Γιάννης Βαλυράκης
| Γιάννης Βαλυράκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1904 |
| Θάνατος | 18 Μαΐου 1971 Χανιά |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Σήφης Βαλυράκης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνοϊταλικός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1964–1967, εκλογική περιφέρεια Χανίων) |
Ο Ιωάννης Βαλυράκης (1904 [1] - 18 Μαΐου 1971), του Ιωσήφ, ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αντιστασιακός και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σταδιοδρόμησε ως αξιωματικός του Στρατού, πολεμώντας στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο και την περίοδο της Κατοχής ανάπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση, πολεμώντας με τον ΕΛΑΣ.[1] Όπως ανέφερε σε συνέντευξή του ο ίδιος, πολέμησε στο ΕΑΜ με τον βαθμό του Λοχαγού εναντίον των Γερμανών και όχι ως μέλος οποιασδήποτε κομματικής παράταξης.[2]
Εξελέγη βουλευτής Χανίων, το 1964 με την Ένωση Κέντρου.[3]
Το 1965 απέρριψε πρόταση να στηρίξει την κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου, κάτι που κατήγγειλε ο ίδιος στη Βουλή μαζί με τον βουλευτή Πιερίας Θεόφιλο Καμπερίδη.[4][2]
Κατά την περίοδο της χούντας διώχθηκε και φυλακίστηκε, μαζί με άλλους αντιστασιακούς.
Πέθανε σε ηλικία 67 ετών έπειτα από καρδιακό νόσημα, στο νοσοκομείο των Χανίων, το 1971.[5]
Ο γιος του, Σήφης Βαλυράκης (1943-2021), εξελέγη αργότερα βουλευτής και έγινε υπουργός στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.