Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βίλχελμ Άλτμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βίλχελμ Άλτμαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Wilhelm Altmann (Γερμανικά)
Γέννηση4  Απριλίου 1862[1][2][3]
Οντολάνουφ
Θάνατος25  Μαρτίου 1951[1][2][3]
Χίλντεσχαϊμ
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[4][5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβιβλιοθηκονόμος
μεσαιωνολόγος
μουσικολόγος
ιστορικός της μουσικής
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ (1889–1900)
Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου (1900–1927)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Ερυθρού Αετού 4ης Τάξης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βίλχελμ Άλμπρεχτ Άλτμαν (γερμ. Wilhelm Albrecht Altmann, 4 Απριλίου 1862 – 25 Μαρτίου 1951) ήταν Γερμανός ιστορικός της μουσικής, μουσικολόγος και βιβλιοθηκονόμος.

Ο Βίλχελμ Άλτμαν γεννήθηκε στο Άντελνάου, τη σημερινή κωμόπολη Οντολάνουφ της σημερινής Πολωνίας, και ήταν γιος του πάστορά της, αργότερα Βασιλικού Έφορου, Καρλ Φρίντριχ Βίλχελμ Άλτμαν και της συζύγου του Ίντα Χάινερσντορφ (Heinersdorf). Προερχόμενος από μια ταλαντούχα μουσικά οικογένεια, ο μικρός Βίλχελμ έπαιζε ήδη βιολί σε παραστάσεις όπερας ως μαθητής στο Elisabet-Gymnasium στο Μπρεσλάου. Στη συνέχεια σπούδασε ιστορία, φιλολογία και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια του Μαρβούργου (όπου ήταν και μέλος του φοιτητικού συλλόγου ξιφασκίας) και του Βερολίνου[6], και έλαβε το διδακτορικό του στην ιστορία το 1885. Το θέμα της διατριβής του ήταν η εκλογή του Αλβέρτου Β΄ ως αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Το 1886 έγινε εθελοντής, την ίδια χρονιά βοηθός και το 1888 φύλακας στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη στο Μπρεσλάου.

Αφότου μεταφέρθηκε στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη του Γκράιφσβαλντ το 1889, εξοικειώθηκε με τον τομέα των ιστορικών βοηθητικών επιστημών. Κατά τη διάρκεια του χρόνου του ως ιδιωτικού δασκάλου στο Γκράιφσβαλντ, προσείλκυσε την προσοχή της επιστημονικής κοινότητας ως ιστορικός του Μεσαίωνα μέσω δημοσιεύσεων, συμπεριλαμβανομένης της ρεγκέστας του Αυτοκράτορα Σιγισμούνδου. Με τον Ερνστ Μπέρνχαϊμ δημοσίευσαν μια συλλογή εγγράφων για τη γερμανική συνταγματική ιστορία. Το 1890 ο Άλτμαν ίδρυσε εκεί έναν σύλλογο ορχήστρας, τον οποίο διηύθυνε από το 1895.

Ο Άλτμαν διορίσθηκε ανώτερος βιβλιοθηκάριος το 1900, στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου. Το 1905 του δόθηκε ο τίτλος του Καθηγητή. Ως μέλος της Διεθνούς Μουσικής Εταιρείας που ιδρύθηκε από τον Όσκαρ Φλάισερ, έγραψε μια διάλεξη με τίτλο «Μουσικές Βιβλιοθήκες - μια ευσεβής ευχή», στην οποία ζήτησε την ίδρυση μιας «Μουσικής Βιβλιοθήκης του Ράιχ» που «τουλάχιστον να περιέχει όλα τα μουσικά έργα που εκδόθηκαν στη Γερμανία στην αρχική τους μορφή, έτσι ώστε να υπάρχει επιτέλους ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να δει τα έργα τουλάχιστον κάθε Γερμανού συνθέτη, και ελπίζουμε επίσης των περισσότερων μη Γερμανών συνθετών». Κάλεσε όλους τους εκδότες μουσικής να στείλουν μουσική δωρεάν ως αντίγραφο καταθέσεως. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα τεράστιο ρεύμα που έπρεπε να καταγραφεί εντατικά. Προς τούτο, ο Άλτμαν εγκατέλειψε τα παλιά συστήματα των βιβλιοθηκών και ανέπτυξε πιο αποτελεσματικά, ώστε να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Οι γνώσεις του ως ιστορικού τού στάθηκαν τότε πολύτιμες. Αυτό που ήταν επίσης καινοτόμο ήταν ότι προσέλαβε γυναίκες βοηθούς. Στο Βερολίνο το 1906 ίδρυσε τη «Γερμανική Μουσική Συλλογή στη Βασιλική Βιβλιοθήκη», η οποία αργότερα συνδυάσθηκε με την παλιά μουσική συλλογή υπό την ηγεσία του. Αυτή η εγκατάσταση, που βρίσκεται στην πλατεία Σίνκελπλατς, έγινε το σημείο συλλογής για τη μουσική που στάλθηκε δωρεάν. Από το 1915 έως το 1927 ο Άλτμαν ήταν διευθυντής του μουσικού τμήματος της Πρωσικής Κρατικής Βιβλιοθήκης. Από το έτος ιδρύσεώς του, το 1917, ο Άλτμαν ήταν μέλος του Πριγκιπικού Ινστιτούτου Μουσικολογικών Ερευνών στο Μπύκεμπουργκ. Εργάσθηκε επίσης ως κριτικός μουσικής και επιμελητής παρτιτούρων, βιογραφιών μουσικών και βιβλιογραφιών.

Ο Άλτμαν, που έπαιζε ο ίδιος βιολί σε κουαρτέτο εγχόρδων, θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους ειδικούς στα έργα μουσικής δωματίου της εποχής του και έγραψε πολλά εγχειρίδια, στα οποία συζητούσε μεγάλο αριθμό έργων για διαφορετικά όργανα και έδινε πρακτικές συμβουλές για την απόδοσή τους. Πάντοτε προσπαθούσε να προτείνει πολύτιμα έργα εκτός του καθιερωμένου ρεπερτορίου στους μουσικούς. Συνολικά, οι προτιμήσεις του στη μουσική μπορούν να θεωρηθούν μάλλον συντηρητικές. Ήταν πολύ δύσπιστος για τις σύγχρονες τάσεις, ιδιαίτερα τη δωδεκάφθογγη μουσική, μια δυσπιστία η οποία εκφράζεται συχνά στις κριτικές του. Περιστασιακά, ωστόσο, μπορούσε να συμπαθήσει και πιο προοδευτική μουσική. Από τα έργα του, το εγχειρίδιο για κουαρτέτο εγχόρδων ήταν ίσως το πιο διαδεδομένο.

Ο Βίλχελμ Άλτμαν ήταν έγγαμος με τη Μαρίε, το γένος Λούις, με την οποία είχαν αποκτήσει τρία παιδιά: τον Ούλριχ (1889-1950), την Ούρσουλα (1894-1984) και τον Μπέρτολντ (1896-1992). Ο Β. Άλτμαν πέθανε στο Χίλντεσχαϊμ σε ηλικία 88 ετών.

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Die Wahl Albrechts II. zum römischen Könige, διδακτορική διατριβή, 1885
  • Der Römerzug Ludwigs des Baiern, 1886
  • Acta Nicolai Gramis, 1889
  • Eberhard Windeckes Denkwürdigkeiten zur Geschichte des Zeitalters Kaiser Sigmunds, εκδ. R. Gaertners Verlagsbuchhandlung, Βερολίνο 1893
  • Die alte Frankfurter Deutsche Uebersetzung der Goldenen Bulle Kaiser Karls IV, 1897
  • Böhmer, JF, Regesta Imperii XI: Die Urkunden Kaiser Sigmunds 1410-1437 , επιμέλεια Altmann, Wilhelm, Innsbruck 1896-1900
  • «Öffentliche Musikbibliotheken – Ein frommer Wunsch», Zeitschrift der internationalen Musikgesellschaft, H. 1, σσ. 1-17 (1903)
  • Richard Wagners Briefe nach Zeitfolge und Inhalt, 1905
  • «Die künftige „Deutsche Musiksammlung“ bei der Königl. Bibliothek in Berlin», στο Zentralblatt für Bibliothekswesen, τόμ. 23, H. 2, σελ. 66 κ.ε. (1906)
  • Ausgewählte Urkunden zur außerdeutschen Verfassungsgeschichte seit 1776, 2η επηυξημένη έκδοση, 1913
  • Ausgewählte Urkunden zur Brandenburgisch-Preussischen Verfassungs- und Verwaltungsgeschichte, Μέρος 1: 15ος - 18ος αιώνας, 2η έκδ., 1914
  • Ausgewählte Urkunden zur Brandenburgisch-Preussischen Verfassungs- und Verwaltungsgeschichte, Μέρος 2: 1806-1849, 2η έκδ., 1915
  • Die Kammermusikwerke von Friedrich Lux, 1920
  • Tonkünstlerlexikon, 1926
  • Handbuch für Streichquartettspieler, τόμ. 1: Streichquartette, 1927
  • Handbuch für Streichquartettspieler, τόμ. 2: Streichquartette, 1927
  • Handbuch für Streichquartettspieler, τόμ. 3: Streichtrios, -quintette, -sextette, -oktette, 1929
  • Einführung in Schuberts sogenanntes Forellen-Quintett, Op. 114 (Electrola Musikplatten EJ 334-357), 1929
  • Handbuch für Streichquartettspieler, τόμ. 4: Musik für Streicher und Bläser, 1930
  • Handbuch für Klaviertriospieler, 1934
  • Handbuch für Klavierquintettspieler, 1936
  • Handbuch für Klavierquartettspieler, 1937
  • Otto Nicolais Tagebücher, 1937


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 124535875. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w67f0h7t. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb124535875. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ CONOR.SI. 32867683.
  6. ↑ Ernst Elsheimer (Hrsg.): Verzeichnis der Alten Burschenschafter nach dem Stande vom Wintersemester 1927/28, Φραγκφούρτη 1928, σελ. 6

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Το λήμμα «Άλτμανν Γουλιέλμος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελ. 527
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βίλχελμ_Άλτμαν&oldid=10047865"