Αοκιγκαχάρα

Το Αοκιγκαχάρα (青木ヶ原), γνωστό και ως Δάσος των Αυτοκτονιών, βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά του όρους Φούτζι της Ιαπωνίας. Αναπτύσσεται σε 30 τετραγωνικά χιλιόμετρα σκληρυμένης λάβας, περιοχή η οποία καθορίστηκε από την τελευταία μεγάλη έκρηξη του Όρους Fuji το 864 μ.Χ.

Στην δυτική άκρη του Αοκιγκαχάρα υπάρχουν αρκετές σπηλιές που γεμίζουν με πάγο το χειμώνα, είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τους τουρίστες και τα σχολικά ταξίδια. Τα μέρη του είναι πολύ πυκνά και η πορώδης λάβα απορροφά τον ήχο, κάνοντας τους επισκέπτες να έχουν μια αίσθηση μοναξιάς. Το δάσος έχει ιστορική φήμη ως σπίτι για το yūrei: φαντάσμα των νεκρών στην ιαπωνική μυθολογία. Τα τελευταία χρόνια, το Aokigahara έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό ως το "δάσος αυτοκτονίας", ένα από τα πιο διαδεδομένα σημεία αυτοκτονίας παγκοσμίως.

Γεωγραφία

Το δασικό δάπεδο αποτελείται κυρίως από ηφαιστειακό βράχο, το οποίο μπορεί να είναι δύσκολο να διεισδύσει με εργαλεία χειρός, όπως φτυάρια. Δεδομένου ότι το δάσος είναι πολύ πυκνό, τα τελευταία χρόνια, οι πεζοπόροι και οι τουρίστες που περνούν μέσα από το Aokigahara έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν πλαστική ταινία για να επισημάνουν τα μονοπάτια τους έτσι ώστε να αποφύγουν να χαθούν. Ορισμένα μονοπάτια οδηγούν σε πολλά τουριστικά αξιοθέατα όπως το Narusawa Ice Cave, το Fugaku Wind Cave και η λίμνη Sai Bat Cavewhich είναι τρεις μεγαλύτερες σπηλιές λάβας κοντά στο όρος Fuji, το Ice Cave να είναι παγωμένο όλο το χρόνο.Το πρώτο χιλιόμετρο του δάσους είναι γεμάτο με ταινία και άλλα σκουπίδια που αφήνουν οι τουρίστες, παρόλο που οι αξιωματούχοι προσπαθούν να το αφαιρέσουν. Μετά το πρώτο χιλιόμετρο στο Aokigahara προς το όρος Fuji, στο Εθνικό Πάρκο Fuji-Hakone-Izu, το δάσος είναι σε καλύτερη κατάσταση, με ελάχιστα εμφανή σημάδια ανθρώπινης παρουσίας.

Χλωρίδα και πανίδα

Τα θηλαστικά περιλαμβάνουν την ασιατική μαύρη αρκούδα, το μικρό ιαπωνικό mole, τις νυχτερίδες, τα ποντίκια, το ελάφι, την αλεπού, τον αγριογούρουνο, το άγριο κουνέλι, το ιαπωνικό βιζόν και τον ιαπωνικό σκίουρο. Τα πτηνά περιλαμβάνουν μεγάλο τσιτάκι, ιτιές, πυκνό δρυοκολάπτη, μυρμήγκι πυθμένα, τσίχλα Σιβηρίας, Ιαπωνικά grosbeak, μικρός κούκος, μαύρη όψη θηλυκό, ανατολίτικα περιστέρια.

Υπάρχουν σκαθάρια και άλλα έντομα, συμπεριλαμβανομένων των πολλών ειδών πεταλούδων, ακόμη και στο εσωτερικό του δάσους, Argynnis paphia, Chrysozephyrus smaragdinus, Celastrina argiolus, Celastrina sugitanii, Curetis acuta, Favonius jezoensis, Neptis sappho, Parantica sita και c-album Polygonia.

Το δάσος έχει ποικιλία κωνοφόρων και πλατύφυλλων δένδρων και θάμνων, όπως: Chamaecyparis obtusa, Cryptomeria japonica, Pinus densiflora, Pinus parviflora, Tsuga sieboldii, Acer dysylum, Acer micranthum, Acer sieboldianum, Acer tschonoskii, Betula grossa, Chengiopanax sciadophylloides (ως Eleutherococcus sciadophylloides), Clethra barbinervis, Enkianthus campanulatus, Euonymus macropterus, Ilex pedunculosa, Ilex macropoda, Pieris japonica, Prunus jamasakura, Quercus mongolica var, crispoula, Rhododendron dilatatum, Skimmia japonica f. repens, Sorbus commixta (ως Sorbus americana ssp. japonica) και Toxicodendron trichocarpum (ως Rhus trichocarpa). Το κυρίαρχο είδος δέντρου μεταξύ 1000 και 1800 μέτρων υψόμετρο είναι το Tsuga diversifolia και από 1800 έως 2200 μέτρα είναι το Abies veitchii.

Βαθύτερα στο δάσος υπάρχουν πολλά ποώδη φυτά, όπως οι πριγκίπισσες Αρτεμισίας, Cirsium nipponicum var. Corydalis incisa, Erigeron annuus, Geranium nepalense, Kalimeris pinnatifida, Maianthemum dilatatum, Oplismenus undulatifolius και Reynoutria japonica (συν Polygonum cuspidatum). Υπάρχουν επίσης οι μύκο-ετερότροπες Monotropastrum humile, συχνές συκώτι, πολλοί βρύα και πολλές φτέρες. Οι δασικές άκρες έχουν πολλά περισσότερα είδη.

•  
•  

Βιβλιογραφικές πηγές

• τίτλος. 
• τίτλος. 

•  
•