Αειναύτης

Οι λεγόμενοι αειναύτες, (αρχαία ελληνικά: αειναύται), που σημαίνει «οι διαρκώς ναυτιλλόμενοι» αποτελούσε στην αρχαιότητα περισσότερο ειρωνική προσωνυμία για τους άρχοντες της Μιλήτου λόγω συγκεκριμένου εθίμου που ακολουθούσαν προκειμένου να συσκεφθούν και να λάβουν αποφάσεις.

Το ιστορικό της προσωνυμίας αυτής όπως έχει αναφερθεί από τον Πλούταρχο (Ελληνικά Ζητήματα 32) έχει ως ακολούθως: Μετά τη κατάλυση των τυράννων και των περί τον Θόαντα και Δαμασήνορα προσκείμενων δημιουργήθηκαν δύο σοβαρά αντιμαχόμενες φατρίες, η μία που αντιπροσώπευε το "κεφάλαιο", (πλούσιους, επιχειρηματίες), που έφερε το όνομα "Πλουτίς", και η άλλη που αντιπροσώπευε την "εργασία" (εργάτες) που λέγονταν "Χειραμάχα". Όταν τελικά επικράτησαν οι πλουτοκράτες προκειμένου να συνεδριάζουν για διάφορες υποθέσεις διακυβέρνησης και προκειμένου ν΄ αποφεύγουν ενοχλήσεις είτε "εκ πλαγίων", είτε από συγκεντρώσεις, επιβιβάζονταν σε πλωτά μέσα και ανοίγονταν στο πέλαγος. Εκεί αφού λάμβαναν τις αποφάσεις τους, τις επικύρωναν "εν πλω" και στη συνέχεια κατέπλεαν στον λιμένα.

Κατά δε τον ιστορικό Γ. Χούμπερτ η ονομασία αυτή δεν αποκλείεται να προήλθε από την επιμέρους φατρία των πλουσίων εφοπλιστών που λέγονταν "Πλοντίς" λόγω των πλοίων που διέθετε η οποία ήταν εκείνη που κατέλυσε τη βασιλεία περί τον 6ο αιώνα π.Χ. και ανέλαβαν για πολύ καιρό τη διακυβέρνηση της πόλης, αφού παρόμοιες τέτοιες ανακατατάξεις και ανατροπές συνέβαιναν τακτικά στη περιοχή.