Ήλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 17:24, 25 Νοεμβρίου 2007

Ήλιο

Γενικά
Όνομα	Ήλιο
Σύμβολο	He
Ατομικός αριθμός	2
Χημικός ομάδα	Ευγενή αέρια
Ομάδα Περίοδος Τομέας	18 1 s
Ατομικό βάρος	4,002602 g/mol
Εμφάνιση	Άχρωμο αέριο
Ηλεκτρονική διαμόρφωση	1s²
Ηλεκτρόνια ανά ενεργ. στάθμη	2
Ιδιότητες
Σημείο τήξης	-272,2°C (0,95 K)(25 bar)
Σημείο βρασμού	-268,93°C (4,22 K)
Πυκνότητα	0,1786 kg/m³ (0°C, 1 bar)
Κρίσιμο σημείο	5,19 Κ, 2,27 bar
Θερμότητα εξατμίσεως	0,0829 kJ/mol
Διαλυτότητα στο νερό	8,61 cm³/kg
Θερμική αγωγιμότητα	0,1418 W/(m*K)(0°C)
Ενέργεια ιονισμού	1η: 2372,3 kJ/mol 2η: 5250,5 kJ/mol
Η κατάσταση αναφοράς είναι η πρότυπη κατάσταση εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά

Το χημικό στοιχείο ήλιο είναι το πρώτο μέλος της χημικής ομάδας των ευγενών αερίων, έχει σύμβολο το He και ατομικό αριθμό 2. Είναι αέριο, άχρωμο, άοσμο και άγευστο και έχει το χαμηλότερο σημείο βρασμού από κάθε άλλο χημικό στοιχείο.

Είναι το δεύτερο πιο διαδεδομένο χημικό στοιχείο του σύμπαντος μετά το υδρογόνο (76% H, 23% He). Αντίθετα στην ατμόσφαιρα ανευρίσκεται μόνο σε ίχνη (5,24 ppm) επειδή είναι εξαιρετικά ελαφρύ και δεν μπορεί να συγκρατηθεί από το βαρυτικό πεδίο της γης.

Τη ήλιο παράγεται από την πυρηνική σύντηξη του υδρογόνου στα άστρα, ενώ στη γη από τη ραδιενεργό διάσπαση βαρύτερων στοιχείων.

Ιστορία

Το ήλιο είναι το μοναδικό χημικό στοιχείο που ανακαλύφθηκε πρώτα έξω από τη γη. Κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης ηλίου, στις 18 Αυγούστου 1868, παρατηρήθηκε μία νέα κίτρινη γραμμή στο φάσμα της χρωμόσφαιρας του ήλιου (στα 587,49 nm), κοντά στις αντίστοιχες γραμμές του νατρίου. Αυτό οδήγησε τον Άγγλο αστρονόμο Norman Lockyer και τον Άγγλο χημικό Edward Frankland να προτείνουν την ύπαρξη ενός νέου χημικού στοιχείου, δίνοντάς το όνομα του ήλιου στον οποίο ανακαλύφθηκε.

Στη συνέχεια η ίδια κίτρινη γραμμή παρατηρήθηκε από το L. Palmieri στα 1881 στο φάσμα αερίων ηφαιστειακής προέλευσης από τον Βεζούβιο, ενώ τελικά η ύπαρξή του στη γη επιβεβαιώθηκε οριστικά από τον Βρετανό χημικό William Ramsay στα 1895. Αυτός απομόνωσε και ταυτοποίησε ως ήλιο το αέριο που είχε βρεθεί σε ορυκτό ουράνιο και το οποίο μέχρι τότε θεωρούνταν λανθασμένα ότι ήταν άζωτο.

Το στοιχείο αυτό χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα ως ανυψωτικό μέσο στα αερόστατα και αερόπλοια επειδή είναι αφενός ελαφρύτερο του αέρα και αφετέρου τόσο αδρανές που δεν παίρνει φωτιά. Έτσι σήμερα χρησιμοποιείται ακόμα και στα παιδικά μπαλόνια.

Πρότυπο:Link FA

@@ Γραμμή 50: / Γραμμή 50: @@
 Τη ήλιο παράγεται από την [[πυρηνική σύντηξη]] του υδρογόνου στα άστρα, ενώ στη γη από τη ραδιενεργό διάσπαση βαρύτερων στοιχείων.
+==Ιστορία==
-Ανακαλύφθηκε το [[1868]] από τον Lockyer. Το ήλιο συγκαταλέγεται στα λεγόμενα [[Ευγενή Αέρια|ευγενή αέρια]] (αδρανή). Το ήλιο περιέχεται σε ποσοστό περίπου 15% στον [[Ήλιος|Ήλιο]] (αστέρα) απ΄όπου και πήρε την ονομασία του. Το He επιπλέον απαντάται σε ποσοστό 5,24E-4% κατ΄όγκο στην γήινη [[Ατμόσφαιρα|ατμόσφαιρα]]. Έχει [[θερμοκρασία τήξης]] -272C @ 26ATM και [[θερμοκρασία βρασμού]] -268,6C°.
+Το ήλιο είναι το μοναδικό χημικό στοιχείο που ανακαλύφθηκε πρώτα έξω από τη γη. Κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης ηλίου, στις 18 Αυγούστου 1868, παρατηρήθηκε μία νέα κίτρινη γραμμή στο φάσμα της χρωμόσφαιρας του ήλιου (στα 587,49 nm), κοντά στις αντίστοιχες γραμμές του [[Νάτριο|νατρίου]]. Αυτό οδήγησε τον Άγγλο αστρονόμο [[Norman Lockyer]] και τον Άγγλο χημικό [[Edward Frankland]] να προτείνουν την ύπαρξη ενός νέου χημικού στοιχείου, δίνοντάς το όνομα του [[Ήλιος|ήλιου]] στον οποίο ανακαλύφθηκε.
+Στη συνέχεια η ίδια κίτρινη γραμμή παρατηρήθηκε από το L. Palmieri στα 1881 στο φάσμα αερίων ηφαιστειακής προέλευσης από τον [[Βεζούβιος|Βεζούβιο]], ενώ τελικά η ύπαρξή του στη γη επιβεβαιώθηκε οριστικά από τον Βρετανό χημικό [[William Ramsay]] στα 1895. Αυτός απομόνωσε και ταυτοποίησε ως ήλιο το αέριο που είχε βρεθεί σε ορυκτό [[ουράνιο]] και το οποίο μέχρι τότε θεωρούνταν λανθασμένα ότι ήταν [[άζωτο]].
 Το στοιχείο αυτό χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα ως ανυψωτικό μέσο στα αερόστατα και αερόπλοια επειδή είναι αφενός ελαφρύτερο του αέρα και αφετέρου τόσο αδρανές που δεν παίρνει φωτιά. Έτσι σήμερα χρησιμοποιείται ακόμα και στα παιδικά μπαλόνια.