Μορφέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: oc:Morfèu
μ Robot: Αποσαφήνιση; διακοσμητικές αλλαγές
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
: * ''Το άρθρο αυτό αναφέρεται στο μυθικό πρόσωπο. Για άλλες σημασίες, βλ. [[Μορφέας (αποσαφήνιση)]].''
: {{άλλεςχρήσεις4|το μυθικό πρόσωπο|άλλες σημασίες|Μορφέας (αποσαφήνιση)}}




Γραμμή 8: Γραμμή 8:




===Πηγή===
=== Πηγή ===
* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος ''Χάρη Πάτση'', Αθήνα 1969
* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος ''Χάρη Πάτση'', Αθήνα 1969



[[Κατηγορία:Θεότητες της ελληνικής μυθολογίας|Μορφεας]]
[[Κατηγορία:Θεότητες της ελληνικής μυθολογίας|Μορφεας]]

Έκδοση από την 23:50, 12 Ιανουαρίου 2010

Αυτό το λήμμα αφορά το μυθικό πρόσωπο. Για άλλες σημασίες, δείτε: Μορφέας (αποσαφήνιση).


Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Μορφέας (Μορφεύς, δηλαδή αυτός που δίνει μορφή, σχήμα) είναι γνωστός ένας από τους χίλιους (!) γιους του `Υπνου, ή ένας από τους αδελφούς του, ώστε η Νυξ ήταν είτε μητέρα, είτε γιαγιά του Μορφέως. Ο Μορφέας ήταν επιφορτισμένος με την «αποστολή» να παίρνει διάφορες ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στο έργο του τον υποβοηθούσαν υπηρέτες που ονομάζονταν Όνειροι, όπως ο Φοβήτορας και ο Φάντασος. Γενικότερα, ο Μορφέας θεωρήθηκε ως ο θεός των ονείρων, ιδίως στη ρωμαϊκή και στη μεταγενέστερη δυτική παράδοση. Ο Οβίδιος αναφέρει ότι ο Μορφέας επικεντρωνόταν στις ανθρώπινες μορφές των ονείρων, ενώ ο Φοβήτορας στις ζωικές μορφές και ο Φάντασος στα άψυχα αντικείμενα. Εξάλλου αναφέρεται ότι ο Μορφέας, ως επικεφαλής, είχε ιδιαίτερη ευθύνη για τα όνειρα των βασιλιάδων και των ηρώων. Ο Μορφεύς παριστάνεται με φτερούγες, που ήταν τόσο δυνατές και ανθεκτικές ώστε μπορούσαν να τον μεταφέρουν στα πέρατα της Γης.


  • Το φάρμακο μορφίνη (αρχικώς «μόρφιον», morphium) πήρε το όνομά του από τον Μορφέα.


Πηγή

  • Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969