Βουλευτικές εκλογές της Βενεζουέλας (2015)
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στη Βενεζουέλα στις 6 Δεκεμβρίου 2015. Η αντιπολίτευση κατήγαγε ιστορική νίκη και για πρώτη φορά από το 1999 το κυβερνών κόμμα (PSUV) έχασε την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο.[1]
Πλαίσιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις εκλογές αναδείχθηκαν 164 βουλευτές και 3 αυτόχθονες αντιπρόσωποι στην Εθνοσυνέλευση. Ήταν οι πρώτες εκλογές στη χώρα μετά τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες.
Ο μεγάλος αντιπολιτευόμενος συνασπισμός, Τραπέζι της Δημοκρατικής Ενότητας (MUD), κατέλαβε 99 έδρες έναντι 46 εδρών για το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PSUV).[2]
Με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα, θα επιτραπεί στην αντιπολίτευση να περάσει νομοθεσία για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και να ανατραπούν οι νόμοι της τελευταίας κυβέρνησης.[2]
Έναν χρόνο πριν τη διεξαγωγή των εκλογών, το 2014, έγιναν πολλές διαδηλώσεις στη χώρα που αποδόθηκαν στον πληθωρισμό, την εγκληματικότητα και στις ελλείψεις στη χώρα. Σε μεγάλο βαθμό οι διαδηλώσεις έγιναν σε ειρηνικό κλίμα.[3] Ωστόσο, σε ορισμένες περιστάσεις σημειώθηκαν επεισόδια βίας, τα οποία αποδόθηκαν από την κυβέρνηση στους "φασίστες" αρχηγούς της αντιπολίτευσης, στον καπιταλισμό και στις ξένες επιρροές.[4] Η ίδια η κυβέρνηση κατηγορήθηκε για ενθάρρυνση επεισοδίων, λογοκρισία και συλλήψεις από πολιτικά κίνητρα.[5]
Εκλογικό σύστημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχής γενομένης από το 2015, τα 167 μέλη της εθνοσυνέλευσης εξελέγησαν με μικτό πλειοψηφικό σύστημα: οι 113 βουλευτές με πλειοψηφικό σύστημα σε 87 εκλογικές περιφέρειες. Συνολικά 51 έδρες αναδείχθηκαν με το σύστημα των κλειστών λιστών αναλογικά, αντίστοιχα με τις 23 πολιτείες και την περιφέρεια της πρωτεύουσας. Η κατανομή των εδρών έγινε με τη Μέθοδο Ντ' Οντ. Οι υπόλοιπες 3 έδρες που προορίζονται για τους αυτόχθονες. αναδείχθηκαν με ψηφοφορία από το λαό.[6]
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο παραδέχθηκε την ήττα του στις εκλογές. Ο μεγάλος συνασπισμός της αντιπολίτευσης MUD κατέλαβε τις 109 από τις συνολικά 164 έδρες στις γενικές και όλες τις 3 έδρες που προορίζονται για τους αυτόχθονες, κάτι που τους έδωσε την απόλυτη πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση. Το GPP περιορίστηκε στις 55 έδρες. Η προσέλευση στις κάλπες ξεπέρασε το 70%.[7]
 | ||||||
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Τραπέζι της Δημοκρατικής Ενότητας | 7.726.066 | 56,22 | 109 |  45
| |
|---|---|---|---|---|---|
| Πρώτα η Δικαιοσύνη | – | – | 33 | 22
| |
| Δημοκρατική Δράση | – | – | 25 | 12
| |
| Μια Νέα Εποχή | – | – | 18 | 3
| |
| Λαϊκή Βούληση | – | – | 14 | Νέο | |
| Ριζική Αιτία | – | – | 4 | 1
| |
| Προοδευτική Κίνηση της Βενεζουέλας | – | – | 4 | 2
| |
| Καθαροί Λογαριασμοί | – | – | 2 | Νέο | |
| Προοδευτική Πορεία | – | – | 2 | 1
| |
| Σχέδιο Βενεζουέλα | – | – | 2 |  1
| |
| Ανεξάρτητοι | – | – | 2 | 8
| |
| Vente Venezuela | – | – | 1 | Νέο | |
| Λαός που Ξεπροβάλλει | – | – | 1 | Νέο | |
| Συνασπισμός του Ατρόμητου Λαού | – | – | 1 | 
|
| Μέγας Πατριωτικός Πόλος | 5.622.844 | 40,91 | 55 | 44
| |
|---|---|---|---|---|---|
| Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας | – | – | 52 | 44
| |
| Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας | – | – | 2 | 1
| |
| Ρεπουμπλικανική Διετήσια Πρωτοπορία | – | – | 1 | 1
|
| Λοιπά | 394.064 | 2,87 | 0 | 2
| |||
| Έδρες για τους αυτόχθονες | – | – | 3 |
| |||
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 686.119 | – | – | – | |||
| Σύνολο | 14.385.349 | 100 | 167 | 2
| |||
| Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/συμμετοχή | 19.504.106 | 74,17 | – | – | |||
| Πηγή: CNE | |||||||
Επακόλουθα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λίγο μετά τις εκλογές στις 15 Δεκεμβρίου 2015, η απερχόμενη εθνοσυνέλευση θέσπισε το "Εθνικό Κοινοβούλιο των Κοινοτήτων" με τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο να δηλώνει ότι επρόκειτο να παραχωρήσει όλες τις εξουσίες στο κοινοβούλιο εκείνο.[8] Η κίνηση εκείνη περιγράφηκε ως προσπάθεια να παραγκωνιστεί η ελεγχόμενη από την αντιπολίτευση εθνοσυνέλευση και εκφράστηκαν φόβοι ότι τέτοιες ενέργειες επιδείνωναν την πόλωση για το μέλλον.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Βενεζουέλα: Ιστορική νίκη της αντιπολίτευσης στις βουλευτικές εκλογές». naftemporiki.gr. 7 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Βενεζουέλα: Παραδέχθηκε την ήττα στις εκλογές ο Μαδούρο». skai.gr/ΑΜΠΕ. 7 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Protestas aumentan 278% en primer semestre 2014» (στα ισπανικά). La Patilla. 2014-07-17. http://www.lapatilla.com/site/2014/07/17/protestas-aumentan-278-en-primer-semestre-2014/. Ανακτήθηκε στις 2015-04-09.
- ↑ Milne, Seumas. «Venezuela protests are sign that US wants our oil, says Nicolás Maduro». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2015.
- ↑ «Venezuela: UN rights chief calls for immediate release of opposition leader, politicians». United Nations. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2015.
- ↑ «113 diputados serán electos por voto nominal y 51 por voto lista en parlamentarias». Agencia Venezolana de Noticias. 7 Μαΐου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2015.
- ↑ «Venezuela Opposition Won Majority of National Assembly Seats». Bloomberg. 2015-12-07. http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-12-06/venezuelans-to-vote-in-polls-seen-handing-congress-to-opposition. Ανακτήθηκε στις 2015-12-07.
- ↑ «After losing control of Parliament, Venezuelan socialists create a new one» (στα αγγλικά). Fox News Latino. 2015-12-16. http://latino.foxnews.com/latino/news/2015/12/16/after-losing-control-congress-venezuelan-socialists-create-new-one/. Ανακτήθηκε στις 2015-12-20.
- ↑ «Government-sponsored creation of 'National Communal Parliament' in Venezuela underlines efforts to sideline recently elected opposition-controlled legislature». IHS Jane's. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2015.