Βιρζινί Ανσελότ
| Βιρζινί Ανσελότ | |
|---|---|
 Λιθογραφία της Βιρζινί Ανσελότ από τη Μαρί-Αλεξάντρ Αλώφ. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 15 Μαρτίου 1792[1][2][3] Ντιζόν[4] |
| Θάνατος | 20 Μαρτίου 1875[2][4] ή 21 Μαρτίου 1875[5] 7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4] ή Παρίσι[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[4] θεατρική συγγραφέας ζωγράφος[4] οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού μυθιστοριογράφος συγγραφέας απομνημονευμάτων |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Jacques-François Ancelot |
| Γονείς | Thomas Chardon και Barbe Edmée Chardon |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαργκερίτ-Λουίζ Βιρζινί Σαρντόν Ανσελότ (1792-1875) ήταν Γαλλίδα ζωγράφος, συγγραφέας και θεατρική συγγραφέας.[7] [8] Η Ανσελότ γεννήθηκε σε μια κοινοβουλευτική οικογένεια στη Ντιζόν και ήταν παντρεμένη με τον θεατρικό συγγραφέα Ζακ-Φρανσουά Ανσελότ (Jacques-François Ancelot).[8] Από το 1824 έως το 1866 η Ανσελότ φιλοξένησε ένα λογοτεχνικό σαλόνι στη rue de Seine του Παρισιού.[8]
Τα έργα της συγκεντρώθηκαν σε τέσσερις τόμους και εκδόθηκαν ως Theâtre complet το 1848.[7] Δημοσίευσε δύο αυτοβιογραφικά έργα: Les Salons de Paris, foyers éteints (1858) και Un salon de Paris 1824-64 (1866). [7]Τα πιο σημαντικά μυθιστορήματά της περιλαμβάνουν τα Georgine (1855), Une route sans issue (1857) και Un nœud de ruban (1858).[7]
Εκθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
- La Veuve du Roi Ban και πολλά πορτρέτα, Salon 1814 [9]
- Louis XIV, au lit de mort de Jacques II, lui promettant de reconnaître son fils Édouard pour roi d’Angleterre, Salon de 1817 [10]
Συλλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Musée Carnavalet, Παρίσι: François Ancelot (1794-1854), auteur dramatique, 1819, λάδι σε καμβά [11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 1602. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Marguerite Virginie Ancelot» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00004299. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12107172f.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 2638. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0325106. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /1602. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. - ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Finch, Alison (2000). Women's Writing in Nineteenth-Century France. Cambridge University Press. σελίδες 249. ISBN 9780521631860.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Kale, Steven (2005). French Salons: High Society and Political Sociability from the Old Regime to the Revolution of 1848. JHU Press. σελ. 231. ISBN 9780801883866.
- ↑ «Explication des ouvrages de peinture et dessins, sculpture, architecture et gravure des artistes vivans...». Gallica (στα Αγγλικά). 1814.
- ↑ «Explication des ouvrages de peinture et dessins, sculpture, architecture et gravure des artistes vivans...». Gallica (στα Αγγλικά). 1817.
- ↑ «François Ancelot (1794-1854), auteur dramatique. | Paris Musées». www.parismuseescollections.paris.fr.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Henry Gardiner Adams, εκδ. (1857). «Ancelot, Virginie». A Cyclopaedia of Female Biography: 40–41. Wikidata Q115670001.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Virginie Ancelot στο Wikimedia Commons
