Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αερόφωνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ένα βιβλιόσχημο ρεγκάλ, αερόφωνο της εποχής του Μπαρόκ και της Αναγέννησης. Το όργανο παίζεται από δυο άτομα: Το ένα πατά τα πλήκτρα και το άλλο χειρίζεται τους φυσητήρες.

Στην ορολογία της μουσικολογίας και ειδικότερα στον κλάδο της οργανολογίας -την επιστήμη της μελέτης και ταξινόμησης των μουσικών οργάνων- αερόφωνα ονομάζονται τα μουσικά όργανα στα οποία ο ήχος παράγεται μέσω της δόνησης μιας στήλης αέρα, χωρίς την κατά συνθήκη χρήση χορδών, μεμβρανών κλπ.

Τα αερόφωνα υποδιαιρούνται σε δύο κατηγορίες:

Ελεύθερα αερόφωνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σ' αυτά, η δονούμενη στήλη αέρα δεν περικλείεται από το ίδιο το όργανο, αλλά δονείται στο εξωτερικό μέρος αυτών. Ορισμένα παραδείγματα ελεύθερων αερόφωνων περιλαμβάνουν την αιολική άρπα, το αρμόνιο, το ρεγκάλ κλπ.

Τα κλειστά αερόφωνα, ή κοινώς λεγόμενα πνευστά, η δονούμενη στήλη αέρα βρίσκεται εντός του οργάνου και παράγεται συνήθως με την εκπνοή του εκτελεστή. Η εν λόγω κατηγορία, όπου μεγάλο ρόλο παίζει η δόνηση του σώματος του ίδιου του οργάνου, διαιρείται σε τρεις κύριες υποκατηγορίες:

Ορισμένα αερόφωνα, λόγω της περίπλοκης κατασκευής τους, μπορούν να κατατάσσονται σε παραπάνω από μία υποκατηγορίες, αναλόγως των επιμέρους χαρακτηριστικών τους· π.χ. η γκάιντα θεωρείται μεν ελεύθερο αερόφωνο, αλλά και πνευστό, αφού ο εκτελεστής εκπνέει εντός του οργάνου. Το εκκλησιαστικό όργανο είναι μια κατηγορία από μόνο του, αφού περιλαμβάνει πολλές επιμέρους υποκατηγορίες, και γι' αυτό είναι προτιμότερο να κατατάσσεται ως πληκτροφόρο.

  • Baines, A. The Oxford companion to musical instruments, λήμμα Classification of musical instruments § Aerophones, Οξφόρδη, 1992 ISBN 0-19-311334-1
  • Δράκος, Γ. (2003). Τα μουσικά όργανα. Αθήνα: Σμυρνιωτάκης.
  • Τράιου, Ε. (Επ.) (1998). Ελληνικά Λαϊκά Μουσικά Όργανα. Ένθετο Καθημερινή Επτά Ημέρες 18/1/1998. Αθήνα: Καθημερινή.
  • Αβέρωφ, Ε. (1992). Εισαγωγή στην οργανογνωσία. Αθήνα: Φίλιππος Νάκας.
  • Άνθης, Σ. (2008). Η ιστορία της τρομπέτας. Αθήνα: Φίλιππος Νάκας.