Αρναούτες

Ο όρος Αρναούτης , από το τουρκικό "Αρναβούτ", αναφέρεται είτε σε αλβανικά φύλα και γενικά σε ομιλητές της Αλβανικής γλώσσας (αρναούτικα) είτε σε μισθοφόρους πολεμιστές των Βαλκανίων του 19ου αιώνα, ανεξαρτήτως εθνότητας^[1]^[2]^[3]^[4]

Ο όρος χρησιμοποιείται στη Βαλκανική χερσόνησο και σε κάποιες περιπτώσεις έχει παραμείνει ως οικογενειακό επίθετο (Αρναούτης - Ελλάδα, Κύπρο, Αρναούτοβιτς Σερβία - Κροατία, Αρναούτοβ - Βουλγαρία, Αρναούτου - Ρουμανία).

Παραπομπές

↑ Για την αντιδιαστολή μεταξύ αρναούτη (ως επάγγελμα) και Αλβανού, βλέπε για παράδειγμα: Τοντόροφ Νικολάι, "Τα Βαλκανικά εθνικά κινήματα και η πολιτική των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων", στο "Η επανάσταση του εικοσιένα", Επιστημονικό Συμπόσιο, Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, "Σύγχρονη Εποχή", 3η έκδ. 1985, σελ. 52-53, 55.
Σε κατάλογο 1.000 ατόμων που καταγράφηκαν από τις ρωσικές αρχές μετά την ήττα της Φιλ. Εταιρείας στο Σκουλένι, οι μισοί είναι Έλληνες και οι υπόλοιποι Μολδαβοί, Βούλγαροι, άλλες εθνότητες και 7 (επτά) Αλβανοί. Στην κατανομή 528 από αυτούς ανά επάγγελμα, αναφέρονται έμποροι, βιοτέχνες, υπηρέτες, "αρναούτες" και άλλα. Από τους αρναούτες οι 33 είναι Βούλγαροι, 18 Σέρβοι, 15 Έλληνες και 10 Μολδαβοί.
↑ Gordon Thomas, History of the Greek revolution, 1844, London & Edinburgh, 2η έκδ., τόμ. 1, σ. 95.
"Included under the generic name of Arnauts, it was recruited from Roumeliote Greeks, Albanians, Bulgarians and Servians, who acted as body-guards to the princes, the great functionaries, and even the simple Boyards."
↑ Alan W. Fisher, The Russian Annexation of the Crimea 1772-1783, Cambridge University Press, I970, σ. 94, 95.
↑ Χατζόπουλος Κ. Κωνσταντίνος, "Τα επαναστατικά γεγονότα του 1821 στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες όπως τα είδε ένας Ρουμάνος αγωνιστής (Απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Ioan Solomon)", Βαλκανικά Σύμμεικτα, 1 (1981), σ. 33: "Τον Ιανουάριο του 1821 βγαίνοντας ο σλουτζέρης Tudor Vladimirescu με τριάνταέξι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβους, ...". "... και άρχισαν οι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβοι, ...".

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Για την αντιδιαστολή μεταξύ αρναούτη (ως επάγγελμα) και Αλβανού, βλέπε για παράδειγμα: Τοντόροφ Νικολάι, "Τα Βαλκανικά εθνικά κινήματα και η πολιτική των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων", στο "Η επανάσταση του εικοσιένα", Επιστημονικό Συμπόσιο, Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, "Σύγχρονη Εποχή", 3η έκδ. 1985, σελ. 52-53, 55.
Σε κατάλογο 1.000 ατόμων που καταγράφηκαν από τις ρωσικές αρχές μετά την ήττα της Φιλ. Εταιρείας στο Σκουλένι, οι μισοί είναι Έλληνες και οι υπόλοιποι Μολδαβοί, Βούλγαροι, άλλες εθνότητες και 7 (επτά) Αλβανοί. Στην κατανομή 528 από αυτούς ανά επάγγελμα, αναφέρονται έμποροι, βιοτέχνες, υπηρέτες, "αρναούτες" και άλλα. Από τους αρναούτες οι 33 είναι Βούλγαροι, 18 Σέρβοι, 15 Έλληνες και 10 Μολδαβοί.

[2] Gordon Thomas, History of the Greek revolution, 1844, London & Edinburgh, 2η έκδ., τόμ. 1, σ. 95.
"Included under the generic name of Arnauts, it was recruited from Roumeliote Greeks, Albanians, Bulgarians and Servians, who acted as body-guards to the princes, the great functionaries, and even the simple Boyards."

[3] Alan W. Fisher, The Russian Annexation of the Crimea 1772-1783, Cambridge University Press, I970, σ. 94, 95.

[4] Χατζόπουλος Κ. Κωνσταντίνος, "Τα επαναστατικά γεγονότα του 1821 στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες όπως τα είδε ένας Ρουμάνος αγωνιστής (Απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Ioan Solomon)", Βαλκανικά Σύμμεικτα, 1 (1981), σ. 33: "Τον Ιανουάριο του 1821 βγαίνοντας ο σλουτζέρης Tudor Vladimirescu με τριάνταέξι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβους, ...". "... και άρχισαν οι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβοι, ...".

[1]

[2]

[3]

[4]