Δράκος του Κομόντο
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Δράκος του Κομόντο | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Βαράνος του Κομόντο (Varanus komodoensis)
| ||||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||||
| Varanus komodoensis (Βαράνος του Κομόντο) Ouwens, | ||||||||||||||||||
 Komodo dragon distribution
|
Μεγάλη σαύρα που κατοικεί στα νησιά γύρω από την Ινδονησία, ο Δράκος του Κομόντο είναι η μεγαλύτερη ζωντανή σαύρα του κόσμου, αφού μερικές φορές μπορεί να φτάσει τα 3 μέτρα σε μήκος, ενώ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, καθώς είναι γνωστό ότι επιτίθεται και καταβροχθίζει κυριολεκτικά οποιοδήποτε έμβιο ον, ακόμα και ανθρώπους. Συναντάται στα νησιά Κομόντο, Ρίνκα, Φλόρες, Γκίλι Μοτάνγκ και Γκίλι Ντασάμι. Ανήκει στους βαράνους.
Στο στόμα του δράκου υπάρχουν περίπου 60 μικρά και αιχμηρά δόντια, σχεδιασμένα για να τεμαχίζουν και να σκίζουν σάρκα. Αυτή η σαρκοβόρα σαύρα μπορεί να καταναλώσει ένα γεύμα έως και 80 τοις εκατό το βάρος του σώματός του. Οι Κομόντο καταβροχθίζουν οποιοδήποτε είδος κρέατος μπορούν να βρουν, ακόμα και αν αυτό είναι ένας νεαρός Κομόντο ή ένας άνθρωπος. Κυνηγούν ή στήνουν ενέδρα σε όλα τα ζώα του οικοσυστήματός τους, δηλαδή είναι τα κορυφαία αρπακτικά.
Οι Δράκοι του Κομόντο είναι σχετικά γρήγορα ερπετά και μπορούν κινηθούν με ταχύτητες έως και τα 20 χιλιόμετρα την ώρα. Αν και προηγούμενες μελέτες πρότειναν ότι το σάλιο του δράκου του Komodo περιέχει μια ποικιλία από εξαιρετικά σηπτικά βακτήρια που θα βοηθούσαν στην εξάλειψη του θηράματος[3][4], έρευνα του 2013 πρότεινε ότι τα βακτήρια στο στόμα των δράκων του Komodo είναι συνηθισμένα και παρόμοια με αυτά που βρίσκονται στα άλλα σαρκοφάγα. Οι δράκοι του Komodo έχουν καλή στοματική υγιεινή. Για να αναφέρουμε τα λόγια του Bryan Fry: «Αφού τελειώσουν το τάισμα, θα περάσουν 10 με 15 λεπτά γλείφοντας τα χείλη και τρίβοντας το κεφάλι τους στα φύλλα για να καθαρίσουν το στόμα τους... Σε αντίθεση με τους ανθρώπους που πιστεύουν, δεν έχουν κομμάτια σάπιας σάρκας από τα γεύματά τους στα δόντια τους, καλλιεργώντας βακτήρια». Ούτε οι δράκοι του Komodo περιμένουν το θήραμα να πεθάνει και το παρακολουθούν από απόσταση, όπως κάνουν οι οχιές. Οι παρατηρήσεις τους να κυνηγούν ελάφια, κάπρους και σε ορισμένες περιπτώσεις βουβάλια αποκαλύπτουν ότι σκοτώνουν το θήραμα σε λιγότερο από μισή ώρα.[5][6] Η παρατήρηση του θηράματος που πεθαίνει από σήψη θα εξηγηθεί στη συνέχεια από το φυσικό ένστικτο των νεροβούβαλων, που δεν είναι ιθαγενείς στα νησιά όπου ζει ο δράκος του Komodo, να τρέξουν στο νερό αφού ξεφύγουν από μια επίθεση. Το ζεστό, γεμάτο με κόπρανα νερό θα προκαλούσε τότε τις λοιμώξεις. Η μελέτη χρησιμοποίησε δείγματα από 16 αιχμάλωτους δράκους (10 ενήλικες και έξι νεογνά) από τρεις ζωολογικούς κήπους των ΗΠΑ.[6]
Οι δράκοι του Komodo δεν επιτρέπουν σκόπιμα στο θήραμα να δραπετεύσει με θανατηφόρους τραυματισμούς, αλλά προσπαθούν να σκοτώσουν το θήραμα εντελώς χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό τραυμάτων και απώλειας αίματος. Έχουν καταγραφεί ότι σκοτώνουν άγρια γουρούνια μέσα σε δευτερόλεπτα,[40] και παρατηρήσεις δράκων Komodo που παρακολουθούν το θήραμα για μεγάλες αποστάσεις είναι πιθανώς παρερμηνευμένες περιπτώσεις θηράματος που δραπετεύει από μια επίθεση πριν υποκύψει στη μόλυνση.[7] Δράκοι Komodo έχουν παρατηρηθεί να γκρεμίζουν μεγάλα γουρούνια και ελάφια με τις δυνατές ουρές τους.[3][8] Είναι σε θέση να εντοπίσουν πτώματα χρησιμοποιώντας την έντονη όσφρησή τους, η οποία μπορεί να εντοπίσει ένα νεκρό ή ετοιμοθάνατο ζώο από απόσταση έως και 9,5 km (5,9 μίλια).
Οι δράκοι του Komodo τρώνε σκίζοντας μεγάλα κομμάτια σάρκας και καταπίνοντάς τα ολόκληρα ενώ κρατούν το σφάγιο κάτω με τα μπροστινά τους πόδια. Για μικρότερα θηράματα μέχρι το μέγεθος μιας κατσίκας, τα χαλαρά αρθρωμένα σαγόνια, τα εύκαμπτα κρανία και το επεκτάσιμο στομάχι τους επιτρέπουν να καταπίνουν το θήραμα ολόκληρο. Το άπεπτο φυτικό περιεχόμενο του στομάχου και των εντέρων ενός θηράματος συνήθως αποφεύγεται.[9] Άφθονες ποσότητες κόκκινου σάλιου που παράγουν οι δράκοι του Komodo βοηθούν στη λίπανση του φαγητού, αλλά η κατάποση εξακολουθεί να είναι μια μακρά διαδικασία (15–20 λεπτά για να καταπιεί μια κατσίκα). Ένας δράκος του Komodo μπορεί να προσπαθήσει να επιταχύνει τη διαδικασία χτυπώντας το κουφάρι σε ένα δέντρο για να το πιέσει κάτω από το λαιμό του, μερικές φορές χτυπώντας τόσο δυνατά που το δέντρο γκρεμίζεται.[9] Ένας μικρός σωλήνας κάτω από τη γλώσσα που συνδέεται με τους πνεύμονες της επιτρέπει να αναπνέει ενώ καταπίνει.[10]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ World Conservation Monitoring Centre (1996). Varanus komodoensis στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN. Έκδοση 2013.2. Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN). Ανακτήθηκε 18 Μαρτίου 2014.
- ↑ «Βαρανίδες». Υγεία online. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ 3,0 3,1 Auffenberg, Walter (1981). The behavioral ecology of the Komodo monitor. Gainesville: University Presses of Florida. ISBN 0-8130-1898-6. 44954247.
- ↑ Montgomery, Joel M.; Gillespie, Don; Sastrawan, Putra; Fredeking, Terry M.; Stewart, George L. (2002-07). «Aerobic salivary bacteria in wild and captive Komodo dragons». Journal of Wildlife Diseases 38 (3): 545–551. doi:. ISSN 0090-3558. PMID 12238371. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12238371.
- ↑ MITCHELL, P. B. (1987-09). «Here be Komodo dragons». Nature 329 (6135): 111–111. doi:. ISSN 0028-0836. http://dx.doi.org/10.1038/329111a0.
- ↑ 6,0 6,1 Goldstein, Ellie J. C.; Tyrrell, Kerin L.; Citron, Diane M.; Cox, Cathleen R.; Recchio, Ian M.; Okimoto, Ben; Bryja, Judith; Fry, Bryan G. (2013-06). «ANAEROBIC AND AEROBIC BACTERIOLOGY OF THE SALIVA AND GINGIVA FROM 16 CAPTIVE KOMODO DRAGONS ( VARANUS KOMODOENSIS ): NEW IMPLICATIONS FOR THE “BACTERIA AS VENOM” MODEL» (στα αγγλικά). Journal of Zoo and Wildlife Medicine 44 (2): 262–272. doi:. ISSN 1042-7260. http://www.bioone.org/doi/abs/10.1638/2012-0022R.1.
- ↑ Wilcox, Christie (25 June 2013). "Here Be Dragons: The Mythic Bite of the Komodo". Discover. Retrieved 12 February 2021.
- ↑ British Broadcasting Corporation, David (2008). Life in cold blood. Princeton, N.J.: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-13718-6. 181142138.
- ↑ 9,0 9,1 Morris, Rod (2003). South Sea islands : a natural history. Toronto: Firefly Books. ISBN 1-55297-609-2. 51582415.
- ↑ Darling-Lyon, Tara (1997). Komodo dragon (1st ed έκδοση). New York: Lothrop, Lee & Shepard Books. ISBN 0-688-13776-8. 34150990.
