Δημήτρης Αθανίτης
 |
Αυτό το λήμμα βασίζεται αποκλειστικά σε αυτοβιογραφικά στοιχεία ή έχει γραφεί από τον ίδιο τον αναφερόμενο ή σχετιζόμενους με αυτόν. Mπορεί να περιλαμβάνει στοιχεία μη επαληθεύσιμα από τρίτες αξιόπιστες πηγές ή να μην είναι γραμμένο από ουδέτερη οπτική γωνία, ενώ είναι πιθανή και η σύγκρουση κινήτρων. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
 |
Ένας κύριος συντάκτης αυτού του λήμματος φαίνεται να έχει σύγκρουση κινήτρων με το θέμα του. |
| Δημήτρης Αθανίτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Δημήτρης Αθανίτης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1963 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου σεναριογράφος παραγωγός ταινιών |
Ο Δημήτρης Αθανίτης είναι Έλληνας σκηνοθέτης, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ιδρυτικό μέλος και πρώτος Γραμματέας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου[1][2]. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε σινεμά και αρχιτεκτονική. Η πρώτη του ταινία Αντίο Βερολίνο (1994) πήρε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης "για την ανανέωση του ελληνικού κινηματογράφου", μνεία κριτικών της ΠΕΚΚ και Διάκριση Ποιότητος ΥΠΠΟ.[3]
Η δεύτερη ταινία του, Καμιά Συμπάθεια Για Τον Διάβολο (1997), εκπροσώπησε στο Διεθνές Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης την Ελλάδα και κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας με την Λένα Κιτσοπούλου. Τιμήθηκε ακόμη με την Διάκριση Ποιότητας του ΥΠΠΟ.[4] Το 1995 γύρισε για την ΕΡΤ την τηλεταινία Μίλησε μου Για Έρωτα ενώ η επόμενη ταινία του "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας" (1999), μια μοντέρνα διασκευή πάνω στο θεατρικό έργο, συμπεριελήφθη από τον Mark Burnette στο βιβλίο του "Shakespeare and world cinema", έκδοση του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας στο 2ο Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών.[5]
Η επόμενη ταινία του, 2000+1 Στιγμές (2001), νωπογραφία μιας πόλης και του πλανήτη στην είσοδο του μιλένιουμ, συνδυάζει φιξιόν με ντοκουμέντα και κέρδισε διεθνή αναγνώριση, με κριτικές στα Variety, Senses of Cinema, Age, Sequences. ενώ επιλέχτηκε από τον Bill Mousoulis ανάμεσα στις 10 καλύτερες ταινίες στον κόσμο για το 2001, στo Senses of Cinema.[6][7] Η Πόλη Των Θαυμάτων (2005), είναι η μόνη ταινία φιξιόν στον κόσμο που έχει γυριστεί ζωντανά στη διάρκεια Ολυμπιακών Αγώνων και γυρίστηκε στο Αθήνα 2004 με ένα μεγάλο πολυεθνικό καστ.
Οι Τρεις Μέρες Ευτυχίας (2012) κέρδισαν 4 διεθνή βραβεία, παίχτηκαν σε περισσότερα από 30 φεστιβάλ και συνάντησαν εξαιρετικές κριτικές ενώ το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης την επέλεξε στις 100 πιο σημαντικές ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Η τελευταία ταινία του Invisible (2016) κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στην Φιγκέιρα ντα Φοζ και άλλα 15 διεθνή βραβεία σε πάνω από 40 φεστιβάλ. Ήταν για 17 εβδομάδες στις αίθουσες της Αθήνας και παρουσιάστηκε σε 35 ακόμη ελληνικές πόλεις.[8][9]
Η εγκατάσταση του Πόλη Κρυμμένη/Athens Underground (2011), ανακατασκευή της εικόνας της πόλης μέσα από 6+1 ταινίες του, παρουσιάζεται συνεχώς σε μια σειρά από χώρους τέχνης σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μυτηλίνη, και ήταν η μόνη ελληνική αναφορά στην εκτεταμένη παγκόσμια επισκόπιση εικαστικών στο ιταλικό Cultura Universale, Φεβρουάριος 2012.[10][11]
Τον Σεπτέμβριο 2017 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο Μυστικές Συναντήσεις και παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση στο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο, στο Φεστιβάλ θεσσαλονίκης, στο Φεστιβάλ Δράμας και σε περισσότερες από 20 ελληνικές πόλεις.[12] Στο επετειακό 30ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, τον Οκτώβριο του 2017 έκανε πρεμιέρα, η οριστική βερσιόν του Καμιά Συμπάθεια Για Τον Διάβολο final cut 2017.[13] Τον Απρίλιο του 2018 συμμετείχε στην Κριτική Επιτροπή του Διεθνούς Φεστιβάλ Τεχεράνης.[14]
Τον Μάϊο 2019 ανακοίνωσε την επόμενη ταινία του "Μήδεια" (2020) από την τραγωδία του Ευριπίδη[15] ενώ έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο το ντοκιμαντέρ του Λαβύρινθος (2019), με θέμα τις στοές της Αθήνας κερδίζοντας το Δεύτερο Βραβείο Ντοκιμαντέρ στο London GFF.[16] Ο Δημήτρης Αθανίτης είναι επίσης σεναριογράφος και παραγωγός των ταινιών του, ενώ έχει συνεργαστεί με πολλούς κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς. Ως ηθοποιός ο ίδιος, έχει εμφανισθεί σε ταινίες όπως Ράδιο Μόσχα, Ξένες σε Ξένη Χώρα, Βέγγος ένας Άνθρωπος Παντός Καιρού, Αντίο Βερολίνο, Μίλησε μου για Έρωτα, Καμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο, Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας κ.α.[17]
Ακόμη έχει γυρίσει τρείς μικρού μήκους ταινίες: Η Φιλοσοφία (1993) προέβλεπε την ελληνική κρίση και κέρδισε το Βραβείο Φανταστικού στο Φεστιβάλ Δράμας 1993, ο "Κύριος Χ" (1994) μιλά για έναν υπάλληλο που ζει στη βαλίτσα του ενώ η Μαντόνα Καλεί Φασμπίντερ (2008) είναι ακριβώς αυτό που υπόσχεται ο τίτλος.[7][18]
Τέλος, σαν αρχιτέκτων έχει κερδίσει 3 Βραβεία σε Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς μεταξύ 1985-1991 και ακόμη ήταν κριτής στον Διαγωνισμό για το κτίριο της ΑΣΚΤ. Επίσης με την διπλή ιδότητα σκηνοθέτη και αρχιτέκτονα, ήταν ομιλητής στο 1o Φεστιβάλ Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού της Αθήνας 2018, στο Μουσείο Μπενάκη για τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Φρανκ Γκέρυ.[19]
φιλμογραφία
2019: Λαβύρινθος 2016: Invisible 2012: Τρεις Μέρες Ευτυχίας 2011: Πόλη Κρυμμένη (μικρού μήκους, εγκατάσταση) 2008: Μαντόνα καλεί Φασμπίντερ (μικρού μήκους) 2005: Η Πόλη των Θαυμάτων 2000: 2000+1 Στιγμές 1999: Ονειρο Καλοκαιρινής Νύχτας 1997: Καμμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο 1996: Vox, Μίλησε μου για Έρωτα (τηλεταινία) 1994: Αντίο Βερολίνο 1994: Κύριος Χ (μικρού μήκους) 1993: Φιλοσοφία (μικρού μήκους)
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
https://web.archive.org/web/20190818133929/https://www.athanitis.eu/site/gr
- ↑ «Hellenic Film Academy». hellenicfilmacademy.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «European Film Academy : Members». www.europeanfilmacademy.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Σινεφίλια [Cinephilia.Gr] - Δημήτρης Αθανίτης: Ένα σινεμά ιδιόμορφο, διαφορετικό κι απαιτητικό». www.cinephilia.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ ««Καμιά Συμπάθεια Για Τον Διάβολο»: Το αίνιγμα μιας ταινίας». ελculture. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ kalytheo. «ΣΑΙΞΠΗΡ ΚΑΙ ΣΙΝΕΜΑ, M. Burnette». Δημήτρης Αθανίτης (στα gr). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ Editors, The. «2012 World Poll – Part One» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ 7,0 7,1 kalytheo. «Ένας κινηματογραφικός κόσμος». Δημήτρης Αθανίτης (στα gr). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «"Invisible", do grego Dimitri Athanitis, vence Grande Prémio do Figueira Film Art». Figueira.tv (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Η Popaganda στη Θεσσαλονίκη: Ο Δημήτρης Αθανίτης μιλάει για το Invisible». popaganda.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Cultura Universale». culturauniversale.blogspot.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Πόλη Κρυμμένη: Μια εγκατάσταση του Δημήτρη Αθανίτη στο CAMP». CultureNow.gr. 18 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ fermouart, Για τον συγγραφέα (2 Σεπτεμβρίου 2017). «"Μυστικές Συναντήσεις" | Ένα βιβλίο από τον Δημήτρη Αθανίτη | Παρουσίαση 16 Σεπτεμβρίου». Fermouart. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Καμιά συμπάθεια για τον διάβολο». www.panoramafest.org. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Jury». Fajr International Film Festival (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αθανίτης συζητάει με τον Γιώργο Noir Παπαϊωσήφ». InTownPost. 19 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «London Greek Film Festival». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ kalytheo. «Λαβύρινθος, πρεμιέρα με βραβείο στο Λονδίνο 5/19». Δημήτρης Αθανίτης (στα gr). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Σκηνοθέτες». www.gfc.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Dimitri Athanitis». ADFF: ATHENS. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]