Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς της Σερβίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς της Σερβίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11 Οκτωβρίου 1806[1][2][3] Τοπόλα |
| Θάνατος | 3 Μαΐου 1885[4][2][3] Τιμισοάρα[5] |
| Τόπος ταφής | Oplenac (44°14′50″ s. š., 20°41′1″ v. d.) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σερβία |
| Θρησκεία | Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά[6] |
| Σπουδές | Ινστιτούτο Λε Ροσέ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Περσίντα Νενάντοβιτς (1830–1873)[7] |
| Τέκνα | Πέτρος Α' της Σερβίας Αρσένιος της Γιουγκοσλαβίας Κλεοπάτρα Καραγεώργεβιτς |
| Γονείς | Καραγιώργης Πέτροβιτς και Γελένα Πέτροβιτς |
| Αδέλφια | Aleksa Karađorđević |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Καρατζόρτζεβιτς |
| Υπογραφή | |
 | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλέξανδρος, σερβικά Александар (11 Οκτωβρίου 1806 - 3 Μαΐου 1885) από τον Οίκο των Καραγεώργεβιτς ήταν πρίγκιπας της Σερβίας (1842-1858).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο δευτερότοκος γιος του μαύρου Γεωργίου (Καραγεώργου) Πέτροβιτς πρώτου πρίγκιπα της Σερβίας και της Γιελένας Γιοβάνοβιτς. Μορφώθηκε στο Κοτίν της Βεσαραβίας (Μολδαβίας), υπό την προστασία του τσάρου της Ρωσίας.
Το λεγόμενο "τουρκικό" Σύνταγμα δεν έγινε σεβαστό και προκλήθηκαν πολιτικές συγκρούσεις, που επέφεραν την παραίτηση του Μίλος Ομπρένοβιτς το 1839 και των δύο γιών του Μίλος Β΄ (έμεινε μόνο 26 ημέρες) και Μιχάηλο (έπειτα από τρία έτη, έφυγε λέγοντας τη φράση "ο χρόνος θα δείξει το δίκαιό μου", ότι δηλ. θα επιστρέψει). Τότε στις 14 Σεπτεμβρίου 1842 η Εθνοσυνέλευση στο Βρακάρ (νυν δήμος του Βελιγραδίου) εξέλεξε τον Αλέξανδρο των Καραγεώργεβιτς. Η Ρωσία και η Τουρκία τον αναγνώρισαν ως πρίγκιπα της Σερβίας. Ξεκίνησε μεταρρυθμίσεις και ίδρυσε Οργανισμούς για τη βελτίωση της προόδου στη χώρα. Εφήρμοσε τον Αστικό Κώδικα, εισήγαγε τον τακτικό στρατό, έφτιαξε χυτήριο κανονιών, βελτίωσε τα υπάρχοντα σχολεία και έκτισε νέα· τέλος ίδρυσε την Εθνική Βιβλιοθήκη και το Εθνικό Μουσείο.
Κατά την Ουγγρική εξέγερση του 1848 το κίνημα επεκτάθηκε στη Βοϊβοντίνα (βόρειο Σερβία) και ο Αλέξανδρος έστειλε Σέρβους εθελοντές, υπό τη διοίκηση του Στεφάνου Κνίτσανιν, για να βοηθήσει τον αγώνα των εκεί Σέρβων για αυτονομία. Ως αποτέλεσμα των εξεγέρσεων του 1848 αναδύθηκε η παν-Σλαβιστική ιδέα της Σερβίας. Ήδη 4 έτη πριν ο Ηλίγια Γκαρασάνιν στο φυλλάδιο Načertanije (Σχέδιο) έθεσε ως στόχο την απελευθέρωση των Νότιων Σλάβων από τους Τούρκους και Αυστριακούς και την τοποθέτησή τους υπό το όνομα και την εξουσία της Σερβίας.
Η παραίτηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε όλη τη διακυβέρνησή του δυσκολεύτηκε από τα σχέδια των Ομπρένοβιτς. Αρνήθηκε να λάβει μέρος στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-56) συμμαχώντας με τους Οθωμανούς (και τους συμμάχους τους Γάλλους και Άγγλους) εναντίον της Ρωσίας. Η νίκη των τριών συμμάχων Δυνάμεων είχε ως αποτέλεσμα να εκθρονιστεί και να φύγει εξορία το 1858 ο Αλέξανδρος: για θέματα εσωτερικής πολιτικής μέλη του Συμβουλίου ήλθαν σε σύγκρουση μαζί του· το Συμβούλιο συγκάλεσε την Εθνοσυνέλευση στις 23 Δεκεμβρίου 1858, που τον εξώθησε σε παραίτηση. Είχε κυβερνήσει 16 έτη. Επέστρεψε ο Μίλος του αντίπαλου Οίκου των Ομπρένοβιτς ως νέος πρίγκιπας της Σερβίας· όταν έπειτα από 21 μήνες απεβίωσε, τον διαδέχθηκε ο γιος του Μιχάηλο, που έτσι επέστρεψε
Το 1885 απεβίωσε στην Τιμισοάρα της Βοϊβοντίνας (τώρα βρίσκεται στη Ρουμανία) και τάφηκε αρχικά στη Βιέννη. Η σορός του μεταφέρθηκε το 1912 στον μνημειώδη ναό του Αγ. Γεωργίου, που κτίσθηκε από τον γιο του Πέτρο Α΄.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1830 την Περσίντα Νενάντοβιτς, κόρη του Γιεβρέμ/Εφραίμ Νενάντοβιτς βοεβόδα και είχε τέκνα:
- Πολέκσιγια 1833-1914, παντρεύτηκε πρώτα τον Κωνσταντίνο Νικολάγιεβιτς υπουργό Εσωτερικών της Σερβίας και μετά τον Αλέξανδρο Πρέσερν.
- Κλεοπάτρα 1835-1855, παντρεύτηκε τον Μίλαν-Άβραμ Πετρονίγιεβιτςπρέσβη της Σερβίας στη Ρωσία.
- Πέτρος Α΄ 1844-1921, βασιλιά αρχικά της Σερβίας και μετά των Σέρβων, Κροατών & Σλοβένων.
- Γιελένα 1846-1867, παντρεύτηκε τον Τζόρτζε Σίμιτς ΠΡωθυπουργό της Σερβίας.
- Τζόρτζε 1856-1889.
- Αρσέν 1859-1938, πατέρας του Παύλου αντιβασιλιά της Σερβίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. alexander-alexander-karadordevic.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 7798.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 1542.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 8365307. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ p11493.htm#i114923. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Judah, Tim (2000) [1997]. The Serbs: History, Myth and the Destruction of Yugoslavia (2nd ed.). New Haven, Connecticut: Yale University Press. ISBN 978-0-300-08507-5.
- Lampe, John R. (2000) [1996]. Yugoslavia as History: Twice There Was a Country (2nd ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-77401-7.