Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αμπού Μούσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Αμπού Μούσα (Περσικά: ابوموسی, Αραβικά: أبو موسى) είναι ένα νησί με έκταση 12.8 τ.χλμ στον ανατολικό Περσικό Κόλπο κοντά στην είσοδο των Στενών του Ορμούζ.[1] Λόγω του βάθους της θάλασσας, τα πετρελαιοφόρα και τα μεγάλα σκάφη πρέπει να περάσουν μεταξύ του Αμπού Μούσα και του Μεγάλου και Μικρού Τουνμπς και αυτό κάνει αυτά τα νησιά ένα από τα πιο στρατηγικά σημεία στον Περσικό Κόλπο.[2] Το νησί διοικείται από το Ιράν ως μέρος της επαρχίας Χορμοζγκάν, και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα διεκδικούν το νησί ως μέρος του εμιράτου της Σαριά.[3][4]

Όνομα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Ιρανοί κάτοικοι του Αμπού Μούσα ονομάζουν το νησί "Γκαπ-σάμπζου" (περσικά: گپ‌سبزو), η οποία στα περσικά σημαίνει "μεγάλο πράσινο μέρος." Σε παλιούς χάρτες το νησί ονομάζεται:

  • "Μπουμ-Όουβ" (περσικά: بوم‌اوو‎‎) ή "Μπουμ-Ουτ" (περσικά: بوم‌اوف‎‎), που στα περσικά σημαίνει "Υγρότοπος".
  • "Μπουμ-Σουζ" (περσικά: بوم‌سوز‎‎) ή "Μπουμ-Σου"/"Μπουμ-Σουβ" (περσικά: بوم‌سو‎‎) ή "Γκαπ-σάμπζου" (περσικά: گپ‌سبزو‎‎), η οποία στα περσικά σημαίνει "Πράσινη Γη".[5]

Ωστόσο, κατά τους τελευταίους αιώνες έχει επίσης ονομαστεί ως Αμπού Μούσα, που στα περσικά σημαίνει "η γη του Μούσα/Μωυσή," αντί για "Μπουμ-Σου".[6]

Οι Άραβες ισχυρίζονται ότι το όνομα "Αμπού Μούσα" (αραβικά: أبو موسى‎‎) προέρχεται από τον Αμπού Μούσα Ασάαρι, έναν σύντροφο του Προφήτη Μωάμεθ που έμεινε στο νησί το 643 πριν πολεμήσει τους Πέρσες.[7][8]

Γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το νησί Αμπού Μούσα βρίσκεται 70 χιλιόμετρα νότια του Μπαντάρ-ε Σενάς και 65 χιλιόμετρα βόρεια-βορειοδυτικά της Σαριά. Από τα 14 νησιά της επαρχίας Χορμοζγκάν, είναι το πιο απομακρυσμένο νησί από τις Ιρανικές ακτές. Το υψηλότερο σημείο είναι το Όρος Χαλβά με υψόμετρο 110 μέτρα.[9] Η πόλη Αμπού Μούσα βρίσκεται στο κέντρο του νησιού. Ο καιρός στο Αμπού Μούσα είναι ζεστός και υγρός και σε σύγκριση με τη θέση του στον Περσικό Κόλπο το Αμπού Μούσα έχει ένα καλύτερο κλίμα και πιο ποίκιλο οικοσύστημα, αλλά δεν υπάρχει κατάλληλο έδαφος και νερό για τη γεωργία αφήνοντας την αλιεία ως η κύρια βιομηχανία για τους ντόπιους. Είναι ένα από τα κύρια λιμάνια εξαγωγής πετρελαίου από το Ιράν.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αμπού Μούσα και άλλα νησιά στο Ιράν και το Τουράν σε χάρτη του Άντολφ Στίλερ.
Ένας χάρτης του 1891 που δείχνει το Αμπού Μούσα, ως μέρος της επικράτειας του Ιράν. Δύο διακεκομμένες γραμμές δείχνουν καλώδια τηλέγραφου.

Η κυριαρχία του Ιράν στο Αμπού Μούσα έχει αμφισβητηθεί από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τα οποία κληρονόμησαν τη διεκδίκηση το 1971.[10][11] Με κοινή συναίνεση, το νησί ήταν υπό τον έλεγχο του κυβερνήτη της Σαριά Κασίμι.[12] Το 1906, ο θείος του κυβερνήτη της περιοχής υπέγραψε σύμβαση παραχώρησης για τα αποθέματα οξειδίου του σιδήρου του Αμπού Μούσα σε τρεις Άραβες, των οποίων οι εργάτες εξήγαγαν το ορυκτό και συμφώνησαν να πουλήσουν την Wonckhaus, μια γερμανική επιχείρηση. Ωστόσο, όταν ο κυβερνήτης της περιοχής το ανακάλυψε, ακύρωσε τη σύμβαση παραχώρησης και οι εργαζόμενοι απομακρύνθηκαν από το νησί με τη βοήθεια των Βρετανών, με αποτέλεσμα ένα διεθνές ατύχημα.[13][14]

Μετά το 1908, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε τον έλεγχο της περιοχής που σήμερα αποτελούν τα ΗΑΕ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το Ηνωμένο Βασίλειο μετέφερε τη διοίκηση του νησιού στη Σαριά, ένα από τα επτά σεϊχάτα που αργότερα θα σχηματίσουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Μετά την ανακοίνωση του Ηνωμένου Βασιλείου το 1968 ότι θα εγκαταλείψει τις διοικητικές και στρατιωτικές θέσεις στον Περσικό Κόλπο, το Ιράν κινήθηκε προς την πολιτική επανατοποθέτηση του νησιού με την ηπειρωτική χώρα. Στις 30 Νοεμβρίου 1971 (δύο ημέρες πριν από την επίσημη ίδρυση των ΗΑΕ), το Ιράν και η Σαριά υπέγραψαν ένα Μνημόνιο Κατανόησης. Συμφώνησαν να επιτρέψουν στη Σαριά να έχει ένα τοπικό αστυνομικό σταθμό και το Ιράν να σταθμεύσει στρατεύματα στο νησί, σύμφωνα με το χάρτη που επισυνάπτεται στο Μνημόνιο Κατανόησης.[15] Η συμφωνία επίσης χώρισε τους ενεργειακούς πόρους μεταξύ των δύο συμβαλλόμενων μερών. "Συμφωνώντας με το σύμφωνο, το μικροσκοπικό εμιράτο πρόλαβε μια εισβολή από το Ιράν, το οποίο δύο μέρες πριν είχε πάρει άλλα δύο νησιά, το Μεγαλύτερο και Μικρότερο Τουνμπ, τα οποία ήταν ακόμη μικρότερα και ακατοίκητα."[16]

Ο Σεΐχης Σακίρ φιλοξενεί Ιρανικά στρατεύματα στο Αμπού Μούσα, 1971.

Μία ημέρα πριν την επίσημη εγκατάλειψη της περιοχής από το Ηνωμένο Βασίλειο, στρατεύματα του Ιράν στάθμευσαν στο νησί και έγινε επίσημη υποδοχή από τον αδερφό του Σεΐχη της Σαριά, τον Σεΐχη Σαγκάρ.[17]

Τα ΗΑΕ ανακοίνωσαν την απαίτηση κυριαρχίας πάνω από το Αμπού Μούσα και τα δύο νησιά Τουνμπ στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις 9 Δεκεμβρίου 1971. Στη συνάντηση, αποφασίστηκε η "αναβολή της εξέτασης του θέματος σε μια μεταγενέστερη ημερομηνία".[18][19] Το Ιράκ (εποχή του Αχμέντ Χασάν αλ-Μπακρ),[20] το Κουβέιτ,[21] η Αλγερία,[22] η Νότια Υεμένη και η Λιβύη δήλωσαν ότι τα νησιά ανήκουν δικαιωματικά στα ΗΑΕ.[23][24][25][26][27] Από τότε, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν ζητήσει επανειλημμένως σε δημόσιες δηλώσεις[28] είτε διμερείς διαπραγματεύσεις ή παραπομπή του ζητήματος στο Διεθνές Δικαστήριο (ή σε άλλη μορφή διεθνούς διαιτησίας).[29]

Ο Σαντάμ Χουσεΐν προσπάθησε να δικαιολογήσει τον Πόλεμο Ιράν–Ιράκ, υποστηρίζοντας ότι ένας από τους στόχους ήταν να "απελευθερώσουν" το Αμπού Μούσα και το Μεγάλο και Μικρό Τουνμπς στο Περσικό Κόλπο. Το 1992, το Ιράν απέβαλε αλλοδαπούς εργαζόμενους που λειτουργούσαν το σχολείο χορηγούμενο από τα ΗΑΕ, την ιατρική κλινική, και τον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.[30] Η αμφισβήτηση του νησιού έχει επίσης προκαλέσει σοβαρές τριβές μεταξύ του Ρας αλ-Χαϊμά και της Σαριά από τη μία πλευρά και από κάποια άλλα εμιράτα των ΗΑΕ από την άλλη πλευρά. Το Ρας αλ-Χαϊμά υποστηρίζει σκληρά μέτρα κατά του Ιράν. Το Ντουμπάι, από την άλλη πλευρά, πιστεύει ότι η σύγκρουση είναι περιττή. Ο παρόν κυβερνήτης του Ντουμπάι (ο οποίος είναι επίσης Αντιπρόεδρος, Πρωθυπουργός και Υπουργός Άμυνας των ΗΑΕ), Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ Μακτούμ, έχει προηγουμένως δηλώσει δημοσίως ότι "πιστεύει πως η ένταση πάνω από τα νησιά έχει κατασκευαστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες".[31]

Η επίσκεψη του προέδρου Αχμεντινετζάντ στο νησί το 2012, προκάλεσε διπλωματικό επεισόδιο.[32] Η ιστορική απαίτηση του Ιράν για την ιδιοκτησία του πάνω από τα νησιά ανάγεται στην Παρθιανή Αυτοκρατορία και την Αυτοκρατορία των Σασσανιδών, μεταξύ άλλων. Το Ιράν θεωρεί το νησί έχει καταληφθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο και αναφέρεται στη συμφωνία μεταξύ του Ιράν και του Εμιράτου της Σαριά το 1971.

Δημογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2012 το νησί είχε περίπου 2,131 κατοίκους, και είναι η μικρότερη κομητεία στη χώρα.[33] Η πόλη του Αμπού Μούσα είχε 1.953 κατοίκους το 2012, σημειώνοντας αύξηση από τους 248 κατοίκους του 2006.[34]

Οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού μιλούν την περσική διάλεκτο "Μπαντάρι".[εκκρεμεί παραπομπή]

Οι μητρικοί πολίτες των ΗΑΕ που ζουν στο νησί αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες με έλλειψη σωστών κλινικών και σχολείων στο νησί. Το μόνο σχολείο στο νησί έχει 150 μαθητές. Επιπλέον, οι ασθενείς πρέπει να μεταφερθούν στη Σαριά για να λάβουν θεραπεία, αλλά μερικές φορές αυτό δεν είναι εφικτό λόγω των Ιρανικών αρχών. Επιπλέον, το Ιράν καθυστερεί ή μπλοκάρει την είσοδο στο νησί σε ιατρικές προμήθειες και σχολεία των ΗΑΕ.[35]

Κλίμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κλιματικά δεδομένα Τζαζίρα Αμπού Μούσα (1984–2010)
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) 27.8 29.5 36.0 39.6 41.8 42.0 45.0 41.4 43.0 43.0 35.0 30.0 45,0
Μέση Μέγιστη °C (°F) 23.0 23.6 25.5 28.9 32.5 34.5 36.3 36.7 35.4 33.2 29.6 25.4 30,4
Μέση Μηνιαία °C (°F) 20.5 21.0 22.9 26.0 29.5 31.6 33.5 33.7 32.3 30.0 26.6 22.7 27,5
Μέση Ελάχιστη °C (°F) 18.0 18.5 20.3 23.1 26.5 28.8 30.6 30.8 29.2 26.8 23.7 20.0 24,7
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) 11.0 8.0 11.6 15.8 19.2 23.4 26.2 26.8 24.0 19.0 17.0 11.0 8,0
Υετός mm (ίντσες) 30 20,1 28,1 6,8 0
(0) 		0
(0) 		0,2 0
(0) 		0
(0) 		1,6 5,8 33,7 126,3
% υγρασίας 61 66 69 71 72 74 71 70 69 65 60 62 67
Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 1.0 mm) 2.4 1.9 2.3 0.7 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.1 0.8 2.8 11,0
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας 227.4 225.9 231.6 267.4 312.4 315.8 284.7 294.5 280.5 293.9 263.4 228.9 3.226,4
Πηγή: Μετεωρολογικός Οργανισμός του Ιράν (ρεκόρ),[36] (θερμοκασίες),[37] (κατακρημνίσεις),[38] (υγρασία),[39] (μέρες με κατακρημνίσεις),[40]

(ηλιοφάνεια)[41]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σχέσεις Ιράν-Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων
  • Κατάσχεση του Αμπού Μούσα και του Μεγαλύτερου και Μικρότερου Τουνμπς
  • Σερ Αμπού Νουαΐρ
  • Κατάλογος φάρων του Ιράν

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Iranian Islands of Tunbs and Abu Musa Αρχειοθετήθηκε 2009-03-24 στο Wayback Machine. Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty.
  2. ↑ Ewan W. Anderson· Gareth Owen (1993). An atlas of world political flashpoints: a sourcebook of geopolitical crisis. Pinter Reference. σελ. 1. ISBN 978-1-85567-053-2. 
  3. ↑ Fred M. Shelley (30 Απριλίου 2013). Nation Shapes: The Story Behind the World's Borders. ABC-CLIO. σελίδες 457–. ISBN 978-1-61069-106-2. 
  4. ↑ Ibrahim Abed· Peter Hellyer (2001). United Arab Emirates: A New Perspective. Trident Press Ltd. σελίδες 182–. ISBN 978-1-900724-47-0. 
  5. ↑ Ajam, Muḥammad. "Documents on the Persian Gulf's name: The eternal heritage of ancient time". Tehran: Evin Publication, 2009 Αρχειοθετήθηκε 2012-09-11 στο Wayback Machine. Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty.
  6. ↑ «اسناد نام خلیج‌ [فارس]؛ میراثی کهن و جاودان». opac.nlai.ir. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  7. ↑ «النظام الإيراني المحتل يمارس الغطرسة ضد سكان الجزر الإماراتية». Al Riyadh (17360). 2016-01-04. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-07-31. https://web.archive.org/web/20170731071529/http://www.alriyadh.com/1116041. Ανακτήθηκε στις 11 July 2017. 
  8. ↑ سيستاني, ايرج افشار. جزيرة بوموسى وطنب بزرك وطنب كوجك.  Η παράμετρος |access-date= χρειάζεται |url= (βοήθεια)
  9. ↑ Pirouz Mojtahed-Zadeh (Ιανουαρίου 2007). Boundary Politics and International Boundaries of Iran: A Study of the Origin, Evolution, and Implications of the Boundaries of Modern Iran with Its 1. Universal-Publishers. σελίδες 305–. ISBN 978-1-58112-933-5. 
  10. ↑ «"Abu Musa and The Tumbs: The Dispute That Won't Go Away, Part Two," July 28, 2001, in The Estimate, vol. XIII, no. 3». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2008. 
  11. ↑ «"Unwanted Guest: The Gulf Summit and Iran," 7 December 2007». Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2008. 
  12. ↑ Ahmadi, Kourosh (2008). Islands and International Politics in the Persian Gulf: The Abu Musa and the Tunbs in Strategic Perspective. Routlege. σελ. 54. ISBN 0415459338. 
  13. ↑ Issawi, Charles (2007). «16». Στο: Peter Avery. The Cambridge History of Iran. Volume 7 (Third έκδοση). Cambridge University Press. σελ. 605. ISBN 978-0-521-20095-0. 
  14. ↑ 'Red oxide on Abu Musa, 1898-1934', IOR/L/PS/18/B433, in Qatar Digital Library <http://www.qdl.qa/en/archive/81055/vdc_100023442325.0x000002> [accessed 13 February 2015]
  15. ↑ Mojtahedzadeh, Pirouz (1993). Countries and boundaries in the geopolitical region of the Persian Gulf. The Institute for Political and International Studies. 
  16. ↑ Erdbrink, Thomas (April 30, 2012). «A Tiny Island Is Where Iran Makes a Stand». New York Times. https://www.nytimes.com/2012/05/01/world/middleeast/dispute-over-island-of-abu-musa-unites-iran.html. 
  17. ↑ Mojtahedzadeh, Pirouz (1999). Security and territoriality in the Persian Gulf. London: RoutledgeCurzon. σελ. 214. ISBN 0-7007-1098-1. 
  18. ↑ Mattair, Thomas (2005). The Three Occupied Islands of the UAE: The Tunbs and Abu Musa. Abu Dhabi: Emirates Center for Strategic Studies and Research. ISBN 9948-00-765-4. 
  19. ↑ United Nations (1971). «Twenty-sixth Year, Supplement for October, November and December 1971». Official Records of the Security Council. http://commons.wikimedia.org/wiki/File%3AUN_DOC_S_PV_1610_Security_Council_official_records%2C_26th_year%2C_1610th_meeting%2C_9_December_1971.djvu. 
  20. ↑ United Nations Security Council (1972). Letter dated 72/07/17 from the representatives of Algeria, Bahrain, Egypt, Iraq, Kuwait, Lebanon, the Libyan Arab Republic, Morocco, Oman, the People's Democratic Republic of Yemen, Sudan, The Syrian Arab Republic, Tunisia, the United Arab Emirates and Yemen to the President of the Security Council (PDF). New York: United Nations Supplement, Official Record. UNDOC:S/10740. 
  21. ↑ United Nations Security Council (1992). Letter dated 92/09/14 from the Permanent Representative of Kuwait to the United Nations addressed to the Secretary-General. New York: United Nations Annexes, Official Record. UNDOC: A/47/441. 
  22. ↑ United Nations Security Council (1971). Letter dated 71/12/03 from the representatives of Algeria, Iraq, the Libyan Arab Republic and the People's Democratic Republic of Yemen to the President of the Security Council. New York: United Nations Supplement, Official Record. UNDOC:S/10409. 
  23. ↑ United Nations Security Council (Δεκεμβρίου 1994). Letter dated 94/12/22 from the Permanent Representative of Bahrain to the United Nations addressed to the Secretary-General (PDF). New York: United Nations Annexes, Official Record. UNDOC: A/49/815. 
  24. ↑ United Nations Security Council (1993). Letter dated 93/10/13 from the representative of Saudi Arabia to the United Nations addressed to the President of the General Assembly. New York: United Nations Annexes, Official Record. UNDOC: A/48/519. 
  25. ↑ United Nations Security Council (Σεπτεμβρίου 1994). Letter dated 94/09/20 from the Permanent Representative of Saudi Arabia to the United Nations addressed to the Secretary-General (PDF). New York: United Nations Annexes, Official Record. UN DOC: A/49/412 S/1994/1078. 
  26. ↑ United Nations Security Council (Ιουνίου 1995). Letter dated 95/06/21 from the Permanent Representative of Bahrain to the United Nations addressed to the Secretary-General (PDF). New York: United Nations Annexes, Official Record. 
  27. ↑ United Nations Security Council (Οκτωβρίου 1992). Letter dated 92/10/06 from the Permanent Representative of Oman to the United Nations addressed to the President of the General Assembly (PDF). New York: United Nations Annexes, Official Record. UNDOC: A/47/516. 
  28. ↑ United Nations (17 September 1997). «Letter dated 16 September 1997 from the Permanent Representative of the United Arab Emirates to the United Nations addressed to the Secretary-General». United Nations General Assembly. Oceans and the Law of the Sea 52nd Session. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9d/UN_DOC_A_52_361_Letter_dated_1997_September_16_from_the_Permanent_Representative_of_the_United_Arab_Emirates_to_the_United_Nations_addressed_to_the_Secretary-General..pdf. 
  29. ↑ Mattair, Thomas (2005). The Three Occupied Islands of the UAE: The Tunbs and Abu Musa. Abu Dhabi: Emirates Center for Strategic Studies and Research. σελίδες 165–166. ISBN 9948-00-765-4. 
  30. ↑ «Abu Musa Island - Iran Special Weapons Facilities». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  31. ↑ Rubin, Barry M. (2002). Crises in the Contemporary Persian Gulf. Routledge. σελίδες 44–45. ISBN 978-0-7146-5267-2. 
  32. ↑ Ahmadinejad's visit to island prompts UAE to recall Iran ambassador, CNN April 12, 2012
  33. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2011. 
  34. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2010. 
  35. ↑ عاشور, أحمد (2010-04-22). «إماراتيّون في "أبوموسى" يعيشون حياة بدائية تحت الاحتلال» (στα ar). Emarat Al Youm. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-08-01. https://web.archive.org/web/20180801221001/https://www.emaratalyoum.com/local-section/other/2010-04-22-1.231277. Ανακτήθηκε στις 7 July 2017. 
  36. ↑ *«Highest record temperature in Jazireh Abu Musa by Month 1984–2010». Iran Meteorological Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  37. ↑ *«Average Maximum temperature in Jazireh Abu Musa by Month 1984–2010». Iran Meteorological Organization. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  38. ↑ «Monthly Total Precipitation in Jazireh Abu Musa by Month 1984–2010». Iran Meteorological Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  39. ↑ «Average relative humidity in Jazireh Abu Musa by Month 1984–2010». Iran Meteorological Organization. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  40. ↑ «No. Of days with precipitation equal to or greater than 1 mm in Jazireh Abu Musa by Month 1984–2010». Iran Meteorological Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  41. ↑ «Monthly total sunshine hours in Jazireh Abu Musa by Month 1984–2010». Iran Meteorological Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σεγίντ Αλί Χαγκσενάς, Η Ιστορική Κυριαρχία του Ιράν πάνω από τα νησιά Τουνμπς και Μπουμουσά. 2010, Τεχεράνη.

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Schofield, Richard (2003). Unfinished Business: Iran, the Uae, Abu Musa and the Tunbs. London: Royal Institute of International Affairs. ISBN 0-905031-90-3. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αμπού_Μούσα&oldid=10623779"