Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εμερί ντ' Αμπουάζ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εμερί ντ' Αμπουάζ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Emery d'Amboise (Γαλλικά)
Γέννηση1434[1]
Chaumont-sur-Loire[2]
Θάνατος13  Νοεμβρίου 1512
Ρόδος[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολεμιστής μοναχός
Οικογένεια
ΓονείςΠιέρ ντ' Αμπουάζ και Anne de Bueil
ΑδέλφιαMadeleine d'Amboise
Jacques d'Amboise
Louis I d'Amboise
Jean III d'Amboise
Giovanni IV d'Amboise
Pierre III d'Amboise
Charles I d'Amboise
Georges d'Amboise
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜεγάλος Μάγιστρος του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (1503–1512)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Εμερί ντ' Αμπουάζ (γαλλικά: Émery d'Amboise, 1434-1512) ήταν ο τεσσαρακοστός πρώτος Μέγας Μάγιστρος των Ιωαννιτών Ιπποτών. Διαδέχτηκε το 1503 τον Πιερ ντ' Ομπισόν[4] και διατηρήθηκε στο αξίωμα μέχρι τον θάνατό του το 1512.

Ο θυρεός του Εμερί ντ' Αμπουάζ στο κάστρο της Νεραντζιάς στην Κω.

Γεννήθηκε το 1434 στη Λουάρ-ε-Σερ της κεντρικής Γαλλίας και ήταν το τρίτο τέκνο του τοπικού άρχοντα και κρατικού αξιωματούχου Πιερ ντ' Αμπουάζ.[4] Αδελφός του ήταν ο καρδινάλιος της Ρουέν, Ζορζ ντ' Αμπουάζ.[5]

Κατετάγη στους Ιωαννίτες Ιππότες και αργότερα ανέλαβε τη θέση του ταμία του τάγματος, ενώ διορίστηκε από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΒ΄ ως πριόρης της Γαλλίας. Παράλληλα ανέλαβε διάφορες διοικητικές θέσεις στα παραρτήματα του τάγματος εντός της Γαλλίας και προχώρησε στην κατασκευή του επιβλητικού μέγαρου του Πριόρη της Γαλλίας στη Ρόδο.[6]

Τον Ιούλιο του 1503, μετά τον θάνατο του Πιερ ντ' Ομπισόν, εξελέγη νέος μάγιστρος του τάγματος και το 1504 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ρόδο.[7] Κατά τη διάρκεια της θητείας του αντιμετώπισε με επιτυχία τις πειρατικές επιδρομές και πραγματοποίησε επιτυχημένες θαλάσσιες επιθέσεις εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του σουλτανάτου της Αιγύπτου, ενώ μερίμνησε και για την ενίσχυση της άμυνας της Ρόδου[8] (χαρακτηριστική είναι η πύλη στη βορειοδυτική πλευρά του μεσαιωνικού κάστρου της Ρόδου, η κατασκευή της οποίας ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του και είναι σήμερα γνωστή ως Πύλη ντ' Αμπουάζ)[9] και τη βελτίωση των οικονομικών του τάγματος[10].

Απεβίωσε στις 13 Νοεμβρίου του 1512.[11] Τον διαδέχτηκε ο συγγενής του Γκυ ντε Μπλανσεφόρ, ο οποίος όμως πέθανε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς τη Ρόδο.[12]

  1. 1,0 1,1 bibale.irht.cnrs.fr/1869.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2014.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 132309483. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
  4. 4,0 4,1 De Villeneuve-Bargemont, Louis-François (1829). Monumens des grands-maitres de l'ordre de Saint Jean de Jérusalem, τ. Α'. J. J. Blaise. σελ. 233. 
  5. Μπιλιότου, Εδουάρδου (1881). Η νήσος Ρόδος (PDF). Α΄. μετάφραση: Μ. Μαλλιαράκης και Σ. Καραβοκυρός. Ρόδος. σελ. 311. 
  6. Απότοκος, Θανάσης (17 Μαρτίου 2015). «Το μέγαρο του Πριόρη της Γαλλίας, στην καρδιά της Οδού Ιπποτών, γνωστό ως Κατάλυμα της Γαλλίας είναι από τα ωραιότερα μνημεία που άφησαν πίσω τους οι Ιππότες». Τοπικά - Νέα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2015. 
  7. Flandrin, Eugène (1873). Histoire des chevaliers de Rhodes,. Tours. σελίδες 234–235. 
  8. De Villeneuve-Bargemont, Louis-François (1829), σελ. 234-237.
  9. «Πύλη Ντ' Αμπουάζ». Online Guide for Medieval Town of Rhodes Greece. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  10. Μπιλιότου (1881). σελ. 317.
  11. De Villeneuve-Bargemont, Louis-François (1829), σελ. 238.
  12. Τσαλαχούρης, Κώστας (22 Οκτωβρίου 2014). «Ο Μέγας Μάγιστρος Φαμπρίτζιο Καρέττο, αγαπητός σε όλους, ενίσχυσε την άμυνα της Ρόδου». Η Ροδιακή. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προκάτοχος
Πιερ ντ’ Ομπισόν
Μέγας Μάγιστρος των Ιωαννίτων Ιπποτών της Ρόδου
Θυρεός του Τάγματος του Αγίου-Ιωάννη της Ιερουσαλήμ

1503 - 1512
Διάδοχος
Γκι ντε Μπλανσφόρ