Χάρης Λεμονόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
→‎Θάνατος: Διορθώθηκε και προσθέθηκε περιεχόμενο
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 44: Γραμμή 44:


==Θάνατος==
==Θάνατος==
Πέθανε στο [[Σικάγο]] του [[Ιλινόι|Ιλλινόις]] το [[1975]] σε ηλικία 52 ετών από [[Κίρρωση|κίρρωση του ήπατος]] και κηδεύτηκε στη Θεσσαλονίκη. Στην Κατερίνη σήμερα υπάρχουν σήμερα συγγενείς του, απόγονοι του αδερφού του.
Πέθανε στο [[Σικάγο]] του [[Ιλινόι|Ιλλινόις]] το [[1975]] σε ηλικία 52 ετών από εγκεφαλικό και κηδεύτηκε στη Κατερίνη. Στην Θεσσαλονίκη και στην Κατερίνη υπάρχουν σήμερα συγγενείς του, απόγονοι του αδερφού του.


==Δισκογραφία==
==Δισκογραφία==

Έκδοση από την 20:05, 3 Οκτωβρίου 2018

Χάρης Λεμονόπουλος
Όνομα γέννησηςΘεοχάρης Λεμονόπουλος
Γέννηση5  Ιουνίου 1923
Πρέβεζα
Θάνατος1  Μαΐου 1975
Σικάγο
ΚαταγωγήΚατερίνη
EίδοςΡεμπέτικο, Λαϊκό
ΙδιότητεςΜουσικός
Μουσικά όργαναΜπουζούκι
Βιολί
Κιθάρα

Ο Χάρης Λεμονόπουλος (1923-1975) ήταν μουσικός και δεξιοτέχνης του Μπουζουκιού.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Κατερίνη το 1923 και διέμενε στην συνοικία Ευαγγελικά. Με την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης, αναχώρησε για την Θεσσαλονίκη ώστε να συνεχίσει το γυμνάσιο και τις μουσικές του σπουδές.[1] Κατα την διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου του 1946-1949 υπηρετούσε την θητεία του ως στρατιώτης. Ο Λεμονόπουλος είχε πάθος με την κλασική μουσική και έπαιζε αριστοτεχνικά κλασικό βιολί αλλά και πιάνο, διαμόρφωσε την άποψη ότι επειδή το μπουζούκι έχει έκταση 4-5 οκτάβες όπως τα σολιστικά όργανα, μπορεί να παίξει κλασικούς σύνθετες, αρκεί να γίνουν αλλαγές στο ύφος και να παιχτούν με λεπτότητα. [2]

Σταδιοδρομία

Η πρώτη του επαφή με την μουσική ήταν το βιολί, η κιθάρα και αργότερα το μπουζούκι, όπου είχε εξίσου μεγάλη δεξιοτεχνία και στα τρία αυτά όργανα. Το 1961 ταξίδεψε στην Αμερική όπου και εργάστηκε εκεί σε διάφορα κέντρα ομογενών σε πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά, ενώ εκεί συνεργάστηκε και με τον τραγουδιστή Απόστολο Νικολαΐδη. Το 1967 συμμετείχε επίσης στα πρώτα μουσικά σύνολα που έστησε ο Μίκης Θεοδωράκης για τις συναυλίες που έδινε στο εξωτερικό κατά την περίοδο της Χούντας.

«Χάρη απόψε ένας άγγελος κατέβηκε και φίλησε τα μαγικά σου δάχτυλα».
Μελίνα Μερκούρη[3]
(Broadway, Illya Darling - 1967)


Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνισή του και στις κινηματογραφικές ταινίες:[4]
Τιμωρία - 1965
Έχω δικαίωμα να σ' αγαπώ - 1966
Ο κατατρεγμένος - 1966
Τώρα που φεύγω απο τη ζωή - 1966
Άγρια πάθη - 1967.

Θάνατος

Πέθανε στο Σικάγο του Ιλλινόις το 1975 σε ηλικία 52 ετών από εγκεφαλικό και κηδεύτηκε στη Κατερίνη. Στην Θεσσαλονίκη και στην Κατερίνη υπάρχουν σήμερα συγγενείς του, απόγονοι του αδερφού του.

Δισκογραφία

https://www.imageshack.us/i/pmMXG2q8j

Παραπομπές