Γενς Κάλσιοτ

Γενς Κάλσιοτ
Γέννηση	4  Ιουνίου 1954 Frederikssund
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Δανίας
Ιδιότητα	γλύπτης και αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Σημαντικά έργα	Fundamentalism, Pillar of Shame και The children of Abraham
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Ο Γενς Κάλσιοτ (Jens Galschiot), γεννημένος στις 4 Ιουνίου 1954 στο Φρέδερικσσον της Δανίας, σπούδασε ως σιδηρουργός πλάκας και κατασκευής στο Όντενσε το 1973. Αυτοδίδακτος αργυροχόος και γλύπτης με το δικό του εργαστήριο στο Όντενσε από το 1985. Το στούντιο του Κάλσιοτ περιέχει: το χυτήριο μπρούντζου, τους εκθεσιακούς χώρους, εργαστήρια, την γκαλερί και ένα πάρκο γλυπτικής.

Ο Γενς Κάλσιοτ είναι ένας πολυσύνθετος καλλιτέχνης, ο οποίος κινείται σε διάφορες μορφές τέχνης όπως την εγκατάσταση τέχνης, Happening, Performance Art, Street Art και με σαφείς αναφορές στα «κοινωνικά γλυπτά» (Joseph Beuys), συμβολισμός και Αrt Nouveau (Aρ Νουβό). Ο Γενς Κάλσιοτ δουλεύει κυρίως με την καταπολέμηση των αδικιών στον κόσμο με το να εγκαθιστά γλυπτά σε τόπους και χώρους σε μεγάλες πόλεις σε όλον τον κόσμο. Τα γλυπτά είναι φτιαγμένα κυρίως από μπρούτζο και τα πληρώνει ο ίδιος με τα δικά του χρήματα.

Ο Γενς Κάλσιοτ έγινε διάσημος σε ολόκληρο τον κόσμο πολλές φορές με το AIDOH (Art in defence of humanism – τέχνη για την υπεράσπιση του ανθρωπισμού) για δράσεις σημαντικών γεγονότων. Σε σχέση με τη διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο του 2009 ο Κάλσιοτ εγκατέστησε ένα άγαλμα το «Survival of the Fattest», δίπλα στο άγαλμα, «the Little Mermaid». Ο Κάλσιοτ έχει κάνει εγκαταστάσεις γλυπτών σε πολλά μέρη όπως για παράδειγμα η έκθεση των 22 τόνων γλυπτά «My Inner Beast –το ενδόμυχο θηρίο μου» το 1993, στην Ευρώπη (παράνομη τέχνη του δρόμου). Το Pillar of Shame «ο κίονας της ντροπής» στο Χονγκ Κονγκ, στο Μεξικό και τη Βραζιλία. Το Hunger March το 2002. In the name of god (2006), The colour orange (2008). Funtamentalismen 2011/12. Που θα διαβάσετε πιο αναλυτικά παρακάτω.

Το όνομα Galschiot προέρχεται πιθανότατα από μια παλιά αριστοκρατία στη Γιουτλάνδη (/1325/1601) με το όνομα Galskyt (καλσκουτ). Υπάρχει επίσης μια σύμπτωση με το οικόσημο τους, που παρεμπιπτόντως μπορεί να δει κανείς στο εργαστήριο του Γενς Κάλσιοτ.

Μεγαλύτερα έργα / ομαδικά γλυπτά

• Cocoon (κουκούλι): (1992) 4 μέτρα σε ύψος, 12 μέτρα σε διάμετρο, το γλυπτό αποτελείται από 22 ασπίδες από ανοξείδωτο ατσάλι με χάλκινα πρόσωπα που ξεπροβάλλουν ανάμεσα από τον ατσάλι. Εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο διεθνή χώρο τέχνης στην παγκόσμια έκθεση expo92 στη Σεβίλλη, στην Ισπανία. [3]

• My inner beast (το ενδόμυχο θηρίο) (1993): Το άγαλμα απεικονίζει ένα ανθρώπινο σώμα με κεφάλι γουρουνιού, είναι φτιαγμένο από μπετόν και ζυγίζει ένα τόνο.

Φτιάχτηκαν 22 αγάλματα. Τον Νοέμβριο του 1993, 22 αγάλματα τέθηκαν παράνομα σε δημόσιους χώρους σε 20 ευρωπαϊκές χώρες μέσα σε 55 ώρες ώς μια Street Art (τέχνη του δρόμου) δράση για να δοθεί εστίαση στην αύξηση της αποκτήνωσης στην Ευρώπη. Η δραστηριότητα ονομάστηκε το μεγαλύτερο Happening στην Ευρώπη.

'Το θηρίο 10 χρόνια μετά' Το 2003 στην επέτειο των 10 χρόνων από το Happening ο Γενς και οι υπάλληλοι του προσπάθησαν να βρούνε τι απέγιναν αυτά τα 20 αγάλματα. Η τύχη των θηρίων ποικίλει αρκετά. Σε κάποιες πόλης έχουν κρύψει το άγαλμα, ή ακόμα και καταστρέψει. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι και τα 3 αγάλματα που τοποθετήθηκαν στη Γαλλία έχουν εξαφανιστεί. Μερικές φήμες δείχνουν ότι τα ζώα έχουν μετατραπεί σε βουλευτές. Ωστόσο, για τον καλλιτέχνη η εξήγηση φαίνεται πολύ τραβηγμένη. Σε άλλες πόλεις το θηρίο έχει βρει μια εξέχουσα θέση. Στο Βonn έχει ενσωματωθεί κιόλας στη συλλογή έργων τέχνης του γερμανικού κράτους.

• The Little Prince (1995) (ο μικρός πρίγκιπας)

Ένα γκρουπ από αγάλματα που απεικονίζουν το σύμπαν του μικρού πρίγκιπα και έχει ως σκοπό να συμβολίσει την ουσία του παραμυθιού Saint –Exupéry. Εφτά τεμάχια γρανίτη ως αστεροειδείς «επιπλέουν» σε έναν κύκλο γύρω από έναν πλανήτη δύο μέτρα ψηλό (τη γη). Το σύμπαν είναι κατοικείται από τα πλάσματα (τα μπρούτζινα αγάλματα) που ο μικρός πρίγκιπας γνωρίζει στον δρόμο του. Βρίσκει ότι η ουσία είναι αόρατη στο μάτι και μόνο με την καρδιά πραγματικά να δεις. Το άγαλμα τοποθετήθηκε τον Μάιο του 1996 στην κεντρική πλατεία του fuglebjerg στη sealand. Χορηγεί τις ευκαιρίες για τα παιδιά να παίξουν ‘η γη είναι δηλητηριώδες΄ σκαρφαλώνοντας και πηδώντας γύρω από τα πέτρινα αγάλματα.

• Elysium,The Occult Temple (1995): μία 500m2 συνολική εγκατάσταση που χρησιμοποιήθηκε για θέατρο/μουσική και τη χορευτική παράσταση Elysium μεσα σε αυτό.

Η σκηνή στήθηκε σε ένα σκοτεινό χώρο στο εργαστήριο του Κάλσιοτ. Η διαρρύθμιση αποτελείται από τις cocoon ασπιδες, δάδες αερίου, αγάλματα, συντριβάνια, totem like copper, αρχετυπικά γλυπτά χαλκού, 24 τόνους άμμο, 20 τόνους πέτρα, ρούχα, φωτιστικά εφέ κλπ. – επιπλέον οι πίνακες από τον σουρεαλίστα Bjoern Haugaard. Η παράσταση περιείχε παραπάνω από 50 χορευτές, ηθοποιούς και μουσικούς. Το έργο υποστηρίχθηκε μεταξύ άλλων από το πολιτιστικό ίδρυμα το 1995.

• The silent death (ο σιωπηλός θάνατος) 1995: Street art happening με ανάρτηση από 750 κούκλες πτώματα και τη διανομή των 13.000.000 "χαρτονομισματα" κάτω από την κοινωνική κορυφαία σύσκεψη (του ΟΗΕ) στην Κοπεγχάγη το 1995ο [6], [7]

• The pillar of shame (ο πυλώνας της ντροπής): (1996μέχρι 201?) ένα άγαλμα οχτώ μέτρων σε ύψος που στήνεται για να τονίσει ένα έγκλημα. Το άγαλμα έχει οβελική μορφή από ανθρώπινα σώματα και έχουν τοποθετηθεί τρία από τα αγάλματα μόνιμα στο Χόνγκ Κόνγκ 1997, το Μεξικό 1999, και τη Βραζιλία 2001. Είναι μια σειρά από αγάλματα τα οποία είναι φτιαγμένα από μπρούτζο, χαλκό ή μπετόν. Ο καλλιτέχνης σχεδιάζει να τοποθετήσει συνολικά 10 αγάλματα.

Χονγκ Κονγκ Ο πρώτος κίονας της ντροπής τοποθετήθηκε στο Χονγκ Κονγκ στις 4 Ιουνίου του 1997 για να καταγγείλει την καταστολή του δημοκρατικού κινήματος το 1989 στο Πεκίνο και προαναγγέλει το σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον ελεύθερο λόγο στο Χονγκ Κονγκ. Στις 30 Απριλίου του 2008 ο κίονας βάφτηκε πορτοκαλί από τους ακτιβιστές της Κινέζικης δημοκρατίας. Το συμβάν διεξάχθηκε σε σχέση με την παγκοσμίως color orange καμπάνια ξεκινώντας από τον Γενς Κάλσιοτ για να καταγγείλει τις παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων με την περίσταση των ολυμπιακών αγώνων τον Αύγουστο του 2008. Ο Κάλσιοτ και το προσωπικό του πήγαν στο Χονγκ Κονγκ για να πάρουν μέρος στο συμβάν αλλά τους αρνήθηκαν την είσοδο οι υπηρεσίες μετανάστευσης.

Μεξικό Με την περίσταση της 1ης Μαΐου του 1999 «κίονας της ντοπής» τοποθετήθηκε στο Ζόκαλο στην πόλη του Μεξικού. Για δύο μέρες το άγαλμα δέσποζε μπροστά από το κοινοβούλιο για να καταγγείλει την καταπίεση των ιθαγενών ανθρώπων. Ο κίονας βρήκε το τελικό του σημείο σε μια τοποθεσία στην είσοδο του χωριού Acteal στην Τσιάπας, όπου 45 άοπλοι ιθαγενείς σφάχτηκαν από μια παραστρατιωτική ομάδα στις 22 Δεκεμβρίου του ΄97. Η ανέγερση του γλυπτού παρακολουθήθηκε από εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής. Στις 22 Δεκεμβρίου του 2003, στα έξι χρόνια επετείου δόθηκαν στους κατοίκους του Acteal πλάκες στην τοπική γλώσσα Tzotzil. Οι πρώτες πλάκες στον κίονα ήταν στα Ισπανικά και στα Αγγλικά, γλώσσες που πολλοί ιθαγενείς δεν καταλαβαίνουν.

Βραζιλία Στις 17 Απριλίου του 2000 ο κίονας της ντροπής τοποθετήθηκε μπροστά από το κοινοβούλιο, στην πλατεία των τριών δυνάμεων στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας. Το άγαλμα τοποθετήθηκε ως μνημόσυνο για τους 19 αγρότες που έχασαν τη ζωή τους από τη στρατιωτική αστυνομία στη βόρεια πολιτεία του Pará στις 17 Απριλίου 1996. [11] Ήταν τοποθετημένα σε συνεργασία με το MST (κίνημα των Ακτημόνων, οι αγρότες) [12] και τους βουλευτές της αντιπολίτευσης. Για δύο μέρες το γλυπτό πρόφερε μια απροκάλυπτη κατηγορία εναντίον των τριών δυνάμεων (την κυβέρνηση, το κοινοβούλιο και το ανώτατο δικαστήριο) που ήταν υπεύθυνοι για την αδικία και την ατιμωρησία στη χώρα.

• Young people in class tubes: (1997) 3, 5 μέτρα ψηλό και 70 εκατοστά σε διάμετρο. Μία εγκατάσταση τέχνης που τοποθετήθηκε στο δημαρχείο της Κοπεγχάγης, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου της νεολαίας 13:24΄ τον Οκτώβριο του ΄97.

Έξι γυάλινα δοχεία (ένα είδος εργαστηριακών φιαλών) γεμάτα με νερό, που περιέχουν συνολικά 6 σώματα νεαρών (από σιλικόνη) – η εγκατάσταση πήρε τη θερμοκρασία της ψυχικής κατάστασης των νέων στην Κοπεγχάγη. Ο σκοπός που είχε η εγκατάσταση τέχνης ήταν να αναζωπυρώσει τη συζήτηση για την κατάσταση ζωής των νέων σε μια μοντέρνα πόλη. Ο σκοπός ήταν να προσελκύσει την προσοχή των νέων και των μεγάλων για τα κύρια ζητήματα της συνεδρίας, για να αποκορυφώσει τη δήλωση της υγείας, φυσικής και διανοητικής των νέων ανθρώπων σήμερα. Η ένταση της εγκατάστασης ενισχύθηκε από ένα κομμάτι μουσικής που δημιουργήθηκε για την περίσταση από τη νεαρή συνθέτρια Nicky Bendix. Η μουσική ήταν σταθερή συνοδεία στην εγκατάσταση.

• The earth is poisonous (η γη είναι δηλητηριώδης): (1997) 20.000 τ.μ. καλλιτεχνική εγκατάσταση με 2500 λευκούς σταυρούς, εγκαταστάθηκε στο Όντενσε. Σαν ένα είδος διαχρονικής εικόνας, 500 μαθητές λυκείου έγραψαν τη γνώμη τους για το τι θα κάνανε προσωπικά για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Ο σταυρός είναι ένα πολύ δυνατό σύμβολο. Προφανώς κάποιοι το βρήκαν πολύ δυνατό. Η εγκατάσταση των σταυρών καταστράφηκε από βανδάλους σε μία νύχτα μόλις μία μέρα μετά την έκθεση.

• The messenger: (η αγγελιοφόρος) (2000) 5 μέτρα ψηλό χάλκινο άγαλμα ενός αγγελιοφόρου σε γυναικεία μορφή ντυμένη με κάπα, με φόντο σανίδες φωτός ελεγχόμενες μέσω υπολογιστή.

Το κύριο άγαλμα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας Jubilee 2000 στη Δανία, συμμετείχε στις διαμαρτυρίες της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Πράγα και στάθηκε μπροστά από τις κύριες εισόδους στη συνεδρίαση για το κλίμα στην Κοπεγχάγη.

• Χέρια από πέτρα, (2000) 2000 m² εγκατάσταση τέχνης με 3000 μοναδικά παιδικά χέρια από μπετόν, που τοποθετήθηκαν σε συνεργασία με την Amnesty International τον Νοέμβριο του 2000, σαν δήλωση για τα δικαιώματα των παιδιών.

Ο σκοπός ήταν η εστίαση στις κακοποιήσεις που οι ενήλικοι έχουν εκθέσει τα παιδιά σε πολλά μέρη του κόσμου: πείνα, παιδική εργασία, στρατιωτική υπηρεσία, πορνεία κ.α. 28 σχολεία συμμετείχαν. Τα παιδιά έφτιαξαν καλούπια από τα χέρια τους με τη βοήθεια των δασκάλων τους. Τα χέρια εκτέθηκαν πρώτα στο δημαρχείο του Όντενσε. Τώρα κάνουν τον γύρω της Δανίας και στο εξωτερικό.

• The Tenth Plague (2001): καλλιτεχνική παράσταση με χιλιάδες γνήσια χαρτονομίσματα δολαρίων κολλήθηκαν σε 10 καμβάδες σε 2x1 μέτρα, ζωγραφίστηκαν με ανθρώπινο αίμα. Διαμαρτηρία με τους ¨γιατρούς χωρίς σύνορα¨ κατά τη φαρμακευτική βιομηχανία εναντίον της νότιας Αφρικής για τα γενόσημα φάρμακα.

• The Utmost Silence (Η μέγιστη σιωπή)(2001) 12 x 6 μετρα σε χαλκό / ξύλο.

Σε συνεργασία με το θέατρο Βρουταλιά ο Γενς Κάλσιοτ είχε την πρώτη του εμφάνιση ως σκηνογράφος σε μία παράσταση σχετικά με τον Ted Kazcynski, που ονομάστηκε the Una bomber, έναν από τους πιό γνωστούς τρομοκράτες της σύγχρονης εποχής. Τα σκηνικά του έργου βρίσκονται στο εργαστήριο του. Freedom to Pollute (2002), (ελευθερία στη ρύπανση): Ένα άγαλμα 6 μέτρα σε ύψος, το άγαλμα της ελευθερίας με καπνισμένη δάδα όπου δημιούργησε διάλογο σχετικά με την έννοια της ελευθερίας του δυτικού κόσμου. Χρησιμοποιήθηκε σε περιβαλλοντικές διαδηλώσεις στη Δανία, στο Λουξεμβούργο, στο Ροστόκ (πόλη της Γερμανίας), στη Σουηδία κ.α.

• Survival of the fattest, (Η επιβίωση των χοντρών), 3 μέτρα ψηλό άγαλμα από χαλκό με μια τεράστια γυναικεία φιγούρα (justitia) που κάθεται στους ώμους ενός άνδρα.

• The hunger march (2002): 170 cm ψηλά χάλκινα, εγκατάσταση αγαλμάτων, που αποτελείται από 27 πεινασμένα αγόρια. Τα αγάλματα συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και εκθέσεις σε πολλά μέρη του κόσμου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jens Galschiot στο Wikimedia Commons