Γουλιέλμος Ανιέλλι
| Γουλιέλμος Ανιέλλι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1238[1] Πίζα |
| Θάνατος | 1313[1] Πίζα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δημοκρατία της Πίζας |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Δομινικανών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης αρχιτέκτονας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο αδελφός Γουλιέλμος Ανιέλλι (ιταλ. Fra Guglielmo Agnelli, περ. 1238–1312) ήταν Ιταλός γλύπτης, αρχιτέκτονας και Δομινικανός μοναχός, που γεννήθηκε και πέθανε στην Πίζα.
Ο Ανιέλλι ήταν μαθητής του γνωστού γλύπτη Νικόλα Πιζάνο, ο οποίος είχε ως πρότυπα αρχαιοελληνικές και ρωμαϊκές ιδέες στην τέχνη.[2]
Ο Ανιέλλι έγινε δόκιμος μοναχός το 1257 και σύντομα ασχολήθηκε με εργασίες στο κοινόβιο της αδελφότητας στην Πίζα, ενώ έκτισε και το καμπαναριό του αββαείου Μπαντία α Σεττίμο, κοντά στη Φλωρεντία.
Το καλύτερο έργο του θεωρείται ότι είναι η σειρά των μαρμάρινων αναγλύφων που εκτελέσθηκαν σε συνεργασία με τον Πιζάνο και κοσμούν τον περίφημο τάφο του Αγίου Δομινίκου στον ομώνυμο ναό στην Μπολόνια. Οι μορφές που σκάλισαν πάνω στη νεκρική λήκυθο, σε μέσου βάθους ανάγλυφο (mezzo-rilievo), έχουν ύψος περί τα 60 εκατοστά. Το έργο του Ανιέλλι στην πίσω πλευρά του τάφου έχει ως θέμα μια εξάδα θρύλων των Δομινικανών: 1) τον όσιο Ρεγινάλδο κτυπημένο από ασθένεια, 2) την Παρθένο Μαρία να θεραπεύει έναν άρρωστο, 3) την ίδια να επιλέγει το ράσο για τους αδελφούς ιεροκήρυκες, 4) τον προηγούμενο άνδρα να απελευθερώνεται από έναν τρομερό πειρασμό κρατώντας τα χέρια του Αγίου Δομινίκου, 5) τον Πάπα Ονώριο Γ΄ να βλέπει σε όραμα τον Άγιο να στηρίζει την καταρρέουσα Βασιλική του Λατερανού και 6) τον Ονώριο Γ΄ να εξετάζει τους κανόνες του Τάγματος των Δομινικαν και να τους επικυρώνει. Η δεξιοτεχνική εκτέλεση αυτού του έργου τέχνης ανύψωσε το κύρος του Ανιέλλι σε επίπεδο που υπολειπόταν μόνο του Νικόλα Πιζάνο. Από την άλλη, οι μορφές εμφανίζουν κάποια «ακαμψία» και έλλειψη φινιρίσματος στις άκρες, αμφότερα χαρακτηριστικά της τέχνης της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Επίσης είναι «στριμωγμένες». Ο Ανιέλλι και ο Ν. Πιζάνο διακόσμησαν το επάνω περιθώριο της ληκύθου με φύλλα ακάνθου και πουλιά.
Το 1293 ο Ανιέλλι εργάσθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Ορβιέτο.[2] Μολονότι το μερίδιό του στα γλυπτά αυτού του ναού δεν είναι πλήρως καθορισμένο, τα ανάγλυφα αποδίδονται σε αυτόν. Το πόσο καιρό πέρασε στο Ορβιέτο είναι επίσης άγνωστο. Το 1304 γνωρίζουμε ότι ασχολείτο με έργα γλυπτικής και αρχιτεκτονικής στη γενέτειρά του Πίζα, και ότι κλήθηκε να διακοσμήσει την πρόσοψη του Ναού του Αγίου Μιχαήλ του Μπόργκο με μπα-ρελιέφ (χαμηλά ανάγλυφα) με ιστορική θεματογραφία. Αυτά τα ανάγλυφα, καθώς και διακοσμήσεις σε άλλα μέρη του ίδιου ναού μαζί με την κατασκευή ενός άμβωνα, τον κράτησαν απασχολημένο για τα υπόλοιπα εννέα έτη του βίου του. Ο Βιντσέντσο Μαρκέζε περιγράφει τον Ανιέλλι ως όχι μόνο τον επιφανέστερο από τους Δομινικανούς γλύπτες, αλλά και ως «έναν από τους μεγαλύτερους Ιταλούς γλύπτες, που υπερτερεί κατά πολύ όλους τους σύγχρονούς του, με την εξαίρεση μόνο του Αρνόλφο, του Τζοβάννι Πιζάνο και του δασκάλου του».[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Catholic Encyclopedia. 1995. 01212b. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Sturgis, Russell (1901). A Dictionary of Architecture and Building, Volume I. Macmillan. σελ. 30.
- ↑ Marchese, Vincenzo Fortunato (1852). Lives of the most eminent painters, sculptors & architects of the order of St. Dominic. Δουβλίνο: J. Duffy. ISBN 1287898300.