Δικαστικό σύστημα της Κίνας

Έμβλημα του Λαϊκού Δικαστηρίου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας

Ο δικαστικός κλάδος, οργανωμένος βάσει του συντάγματος και του νόμου, είναι ένα από τα πέντε όργανα εξουσίας που εκλέγονται από το Λαϊκό Συνέδριο, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

Σύμφωνα με το σύνταγμα, το δικαστικό σύστημα είναι για να ασκεί τη δικαστική εξουσία ανεξάρτητα και χωρίς παρεμβολές από διοικητικά όργανα, δημόσιους οργανισμούς και άτομα. Η Επιτροπή Πολιτικών και Νομικών Θεμάτων του Κόμματος συντονίζει και έχει άμεσο έλεγχο σε όλο το δικαστικό σύστημα.

Το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο έχουν χωριστά δικαστικά συστήματα, σύμφωνα με την εντολή του Συντάγματος και του αντίστοιχου Βασικού Νόμου, σύμφωνα με την αρχή μία χώρα, δύο συστήματα.

Δομή δικαστηρίου

Ανώτατο Λαϊκό Δικαστήριο της επαρχίας Χουμπέι

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας του 1982 και τον Οργανικό Νόμο των Λαϊκών Δικαστηρίων που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1980, τα κινεζικά δικαστήρια χωρίζονται σε ένα δικαστικό σύστημα τεσσάρων επιπέδων (Ανώτατο, Υψηλό, Ενδιάμεσο και Βασικό):

• Στο υψηλότερο επίπεδο βρίσκεται το Ανώτατο Λαϊκό Δικαστήριο (ΑΛΔ) στο Πεκίνο, το οποίο εποπτεύει τη διοίκηση της δικαιοσύνης από όλα τα υφιστάμενα «τοπικά» και «ειδικά» λαϊκά δικαστήρια. Επίσης, δημιουργεί έδρα έξι δικαστηρίων εκτός της πρωτεύουσας του κράτους, η οποία ενεργεί με την ίδια ιδιότητα, να εκδικάζει υποπεριφερειακές υποθέσεις εντός της αντίστοιχης δικαιοδοσίας.
• Τα τοπικά δικαστήρια - τα πρωτοβάθμια δικαστήρια - χειρίζονται ποινικές και αστικές υποθέσεις. Αυτά τα λαϊκά δικαστήρια αποτελούν τα υπόλοιπα τρία επίπεδα του δικαστικού συστήματος και αποτελούνται από « ανώτερα δικαστήρια » σε επίπεδο επαρχιών, αυτόνομων περιφερειών και ειδικών δήμων, " ενδιάμεσα λαϊκά δικαστήρια " σε επίπεδο νομών, αυτόνομων νομών και δήμων και « βασικά λαϊκά δικαστήρια » σε επίπεδο αυτόνομων κομητειών, πόλεων και δημοτικών περιοχών.
• Τα δικαστήρια ειδικής δικαιοδοσίας (ειδικά δικαστήρια) περιλαμβάνουν τα στρατιωτικά δικαστήρια (στρατιωτικά), το δικαστήριο σιδηροδρομικών μεταφορών της Κίνας (σιδηροδρομικές μεταφορές) και τα ναυτικά δικαστήρια (θαλάσσιες μεταφορές), τα δικαστήρια Διαδικτύου, τα δικαστήρια πνευματικής ιδιοκτησίας και το δικαστήριο χρηματοοικονομικής ιδιοκτησίας (Σαγκάη), εκτός από τα στρατιωτικά δικαστήρια, όλα τα άλλα δικαστήρια ειδικής δικαιοδοσίας εμπίπτουν στη γενική δικαιοδοσία του αντίστοιχου ανώτατου δικαστηρίου τους.

Οι υποψήφιοι για δικαστική αξιολόγηση πρέπει να περάσουν την Εθνική Δικαστική Εξέταση.

Νομική διαδικασία

Το Ανώτατο Δικαστήριο είναι υπεύθυνο για τη θέσπιση και την παρακολούθηση νομικών διαδικασιών σύμφωνα με τους νόμους και τις εντολές των νομοθετικών οργάνων.

Σύμφωνα με τις παραδόσεις του αστικού δικαίου, τα δικαστήρια δεν καθιερώνουν νομικά δεσμευτικό προηγούμενο. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει το δικαίωμα να δημοσιεύει νομικές εξηγήσεις νόμων που είναι νομικά δεσμευτικοί, αλλά το δικαίωμα ερμηνείας του συντάγματος διατηρείται από τα νομοθετικά όργανα. Μια απόφαση που εκδίδεται από κατώτερο δικαστήριο μπορεί να προσβληθεί στο ανώτερο δικαστήριο του, έως το Ανώτατο Δικαστήριο, υπάρχουν συνολικά τέσσερα επίπεδα δικαστηρίων. Ένα ανώτερο δικαστήριο μπορεί επίσης να ορίσει οποιοδήποτε από τα κατώτερα δικαστήρια του να ακούσει έφεση αντί να το κάνει το ίδιο.

Πολιτική

Εκτός από το δικαστικό σύστημα, ενθαρρύνεται επίσης η επίλυση αστικών συγκρούσεων μέσω ενός συστήματος διαμεσολάβησης και διαιτησίας που χρηματοδοτείται από το κράτος και ρυθμίζεται. Μετά την πρώτη ακρόαση αστικής υπόθεσης, το δικαστήριο υποχρεούται από το νόμο να ρωτήσει και τα δύο μέρη εάν είναι διατεθειμένα να επιλύσουν τη σύγκρουσή τους μέσω διαμεσολάβησης, εάν συμφωνηθεί, το δικαστήριο πρέπει να ορίσει διαμεσολαβητή και να επιβλέπει τη διαδικασία, εάν και τα δύο μέρη καταλήξουν σε συμφωνία, θα είναι νομικά δεσμευτική μετά την αναθεώρηση και την τεκμηρίωση της συμφωνίας από δικαστή του δικαστηρίου. Η εκτελεστότητα μιας αστικής ετυμηγορίας υπήρξε από καιρό ένα ζήτημα και έπληξε την εμπιστοσύνη των πολιτών στο νομικό σύστημα. Από τότε, το Ανώτατο Λαϊκό Δικαστήριο καθιέρωσε ένα σύστημα απαγόρευσης των οφειλετών που δεν τήρησαν πολιτικές αποφάσεις από πολυτελείς δαπάνες, συμπεριλαμβανομένων πολυτελών δαπανών για ξενοδοχεία, πτήσεων και αμαξοστοιχιών, αν και υπάρχουν αντιπαραθέσεις ως προς το εάν αυτό δίνει στο δικαστήριο υπερβολική εξουσία.