτη, 1926-1927
  • Οικισμός Praunheim, Φραγκφούρτη, 1926-1928
  • Οικισμός Römerstadt, Φραγκφούρτη, 1926-1928
  • Οικισμός Bornheimer Hang, Φραγκφούρτη, 1926-1930
  • Οικισμός Heimatsiedlung, Φραγκφούρτη, 1927-1934
  • Οικισμός Hellerhofsiedlung, Φραγκφούρτη, 1929-1932
  • Röderberg-Reformschule, Φραγνκφούρτη, 1929-1930
  • Οικισμός Westhausen, Φραγκφούρτη, 1929-1931
  • Οικία Dornbusch, 1927-1931
  • Πολυκατοικίες στη Σοβιετική Ένωση
  • Σπίτι δείγμα για μια αφρικανική οικογένεια
  • Οικισμός St. Lorenz-Süd, Λύμπεκ, 1954-1957
  • Οικισμός Neu Altona, Αμβούργο, 1955-1960
  • Οικισμός Gartenstadt Vahr, Βρέμη, 1954-1957
  • Οικισμός Neue Vahr, Βρέμη, 1956-1961
  • Οικισμός Parkfeld, Βίζμπαντεν, 1959-1970
  • Οικισμός Rahlstedt-Ost, Αμβούργο, 1960-1966
  • Οικισμός Klarenthal, Βίζμπαντεν, 1960-1965
  • Οικισμός Kranichstein, Ντάρμστατ, 1965-1970

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14645799m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Ernst May». (Ολλανδικά) RKDartists. 226135.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14645799m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. ↑ CONOR.SI. 255950947.
  10. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/130106. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. ↑ arch-pavouk.cz/index.php/architekti/472-may-ernst. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2023.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Δημήτρης Ν. Καρύδης ¨Τα επτά βιβλία της πολεοδομίας¨ εκδόσεις Παπασωτηρίου 2008 ISBN 9607530780
  • Kenneth Frampton ¨Μοντέρνα Αρχιτεκτονική, ιστορία και κριτική¨ εκδόσεις ¨Θεμέλιο¨ 2009 ISBN 9603100714
  • Ernst May ¨Housing Policy of Frankfort on the main¨ 1929
  • Phileppe Panerai, Jean Castex, Jean Charles Depaule, Ivor Samuels ¨Urban Forms, the death and the life of the urban block¨ Architectural press 2004 ISBN 0750656077

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ερνστ_Μάυ&oldid=10246101"