Ελίνα Γκαράντσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελίνα Γκαράντσα
Η Γκαράντσα, το 2012.
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΕλίνα Γκαράντσα
Γέννηση16  Σεπτεμβρίου 1976[1][2][3]
Ρίγα[4]
ΚαταγωγήΡίγα, Λετονία, ΕΣΣΔ
EίδοςΌπερα
ΙδιότητεςMezzo-soprano τραγουδίστρια όπερας
Μουσικά όργαναΦωνή
Παρουσία1999 έως σήμερα
Ιστότοπος
http://elinagaranca.com

Η Ελίνα Γκαράντσα (λετονικά: Elīna Garanča, 16 Σεπτεμβρίου 1976) είναι Λετονή Μεσόφωνος (mezzo-soprano) της όπερας. Γεννήθηκε στη Ρίγα, με μουσικό υπόβαθρο: ο πατέρας της ήταν χορογράφος και η μητέρα της τραγουδίστρια,[5][6][7] καθώς και καθηγήτρια της Λετονικής Μουσικής Σχολής και της Λετονικής Εθνικής Όπερας.[8][9] Ο αδελφός της ο Γιάνις, αν και ασχολήθηκε τα πρώτα χρόνια με τη μουσική τελικά δεν ακολούθησε αυτόν τον κλάδο.[10] Η Ελίνα ξεκίνησε να σπουδάζει φωνητική στη Ρίγα, στη Μουσική Ακαδημία Λετονίας, υπό τις οδηγίες του Σεργκέι Μαρτίνοφ, αποφοιτώντας το 1996. Κατόπιν, συνέχισε τις σπουδές της σε Βιέννη και Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι παντρεμένη με τον Βρετανό μουσικό Κάρελ Μαρκ Κιτσόν, με τον οποίον έχει αποκτήσει και δύο κόρες.[11]

Το 1999, κατέκτησε την πρώτη θέση σε σημαντικό διαγωνισμό της Φινλανδίας,[12] ξεκινώντας έτσι πρακτικά την καριέρα της στην Ευρώπη. Το 2003, η Γκαράντσα έγινε παγκοσμίως γνωστή στο Φεστιβάλ Σάλτσμπουργκ, όταν τραγούδησε Anio, από το έργο του Μότσαρτ La clemenza di Tito. Ευθύς αμέσως ξεκίνησαν κι άλλες σπουδαίες εμφανίσεις όπως στο Werther, το λιμπρέτο του Ζυλ Μασνέ, ως "Charlotte" και το Έτσι κάνουν όλες (Così fan tutte) του Μότσαρτ, ως Dorabella, με την εν λόγω παραγωγή να ανεβαίνει και στην Κρατική Όπερα Βιέννης, το 2004 και στο Παρίσι, το 2005.

Το 2007, έκανε το ντεμπούτο της στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, στο έργο Ο Κουρέας της Σεβίλλης, του Τζοακίνο Ροσσίνι, ως Ροζίνα.[13] Η συγκεκριμένη παράσταση επαινέθηκε από τους κριτικούς με τον Μπέρναντ Χόλαντ των The New York Times, να την επαινεί μεταξύ άλλων για τη φωνή της, το παρουσιαστικό της και γενικότερα για όλη της την ερμηνεία.[14] Το 2010, εμφανίστηκε ξανά στη Μετροπόλιταν Όπερα, αυτή τη φορά στο έργο του Ζωρζ Μπιζέ, Κάρμεν, αναλαμβάνοντας τον κεντρικό ρόλο. Αρκετές ερμηνείες της έχουν ηχογραφηθεί, όπως η προαναφερθείσα. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της έχει λάβει αρκετές διακρίσεις και βραβεία όπως το Μεγάλο Μουσικό Βραβείο Λετονίας, το 2000 και το 2010, χρονιά στην οποία κέρδισε και το Vocalist of the Year από την Musical America Award και το Singer of the Year,[15] από την MIDEM Classical Award.[16] Το 2005, υπήρξε υποψήφια για βραβείο Grammy, για την ηχογράφηση της όπερας του Βιβάλντι Bajazet.[17]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. (Αγγλικά) Discogs. 1554211. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 31260. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 12  Δεκεμβρίου 2014.
  5. Gurewitsch, Matthew (June 28, 2009). «A Mezzo Kicks Up Her Heels in High Style». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-06-24. https://web.archive.org/web/20130624145109/http://www.nytimes.com/2009/06/28/arts/music/28gure.html. Ανακτήθηκε στις 2010-06-27. 
  6. Loomis, George (January 10, 2008). «Opera's Switch Hitter». The New York Sun. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-06-08. https://web.archive.org/web/20160608150802/http://www.nysun.com/arts/operas-switch-hitter/69271/. Ανακτήθηκε στις 2016-06-08. 
  7. «Elina Garanca – Biography». Deutsche Grammophon. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  8. Kuusisaari, Harri (22 Ιουλίου 2009). «Latvian blonde is eager to alter her image». The Mirjam Helin International Singing Competition. Finnish Cultural Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2012. 
  9. «Anita Garanča's website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  10. «Jaanis Garancs». www.garancs.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2016. 
  11. «Elina Garanča: a singer is like a sportsman». LRT. 20 Μαΐου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  12. Veikko Ylikojola. «Where are they now? Previous winners». Mirjam Helin International Singing Competition. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  13. «Rossini's Il Barbiere di Siviglia». BBC. 26 Ιανουαρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2014. 
  14. Holland, Bernard (January 14, 2008). «Barreling Through Rossini With a ‘Noises Off’ Rhythm». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-12-18. https://web.archive.org/web/20131218184155/http://www.nytimes.com/2008/01/14/arts/music/14barb.html?ref=music&pagewanted=all. Ανακτήθηκε στις 2008-01-14. 
  15. «Magazine "Musical America" names Elīna Garanča Vocalist of the Year». Bestriga. 16 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  16. «Elīna Garanča gewinnt MIDEM Classical Award» (στα Γερμανικά). KlassiKAkzente. 25 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  17. Aaron Green. «48th Annual Grammy Awards: Classical Music». About.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Wirklich wichtig sind die Schuhe (Really important are the shoes), Ecowin Verlag GmbH 2013, (ISBN 978-3711000453); Garanča's auto-biography, written while on maternity leave for the second time, in German

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]