Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ

Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ
	Όψη του μεγάρου από τους Κήπους του Κένσινγκτον το Νοέμβριο του 2012.
Ιδιοκτήτης	The Corporation of the Hall of Arts and Sciences
Διαχειριστής	Provisional Committee for the Central Hall of Arts and Sciences
Είδος	Μέγαρο μουσικής
Ύφος	Italianate architecture
Χωρητικότητα	5.272 θεατές
Κατασκευή
Έναρξη εργασιών	1867
Ολοκλήρωση	1871
Εγκαίνια	29 Μαρτίου 1871, πριν 153 έτη
Ανακαίνιση	1996-2004
Αρχιτέκτονας	Φράνσις Φόουκ και Χένρι Γιανγκ Ντάρακοτ Σκοτ
Κύριοι εργολάβοι	Αδελφοί Λιούκας
Τοποθεσία
Διεύθυνση	Νότιο Κένσινγκτον; Πόλη του Ουεστμίνστερ; Ηνωμένο Βασίλειο
Ιστοσελίδα
	www.royalalberthall.com
	Πολυμέσα

Το Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ (αγγλικά: Royal Albert Hall‎‎, Βασιλικό Μέγαρο του Αλβέρτου) είναι μέγαρο μουσικής στο Λονδίνο. Πρόκειται για ένα ιστορικό κτήριο σχήματος ροτόντας που βρίσκεται στην περιοχή του νοτίου Κένσινγκτον, γνωστότερη ως Αλβερτόπολη.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την ιδέα της δημιουργίας του είχε ο φιλόμουσος και ερασιτέχνης συνθέτης βασιλικός σύζυγος της Βασίλισσας Βικτωρίας, Αλβέρτος, όταν στα πλαίσια της μεγάλης έκθεσης του Λονδίνου που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντ Παρκ το 1851, της οποίας ήταν πρόεδρος, βλέποντας το Κρίσταλ Πάλας που είχε ανεγερθεί τότε για τις ανάγκες της έκθεσης και που σημείωσε μεγάλη επιτυχία ανήγγειλε την ανάγκη της μελλοντικής ίδρυσης μιας μόνιμης μεγάλης αίθουσας τεχνών και επιστημών. Το 1861 πέθανε ο πρίγκιπας Αλβέρτος χωρίς να προλάβει να δει την ιδέα του να πραγματοποιείται. Τότε αποφασίστηκε να ξεκινήσουν οι διεργασίες της πραγμάτωσης του ονείρου του. Ένα μέρος των χρημάτων δόθηκε από τα έσοδα της προηγούμενης έκθεσης ενώ το μεγαλύτερο μέρος καλύφθηκε από δημόσιο έρανο που ενέκρινε η Βασίλισσα. Έτσι στις 20 Μαΐου του 1867 η Βασίλισσα Βικτώρια έθεσε το θεμέλιο λίθο ονομάζοντας το υπό ανέγερση κτίριο "Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ" τιμώντας το νεκρό σύζυγό της.

Ανέγερση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την σχεδίαση του κτιρίου ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες υποστράτηγος Χένρυ Σκωτ και ο λοχαγός Φράνσις Φόουκ, αμφότεροι του Βασιλικού Μηχανικού και την κατασκευή οι αδελφοί Λούκας, όπου ακολουθώντας τη ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική σε αναγεννησιακό ρυθμό ανήγειραν πενταώροφο αμφιθέατρο, ροτόντα με δύο κλιμακωτά φθίνοντα υπερώα που επιστέφονται με θόλο, συνολικού ύψους 40,4 μ. σε ελαφρά ελλειψοειδή μορφή μήκους 80,5 μ. και πλάτους 70,5 μ.

Κύριο υλικό της κατασκευής του χρησιμοποιήθηκε κόκκινο τούβλο και τερακότα και για τον θόλο μία σφυρήλατη μεταλλική κατασκευή με υαλοπίνακες. Εξωτερικά φέρει διακοσμητική ζωφόρο με δεκαέξι τμηματικές παραστάσεις, τέσσερις ανά περιφερειακό τεταρτημόριο, που απεικονίζουν τον «θρίαμβο των τεχνών και επιστημών», θυμίζοντας εκείνη της πομπής των Παναθηναίων του Παρθενώνα.

Αρχικά φέρεται να σχεδιάστηκε για χωρητικότητα 8.000 θεατών, τελικά κατέληξε για 6.500 θέσεις, αν και υποστηρίζεται ότι παλαιότερα κάποιες φορές ξεπέρασε και τις 9.000. Σήμερα για λόγους πληρέστερης ασφάλειας και περισσότερης άνεσης η χωρητικότητά του έχει περιοριστεί περίπου στις 5.500 θέσεις θεατών.

Έναρξη λειτουργίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ολοκλήρωση του οικοδομήματος και η έναρξη λειτουργίας του αν και υπολογίστηκε για την ημέρα των Χριστουγέννων του 1870, τελικά η τελετή των εγκαινίων έγινε στις 29 Μαρτίου του 1871 στο όνομα της Βασίλισσας με εναρκτήριο λόγο του πρίγκιπα Εδουάρδου.

Σημειώνεται ότι ο εσωτερικός φωτισμός του αρχικά χρησιμοποιούσε φωταέριο και αντικαταστάθηκε με ηλεκτροφωτισμό το 1897.

Το πρώτο κοντσέρτο που δόθηκε στην αίθουσα ήταν υπό την μπαγκέτα του Άρθουρ Σάλιβαν την 1 Μαΐου του 1871, ενώ η πρώτη μεγάλη συναυλία δόθηκε τον Ιούνιο του 1871 υπό τη διεύθυνση του Σαρλ Γκουνώ με την ευκαιρία των εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης.

Το «χρυσούν ιωβηλαίον» του Άλμπερτ Χολ εορτάσθηκε με ειδική συναυλία στις 7 Μαΐου του 1921 με την παρουσία του Βασιλέως Γεωργίου Ε΄ και της Βασίλισσας Μαίρης, ενώ η εκατονταετηρίδα της αίθουσας στις 29 Μαρτίου του 1971 με την παρουσία της Βασίλισσας Ελισάβετ και της Βασιλομήτορος.

Χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κτίριο έχει διαβαθμιστεί στη πρώτη κατηγορία των διατηρητέων κτιρίων της Αγγλίας και η αίθουσά του θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και δημοφιλέστερες αίθουσες συναυλιών του κόσμου και ίσως με τη μεγαλύτερη χρηστικότητα ιστορικών κτιρίων. Αφαιρούμενης της απλής τουριστικής επισκεψιμότητας σχεδόν καθημερινά δίδονται παραστάσεις, ή πραγματοποιούνται εκθέσεις, ομιλίες, συνέδρια κ.λπ. όπως και οι γνωστές συναυλίες του BBC που ετησίως φθάνουν κατά μέσο όρο τις 350.