Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βεντούρα Σαλιμπένι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βεντούρα Σαλιμπένι
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ventura Salimbèni (Ιταλικά)
Γέννηση20  Ιανουαρίου 1568[1][2][3]
Σιένα
Θάνατος23  Νοεμβρίου 1613[4][5][6]
Σιένα[7]
Τόπος ταφήςSan Niccolò al Carmine
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία[8]
Ιδιότηταζωγράφος[9], χαράκτης και σκιτσογράφος[10]
ΓονείςArcangelo Salimbeni
ΣυγγενείςFrancesco Vanni (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα)
ΚίνημαΣχολή της Σιένα
Καλλιτεχνικά ρεύματαΣχολή της Σιένα
ΒραβεύσειςΤάγμα του Χρυσού Σπιρουνιού
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Ο Άγιος Υάκινθος θεραπεύει τα Τυφλά Δίδυμα .
Συζήτηση περί της Ευχαριστίας
Ουράνια σφαίρα της Disputa ', συχνά συγχέεται με τον δορυφόρο Sputnik "

Ο Βεντούρα ντι Αρκάντζελο Σαλιμπένι (Ventura di Archangelo Salimbeni, αργότερα επονομαζόμενος Bevilacqua, 20 Ιανουαρίου 1568 – 1613) ήταν Ιταλός ζωγράφος και τυπογράφος χαρακτικών του αντιμανιερισμού που επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τη vaghezza και την αισθητική μεταρρύθμιση του Φεντερίκο Μπαρότσι (Federico Barocci).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σαλιμπένι γεννήθηκε στη Σιένα. Σπούδασε ζωγραφική μαζί με τον αδελφό του, Φραντσέσκο Βάννι, υπό τον πατέρα τους Αρκάντζελο Σαλιμπένι στη μητρική του πόλη Σιένα.

Πιθανότατα πέρασε λίγο χρόνο, στη Βόρεια Ιταλία και στη συνέχεια μετοίκησε στη Ρώμη το 1588 για να εργαστεί, μαζί με άλλους, στις τοιχογραφίες της Βιβλιοθήκης του Βατικανού υπό τον Πάπα Σίξτο Ε΄.

Κατά τη διάρκεια του 1590-1591, έλαβε παραγγελία από τον Καρδινάλιο Μπονιφάτσι Μπεβιλάκουα Αλντρομπραντίνι (Bonifazio Bevilacqua Aldobrandini) για πίνακες ζωγραφικής στην Ρωμαϊκή Ιησουιτική Εκκλησία του Ιησού και στη Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε . Αυτοί οι πίνακες δείχνουν την επιρροή του Καβαλιέρ ντ' Αρπίνο και του μαθητή του αντιμανιεριστή Μπαρότσι, Αντρέα Λίλιο .

Ο Σαλιμπένι επέστρεψε στη Σιένα το 1595. Εδώ επέμεινε σε ρεφορμιστικό ή αντιμανιεριστικό ύφοε. Επηρεάστηκε εδώ από τον Φεντερίκο Μπαρότσι, όπως φαίνεται από τον τρόπο που απεικονίζει τις κουρτίνες, που τονίζεται με απότομες αλλαγές φωτός και τρεμοπαίγματος, της ζωγραφικής της«Γέννησης της Παρθένου» στην εκκλησία Σαν Ντομένικο στη Φερράρα (1607-1608).

Ολοκλήρωσε κύκλους ζωγραφικής (1595-1602) για εκκλησίες της Σιένα, όπως στο παρεκκλήσιο της Santa Trinità . Είναι γνωστός για τα λεπτομερή προπαρασκευαστικά σχέδια, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται σήμερα στο Ουφίτσι της Φλωρεντίας ή στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο . Περίπου το 1600, άρχισε να ζωγραφίζει τη «Ζωή του Αγίου Υάκινθου» για την εκκλησία του Αγίου Πνεύματος της Σιένα. Αυτές οι εικόνες εμφανίζουν την καινοτόμο προοπτική και το ύφος των Μεταρρυθμιστών της Φλωρεντίας Λουντοβίκο Τσιγκόλι (Ludovico Cigoli) και Ντομένικο Πασσινιάνο (Domenico Passignano). Συνέχισε να δημιουργεί πίνακες για εκκλησίες σε όλη την Ιταλία, συμπεριλαμβανομένης της Φλωρεντίας. Στη Βασιλική του Ευαγγελισμού (Φλωρεντία), δημιούργησε τοιχογραφίες (1605-1608) που απεικονίζουν γεγονότα στην ιστορία του Servite Order . Στον Καθεδρικό του Αγίου Σαλβατόρε ζωγράφισε έναν υπέροχο Ιωάννη Βαπτιστή .

Περίπου την ίδια εποχή, γύρω στα 1600, πήρε παραγγελία στην Ασίζη για μια τοιχογραφία της «Αναστάσεως του Χριστού» και «τη θνήσκουσα Αγία Κλάρα επισκέπτεται ο Πάπας» στο θησαυροφυλάκιο του παρεκκλησιού του Σαν Μάσσιμο στη Βασιλική της Σάντα Μαρία των Αγγέλων

Το 1603, στον Σαλιμπένι ανατέθηκε να ζωγραφίσει τοιχογραφίες με σκηνές από τους προστάτες αγίους της εκκλησίας Κήρυκο και Ιουλίττα για την ομώνυμη εκκλησία, μιας από τις παλαιότερες εκκλησίες της Σιένα. Όπως στην εκκλησία της Santa Trinità, εργάστηκε εδώ μαζί με τον ζωγράφο Αλεσσάντρο Καζολάρι (Alessandro Casolari) .

Αυτή η περίοδος είδε τον πολλαπλασιασμό των νέων εργασιών: τρεις πίνακες για την εκκλησία Σαν Λορέντσο στον Άγιο Πέτρο στο Μονταλτσίνο (Montalcino): η "Δωρεά των Κλειδιών" (1599), η "Δόμηση της Ευχαριστίας" (1600) και η "Σταύρωση" ( 1604).

Ταυτόχρονα ζωγράφισε το «Όραμα του Μεγάλου Γρηγορίου» και το «Τιμωρία του Δαβίδ» στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στην Περούτζα . Ο παπικός κληρονόμος, ο καρδινάλιος Bonifazio Bevilacqua (1571–1627), ο οποίος είχε αναθέσει αυτούς τους πίνακες, ήταν τόσο ευχαριστημένος που ενέταξε τον Σαλομπένι στο Τάγμα του Χρυσού Σπηρουνιού, ένα πολύ επιλεκτικό παπικό Τάγμα. Ήταν ακόμη εξουσιοδοτημένος από τώρα και στο εξής να αποκαλείται "Cavalieri Bevilacqua" (Ιππότης Μπεβιλάκουα). Ζωγράφισε τον καμβά της Αναλήψεως της Παναγίας (1607) για τον Σαν Φρεντιάνο της Πίζας .

Το 1612 ζωγράφισε τη «Ζωή του Αγίου Γκάλγκανου» για την Εκκλησία του Σαντούτσο στη Σιένα με τον ερημίτη να βρίσκεται σε δασώδες τοπίο.

Το τελευταίο του έργο τέχνης ήταν η ελαιογραφία «Ο Γάμος της Παναγίας » για το Επισκοπικό Εκπαιδευτήριο στο Φολίνιο το 1613.

Επηρεάστηκε από τον Φεντερίκο Μπαρότσι, τον Ντομένικο Μπεκκαφούμι και από την πλούσια και αρμονική παλέτα του Λουντοβίκο Τσιγκόλι. Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Αλεσσάντρο Καζολάνι (Alessandro Casolani) .

Κατά την περίοδο μεταξύ 1589 και 1594 έκανε επίσης στη Ρώμη μερικά χαρακτικά, από τα οποία επτά σώζονται. Είναι από τα καλύτερα ιταλικά έντυπα της περιόδου. Το παλαιότερο, και το μεγαλύτερο, είναι το βάπτισμα του Χριστού του 1589, το οποίο παρήγαγε σε συνεργασία με το πιο έμπειρο Ambrogio Brambilla .

Ανθολογία έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Αγία Ανγή (1590, χαρακτική, Μουσείο Ντε Γιούνγκ , Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια ) [11]
  • Ο Ευαγγελισμός (1594, σχέδιο, Μουσείο Ντε Γιούνγκ) [12]
  • Γάμος της Παναγίας ( Μουσείο Ντε Γιούνγκ 1590) [13]
  • Δύο μελέτες μιας γυναίκας ( Μουσείο Ντε Γιούνγκ) [14]
  • Μελέτη μορφών ενός άνδρα και μιας καθιστής γυναίκας ( Μουσείο Ντε Γιούνγκ) [15]
  • Μελέτες ανδρικής μορφής με σπαθί ( Μουσείο Ντε Γιούνγκ) [16]
  • Παναγία και Βρέφος ( Μουσείο Ντε Γιούνγκ) [17]
  • Μελέτη μορφών ενός άνδρα και ορθής γυναίκας (Μουσείο Ντε Γιούνγκg) [18]
  • Ιωακείμ και Άννα (1590, χαρακτική, Μουσείο Ντε Γιούνγκ) [19]
  • Ο Ευαγγελισμός ( Μουσείο Καλών Τεχνών, Βουδαπέστη ) [20]
  • Ο θάνατος της Αγίας Κλάρας με την ευλογία του Πάπα Ιννοκέντιου IV, σχεδιάζοντας το Μουσείο Fitzwilliam, Κέιμπριτζ Ην. Βασίλειο [21]
  • Εσταυρωμένος με την Παρθένο, τη Μαγδαληνή και τον Άγιο Ιωάννη Christ on the Cross with Virgin, Magdalen & Saint John ( Πινακοθήκη Κουρτώ, Λονδίνο)
  • Δύο μελέτες για το κεφάλι μιας γυναίκας και σκίτσο ενός ποδιού (Πινακοθήκη Κουρτώ, Λονδίνο)
  • Νεαρή μορφή που γονατίζει κρατώντας ένα βάζο (Πινακοθήκη Κουρτώ, Λονδίνο) [22]
  • Γάμος της Παναγίας (Επισκοπικό Εκπαιδευτήριο, Φολίνιο) [23]
  • Η Παναγία και το Βρέφος εν Δόξη, ( Μουσείο Τέχνης Grand Rapids 1590, Μίσιγκαν)
  • Μελέτη για εικόνα Αγίας Τράπεζας (σχέδιο, Μουσείο Τέχνης Fogg, Βοστώνη, MA)
  • Η Αγία Αικατερίνη καρφώνει με το βλέμμα φλωρεντινούς στρατιώτες (Χάρλεμ, Μουσείο Teylers ) [24]
  • Ο Άγιος Λορέντζο και ο Άγιος Κάρολος Μπορόμεο προσεύχονται στο όνομα του Ιησού (1620, Σαν Λορέντζο του Γκροσέτο). [25]
  • Τοιχογραφίες της Αναστάσεως του Χριστού ( Bagno Vignoni )
  • Απεικόνιση του Βεντούρα Σαλιμπένι ( Bernardino Capitelli, 1634)
  • Τοιχογραφία της Τριάδας στην εργασία με τον κόσμο ( Μονταλτσίνο)
  • Ανάσταση του Χριστού στο παρεκκλήσι της απομάκρυνσης του Κυρίου στη Βασιλική της Σάντα Μαρία των Αγγέλων στην Ασίζη, Ιταλία.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6qp3xxn. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Σουηδίας. 20791. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ «Salimbeni, Ventura» 13  Δεκεμβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118605046. Ανακτήθηκε στις 14  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14979555j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ (Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 34802. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 1  Δεκεμβρίου 2017. 500013995. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  8. ↑ (Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 34802. Ανακτήθηκε στις 12  Φεβρουαρίου 2023.
  9. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 1  Δεκεμβρίου 2017. 500013995. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  10. ↑ Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/83256/the-preaching-of-st-john-the-baptist. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  11. ↑ «Ventura Salimberi > St. Agnes». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  12. ↑ «Ventura Salimberi > The Annunciation». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  13. ↑ «Ventura Salimberi > Marriate of the Virgin». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  14. ↑ «Ventura Salimberi > Two Studies of a Female Figure». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  15. ↑ «Ventura Salimberi > Figure Studies of a Man and a Woman». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  16. ↑ «Ventura Salimberi > Studies of a Male Figure with a Sword». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  17. ↑ «Ventura Salimberi > The Madonna and Child». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  18. ↑ «Ventura Salimberi > Recto: Studies of a Male and Female Standing Figure Verso: Seated Female Figure». Fine Arts Museums of San Francisco. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  19. ↑ «Ventura Salimberi > Joachim and Anna». Fine Arts Museums of San Francisco. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  20. ↑ «The Annunciation». Museum of Fine Arts Budapest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  21. ↑ «Fitzwilliam Museum Collections Explorer - Object PD.40-1991 (Id:7834)». Fitzmuseum.cam.ac.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2013. 
  22. ↑ «A&A Youth kneeling holding a vase». The Courtauld Institute of Art. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014. 
  23. ↑ «Ventura Salimbeni - Foligno». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2005. 
  24. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2005. 
  25. ↑ «Indice Pittura». Gol.grosseto.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2013. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Sydney J., Freedberg (1993). Painting in Italy, 1500-1600. Pelican History of Art (3 έκδοση). London: Penguin Books. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βεντούρα_Σαλιμπένι&oldid=10290786"