The Normal Heart (ταινία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
The Normal Heart
Τηλεοπτική αφίσα της ταινίας
ΣκηνοθεσίαΡάιαν Μέρφι
ΠαραγωγήΣκοτ Φέργκιουσον
ΣενάριοΛάρι Κράμερ
Βασισμένο σεThe Normal Heart του Λάρι Κράμερ
ΠρωταγωνιστέςΜαρκ Ράφαλο
Ματ Μπόμερ
Τέιλερ Κιτς
Τζιμ Πάρσονς
Τζούλια Ρόμπερτς
ΜουσικήΚλιφ Μαρτίνεζ
ΦωτογραφίαΝτάνι Μόντερ
ΜοντάζΆνταμ Πεν
ΕνδυματολόγοςDaniel Orlandi
Εταιρεία παραγωγήςBlumhouse Productions
HBO Films
Plan B Entertainment
Ryan Murphy Productions
20th Century Fox Television
ΔιανομήHBO
Κυκλοφορία25 Μαΐου 2014
Διάρκεια132 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το The Normal Heart είναι Αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 2014 σε σκηνοθεσία Ράιαν Μέρφι και σενάριο Λάρι Κράμερ. Βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του σεναριογράφου, το οποίο έγραψε το 1985. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Μαρκ Ράφαλο, Ματ Μπόμερ, Τέιλορ Κιτς, Τζιμ Πάρσονς, Άλφρεντ Μολίνα, Τζο Μαντέλλο, Τζόναθαν Γκροφ και Τζούλια Ρόμπερτς.

Κυκλοφόρησε σε DVD και Blu-ray στις 26 Αυγούστου 2014.[1]

Η ταινία απεικονίζει την έξαρση της κρίσης του ιού HIV και του AIDS στη Νέα Υόρκη μεταξύ του 1981 και 1984, μέσα από τα μάτια του συγγραφέα/ακτιβιστή Νεντ Γουίκς (Ράφαλο), του ιδρυτή μιας διακεκριμένης ομάδας υποστήριξης για τον HIV. Ο Γουίκς προτιμά τις δημόσιες αντιπαραθέσεις για το θέμα σε αντίθεση με τις πιο ήρεμες και ιδιωτικές στρατηγικές των συνεργατών, φίλων και του εραστή του Φέλιξ Τέρνερ (Μπόμερ), ο οποίος δεν έχει πει δημόσια για τη σεξουαλικότητά του. Οι διαφορές απόψεων οδηγούν σε καυγάδες, οι οποίοι απειλούν να υπονομεύσουν κοινωνικά τον κοινό τους στόχο.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καλοκαίρι του 1981. Ο συγγραφέας Νεντ Γουίκς είναι ένας γκέι άντρας από τη Νέα Υόρκη ο οποίος ταξιδεύει στο Fire Island Pines στο Λονγκ Άιλαντ, για τον εορτασμό των γενεθλίων του φίλου του, Γκρεγκ Ντόνερ, σε ένα σπίτι στην παραλία. Εκεί επίσης βρίσκεται και ο φίλος του, Μίκι Μάρκους, καθώς και ο χαρισματικός Μπρους Νάιλς, ο οποίος ξεκίνησε πρόσφατα να βγαίνει με τον Γκρεγκ. Ο Γκρεγκ εμφανίζεται να είναι καλά στην υγεία του. Ωστόσο, καθώς περπατάει στην παραλία, ζαλίζεται και καταρρέει. Αργότερα, όταν προσπαθεί να σβήσει τα κεράκια της τούρτας του, αρχίζει να βήχει χωρίς να μπορεί να σταματήσει.

Καθώς ταξιδεύει πίσω στη Νέα Υόρκη, ο Νεντ διαβάζει ένα άρθρο στην εφημερίδα The New York Times με τον τίτλο «Σπάνιος καρκίνος διαγνώστηκε σε 41 ομοφυλόφιλους». Πίσω στην πόλη, επισκέπτεται τη γιατρό Έμμα Μπρούκνερ, η οποία έχει δει αρκετούς ασθενείς που πλήττονται απροσδόκητα από τα συμπτώματα σπάνιων ασθενειών που κανονικά δεν θα τους έβλαπταν, εκτός αν το ανοσοποιητικό τους σύστημα είχε υποστεί βλάβη. Όλες αυτές οι περιπτώσεις φαίνεται να εμφανίζονται σε γκέι άντρες. Η Μπρούκνερ εξετάζει τον Νεντ αλλά δεν βρίσκει να έχει συμπτώματα αυτής της ασθένειας και του ζητάει να τη βοηθήσει να ενημερώσει την γκέι κοινότητα για αυτήν την ασθένεια. Ο Γκρεγκ εμφανίζει ξαφνικά βίαιους σπασμούς και μεταφέρεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο από τους Μίκι και Μπρους, όπου εκεί βρίσκεται εκείνη την ώρα και ο Νεντ. Λίγο αργότερα ο Γκρεγκ πεθαίνει. Η Μπρούκνερ αναγνωρίζει τον Μπρους, αναφέροντας ότι είναι ο πρώην σύντροφος ενός από τους ασθενείς της που πέθανε πρόσφατα.

Ο Νεντ οργανώνει μια συνάντηση στο σπίτι του καλώντας αρκετούς γκέι άντρες της περιοχής για να ακούσουν τις πληροφορίες της Μπρούκνερ σχετικά με την ασθένεια. Αν και δεν έχει αποδεικτικά στοιχεία, τους λέει πως πιστεύει ότι η ασθένεια μεταδίδεται σεξουαλικά και θα πρέπει όλοι να αποφεύγουν να κάνουν σεξ για την ώρα, έτσι ώστε να αποτραπεί περαιτέρω η διάδοση. Οι περισσότεροι από τους παρευρισκομένους αμφισβητούν τα λεγόμενά της ενώ ο Νεντ ανακοινώνει ότι θέλει να ξεκινήσει έναν οργανισμό, έτσι ώστε να διαδίδονται οι πληροφορίες για την ασθένεια και να παρέχονται και υπηρεσίες στήριξης σε αυτούς που έχουν μολυνθεί. Η Μπρούκνερ και ο Νεντ επισκέπτονται το τοπικό νοσοκομείο, όπου αρκετοί από τους ασθενείς της βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Νοσηλεύονται σε δωμάτια στα οποία αρκετοί από το νοσηλευτικό προσωπικό φοβούνται να εισέλθουν, μην τυχόν και κολλήσουν την ασθένεια.

Ο Νεντ, ο Μπρους, ο Μίκι και αρκετοί άλλοι φίλοι, συμπεριλαμβανομένου και του Τόμι Μπόατραϊτ, εγκαθιδρύουν μια κοινοτική οργάνωση με το όνομα «Gay Men's Health Crisis» (GMHC). Η οργάνωση λειτουργεί ως χορηγός μέσω εράνων για έρευνα πάνω στην ασθένεια, η οποία πλέον έχει πάρει το όνομα AIDS, και εγκαθιδρύουν τηλεφωνικές γραμμές μέσω τον οποίων παρέχουν συμβουλές και άλλες υπηρεσίες. Παρά τις ενστάσεις του Νεντ, η ομάδα εκλέγει τον Μπρους ως πρόεδρό τους. Ο Νεντ κανονίζει με τον αδελφό του, τον δικηγόρο Μπεν Γουίκς, να προσφέρει δωρεάν νομικές συμβουλές στην GMHC. Τα δύο αδέλφια είναι κοντά, αλλά στη σχέση τους παραμένει μια υποκείμενη ένταση, εξαιτίας της έλλειψης κατανόησης από τον Μπεν για τη σεξουαλικότητα του Νεντ. Ο Νεντ επικοινωνεί με τον γκέι δημοσιογράφο των New York Times Φέλιξ Τέρνερ, ευελπιστώντας ότι θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τις επαφές του στα μέσα για δημοσιοποίηση περισσότερων ιστοριών για την εξέλιξη της κρίσης. Ο Φέλιξ εκφράζει τη λύπη του και του εξηγεί ότι είναι δύσκολο να βρεθούν μεγάλες εφημερίδες που θα ήθελαν να αναφέρουν πληροφορίες για το AIDS. Ανάμεσα στους δύο ξεκινάει μια ρομαντική σχέση.

Η Μπρούκνερ επιχειρεί να εξασφαλίσει περισσότερα χρήματα για να συνεχιστεί η έρευνα για το AIDS, αλλά οι προσπάθειές της απορρίπτονται από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, οι οποίοι δεν βλέπουν το AIDS ως προτεραιότητα. Στο μεταξύ, ο Νεντ εκδιώχνεται από την GMHC εξαιτίας των εριστικών και επιθετικών τακτικών που ακολουθεί για να προωθήσει την ενημέρωση σχετικά με το AIDS, κάτι το οποίο προκαλεί ένταση στην ομάδα. Ο Φέλιξ αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα της ασθένειας και το σώμα του εξασθενεί. Επισκέπτεται τον Μπεν στο γραφείο του για να κάνει τη διαθήκη του, όπου αφήνει τα πάντα στον Νεντ. Φέλιξ και Νεντ επισφραγίζουν την αγάπη τους στο νοσοκομείο, πριν ο Φέλιξ πεθάνει. Λίγες μέρες αργότερα, ο Νεντ επισκέπτεται το πανεπιστήμιο του Γέιλ από όπου και αποφοίτησε και όπου διοργανώνεται Εβδομάδα Γκέι από τους φοιτητές. Θαυμάζει το πώς νεαροί άντρες και γυναίκες μπορούν να χορεύουν μαζί χωρίς να κρύβονται και χωρίς να φοβούνται τη διάκριση.

Στο τέλος της ταινίας, πληροφορίες για τον αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων της ασθένειας προβάλλονται καθώς η λίστα του Τόμι με τους φίλους του που έχουν πεθάνει από την ασθένεια μεγαλώνει, και στο τέλος συμπεριλαμβάνει και τον Μπρους Νάιλς.

Ηθοποιοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 2011, ο Ράιαν Μέρφι είπε σε συνέντευξή του στο Deadline.com, ότι είχε επιλέξει το The Normal Heart και είχε σκοπό να φτιάξει μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Μαρκ Ράφαλο «και ίσως την Τζούλια Ρόμπερτς».[4] Το περιοδικό The Hollywood Reporter επιβεβαίωσε την είδηση για την ταινία τον Ιανουάριο του 2012, προσθέτοντας τους Άλεκ Μπάλντουιν, Ματ Μπόμερ και Τζιμ Πάρσονς στο καστ.[5] Τον Μάρτιο του 2013, ο Τέιλερ Κιτς προστέθηκε στο καστ,[6] ενώ τον Απρίλιο του 2013 οι Τζόναθαν Γκροφ και Τζο Μαντέλλο ανακοινώθηκαν.[7] Τον Μάιο του 2013 ανακοινώθηκε ότι ο Άλφρεντ Μολίνα θα αντικαθιστούσε τον Άλεκ Μπάλντουιν.[8]

Γυρίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 8 Ιουνίου 2013 στη Νέα Υόρκη.[9] Στις 12 Ιουλίου, το συνεργείο εθεάθη να κάνει γυρίσματα στη γειτονιά Little Italy του Μανχάταν.[10] Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η παραγωγή είχε ανασταλεί για κάποιο διάστημα για να μπορέσουν κάποιοι από τους ηθοποιούς να αλλάξουν την εμφάνισή τους. Ο Μπόμερ έχασε περίπου 20 κιλά για να δείξει την καταστροφή που προκάλεσε το AIDS στον χαρακτήρα του.[11]

Κυκλοφορία και υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία προβλήθηκε στο HBO στις 25 Μαΐου 2014 στις 21:00, ενώ είχε προβληθεί και στο Φεστιβάλ «Inside Out Film and Video» στο Τορόντο στις 23 Μαΐου.[12]

Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έλαβε κριτική αποθέωση από τους κριτικούς και το κοινό, με τον περισσότερο έπαινο να απευθύνεται στο σενάριο του Κράμερ, το δράμα, τα ηθικά μηνύματα, την αξία της παραγωγής και τις ερμηνείες των Ράφαλο, Μπόμερ, Κιτς, Ρόμπερτς και Πάρσονς.[13] Στην ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, η ταινία συγκεντρώνει ποσοστό 94% βασισμένο σε 49 κριτικές με μέσο όρο 7.7/10. Στο τμήμα ομοφωνίας διαβάζουμε: «Χάρη στις εξαιρετικές ερμηνείες για ΕΜΜΥ από το αξιόπιστο καστ, το The Normal Heart δεν είναι μόνο ένα δυνατό, σπαρακτικό δράμα αλλά και ένα ζωτικό ντοκουμέντο γεγονότων που μας οδηγεί μέσα στα πρώτα χρόνια της κρίσης του AIDS».[14] Η ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Metacritic δίνει στην ταινία 85/100 βασιζόμενη σε 33 κριτικές σημειώνοντας «παγκόσμια αποθέωση».[15]

Ο Πίτερ Τράβερς από το περιοδικό Rolling Stone έδωσε στην ταινία 3.5/4 και την εξύμνησε αναφέροντας: «Γραμμένη, σκηνοθετημένη και εκτελεσμένη υποκριτικά με ένα πάθος το οποίο ακτινοβολεί μέσα από την οθόνη, το The Normal Heart είναι ένα εμπρηστικό δράμα, ένα αμβλύ όργανο το οποίο είναι επίσης ποιητικό και βαθυστόχαστο. Ως γκέι άντρες σε κρίση, οι Τέιλορ Κιτς, Τζιμ Πάρσονς και Τζο Μαντέλλο (ο οποίος υποδύθηκε τον Νεντ στη σκηνή) όλοι υπερέχουν. Αλλά είναι ο Κράμερ, ο οποίος εξακολουθεί να μαίνεται για το ό,τι δεν έχει γίνει, αυτός που αγγίζει την καρδιά σου».[16] Η Έλεν Γκρέι από την εφημερίδα Philadelphia Daily News σχολίασε: «Αν και όλοι οι δευτερεύοντες ρόλοι είναι καλοί (ο Πάρσονς ειδικά), είναι η οργή του Κράμερ η οποία διοχετεύεται μέσω της μανιακής ενέργειας του Ράφαλο, του alter ego του συγγραφέα, Νεντ Γουίκς, η οποία κάνει το The Normal Heart να συνεχίζει να κτυπά και να διατηρεί ένα τρομακτικό κομμάτι από την πολύ πρόσφατη ιστορία, η οποία δεν είναι κεχριμπαρένια αλλά εξαγριωμένη».[17]

Η σκηνοθεσία του Μέρφι έλαβε μικτές κριτικές. Ο Μπράιαν Λόουρι από το περιοδικό Variety επέκρινε τη σκηνοθεσία του και τη μετάβαση της ιστορίας από την σκηνή στην οθόνη: «Ο Μέρφι παραμένοντας ο εαυτός του, δεν μπορεί να αντισταθεί να μην πετάξει μέσα στιγμές οι οποίες κατευθύνονται προς τον παλμό του American Horror Story, όπως η σκηνή στον υπόγειο σιδηρόδρομο όπου δραματικός φωτισμός αναβοσβήνει σε ένα μολυσμένο από τον ιό πρόσωπο. Η μετάφραση από τη σκηνή στην οθόνη αποδίδει επίσης ατάκες οι οποίες πιθανόν να ακούγονταν καλύτερα ζωντανά στη σκηνή, αν και ο σκηνοθέτης έχει για το μεγαλύτερο μέρος μετατρέψει το υλικό σε κινηματογραφικό». Αν και επέκρινε αυτό το μέρος, χαιρέτησε ιδιαίτερα την ταινία ως «ένα δράμα προσανατολισμένο στους χαρακτήρες με θεατρικό ταλέντο και αξίες που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις και στον σύγχρονο κόσμο του σήμερα. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία, κατά βάση καλή και κάποιες μόνο φορές χειρότερη, η οποία «φοράει την καρδιά στο μανίκι της»».[18] Ο Μορίν Ράιαν από την ιστοσελίδα The Huffington Post επίσης επέκρινε τη σκηνοθεσία του Μέρφι γράφοντας: «Αν θα παρακολουθήσεις την ταινία, να γνωρίζεις ότι κάθε λίγα λεπτά θα εύχεσαι ότι κάποιος άλλος - οποιοσδήποτε - παρά ο Μέρφι να την είχε σκηνοθετήσει. Ο Μέρφι είναι μαλθακός σκηνοθέτης και όχι ιδιαίτερα αυστηρός ή πειθαρχημένος. Εξυπηρετεί τη δικιά του μούσα, όχι απαραίτητα τις ανάγκες του υλικού, και αν και είναι κλασικό έργο, το έργο του Κράμερ είναι επίσης δυσκίνητο και απόλυτα αδέξιο στον χρόνο».[19]

Το TVLine ονόμασε τον Μπόμερ «Ηθοποιό της Εβδομάδας» για την ερμηνεία του.[20]

Βραβεία και υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβείο Ημερομηνία Κατηγορία Υποψήφιοι Αποτέλεσμα
Critics' Choice Television Awards 19 Ιουνίου 2014 Καλύτερη Ταινία Ράιαν Μέρφι, Ντάντε Ντι Λορέτο, Τζέισον Μπλουμ, Μπραντ Πιτ, Ντίντι Γκαρντνερ, Μαρκ Ράφαλο, Αλέξις Μάρτιν Γούντολ και Σκοτ Φέργιουσον Νίκη
Καλύτερος Α' Αντρικός Ρόλος σε Ταινία ή Μίνι σειρά Μαρκ Ράφαλο Υποψηφιότητα
Καλύτερος Β' Αντρικός Ρόλος σε Ταινία ή Μίνι σειρά Ματ Μπόμερ Νίκη
Τζο Μαντέλλο Υποψηφιότητα
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος σε Ταινία ή Μίνι σειρά Τζούλια Ρόμπερτς Υποψηφιότητα
Βραβεία Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης 25 Αυγούστου 2014 Καλύτερη Τηλεοπτική Ταινία Ράιαν Μέρφι, Ντάντε Ντι Λορέτο, Τζέισον Μπλουμ, Μπραντ Πιτ, Ντίντι Γκαρντνερ, Μαρκ Ράφαλο, Αλέξις Μάρτιν Γούντολ και Σκοτ Φέργιουσον Νίκη
Καλύτερος Α' Αντρικός Ρόλος σε Μίνι σειρά ή Ταινία Μαρκ Ράφαλο Υποψηφιότητα
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος σε Μίνι σειρά ή Ταινία Τζούλια Ρόμπερτς Υποψηφιότητα
Καλύτερος Β' Αντρικός Ρόλος σε Μίνι σειρά ή Ταινία Ματ Μπόμερ Υποψηφιότητα
Τζο Μαντέλλο Υποψηφιότητα
Άλφρεντ Μολίνα Υποψηφιότητα
Τζιμ Πάρσονς Υποψηφιότητα
Καλύτερη Σκηνοθεσία σε Μίνι σειρά, Ταινία ή Δραματικό Ράιαν Μέρφι Υποψηφιότητα
Καλύτερο Σενάριο σε Μίνι σειρά, Ταινία ή Δραματικό Λάρι Κράμερ Υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες 11 Ιανουαρίου 2015 Καλύτερη Μίνι σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία Ράιαν Μέρφι, Ντάντε Ντι Λορέτο, Τζέισον Μπλουμ, Μπραντ Πιτ, Ντίντι Γκαρντνερ, Μαρκ Ράφαλο, Αλέξις Μάρτιν Γούντολ και Σκοτ Φέργιουσον Υποψηφιότητα
Καλύτερος Α' Αντρικός Ρόλος σε Μίνι σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία Μαρκ Ράφαλο Υποψηφιότητα
Καλύτερος Β' Αντρικός Ρόλος σε Μίνι σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία Ματ Μπόμερ Νίκη
Online Film & Television Association Awards 24 Αυγούστου 2014[21] Καλύτερη Ταινία Ράιαν Μέρφι, Ντάντε Ντι Λορέτο, Τζέισον Μπλουμ, Μπραντ Πιτ, Ντίντι Γκαρντνερ, Μαρκ Ράφαλο, Αλέξις Μάρτιν Γούντολ και Σκοτ Φέργιουσον Νίκη
Καλύτερος Α' Αντρικός Ρόλος σε Ταινία ή Μίνι σειρά Μαρκ Ράφαλο Νίκη
Καλύτερος Β' Αντρικός Ρόλος σε Ταινία ή Μίνι σειρά Ματ Μπόμερ Νίκη
Τέιλορ Κιτς Υποψηφιότητα
Τζο Μαντέλλο Υποψηφιότητα
Άλφρεντ Μολίνα Υποψηφιότητα
Τζιμ Πάρσονς Υποψηφιότητα
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος σε Ταινία ή Μίνι σειρά Τζούλια Ρόμπερτς Υποψηφιότητα
Καλύτερο Ensemble σε Ταινία ή Μίνι σειρά Νίκη
Producers Guild of America Awards 24 Ιανουαρίου 2015 Stanley Kramer Award The Normal Heart Νίκη
Καλύτερη Παραγωγή Μεγάλου Μήκους Τηλεοπτικής Ταινίας Ράιαν Μέρφι, Ντάντε Ντι Λορέτο, Τζέισον Μπλουμ, Μπραντ Πιτ, Ντίντι Γκαρντνερ, Μαρκ Ράφαλο, Αλέξις Μάρτιν Γούντολ και Σκοτ Φέργιουσον Υποψηφιότητα
Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών 25 Ιανουαρίου 2015 Καλύτερη Ερμηνεία από Άντρα Ηθοποιό σε Μίνι σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία Μαρκ Ράφαλο Νίκη
Καλύτερη Ερμηνεία από Γυναίκα Ηθοποιό σε Μίνι σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία Τζούλια Ρόμπερτς Υποψηφιότητα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Hetrick, Adam (30 Μαΐου 2014). «"The Normal Heart" Sets Blu-Ray and DVD Release». Playbill. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2014. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «The Normal Heart study guide» (PDF). TimeLine Theatre. 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Kramer, Larry (2011). «Please Know». The Normal Heart on Broadway. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  4. ↑ Finke, Nikki (5 Αυγούστου 2011). «EMMYS Q&A: Ryan Murphy About 'Glee'». Deadline. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  5. ↑ Kit, Borys (20 Ιανουαρίου 2012). «Julia Roberts, Alec Baldwin, Matt Bomer and Jim Parsons to Star in Ryan Murphy's Next Film (Exclusive)». The Hollywood Reporter. http://www.hollywoodreporter.com/news/glee-ryan-murphy-julia-roberts-alec-baldwin-matt-bomer-jim-parsons-283732. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  6. ↑ Andreeva, Nellie (1 Μαρτίου 2013). «Jim Parsons, Taylor Kitsch Join HBO's Ryan Murphy-Directed Movie 'The Normal Heart'». Deadline. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  7. ↑ Hibberd, James (26 Απριλίου 2013). «Jonathan Groff to play Taylor Kitsch's lover in Ryan Murphy film». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  8. ↑ Ferri, Josh (9 Μαΐου 2013). «Larry Kramer Says Ryan Murphy's 'Obsessed' with The Normal Heart; Alfred Molina & Joel Grey Join HBO Film». Broadway.com. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  9. ↑ «'The Normal Heart', starring Julia Roberts, Matt Bomer, & Mark Ruffalo, begins filming in NYC this week». onlocationvacations.com. 4 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-10-25. https://web.archive.org/web/20141025082614/http://www.onlocationvacations.com/2013/06/04/the-normal-heart-starring-julia-roberts-matt-bomer-mark-ruffalo-begins-filming-in-nyc-this-week/. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  10. ↑ «The Normal Heart' Resumes Filming in Little Italy Today». boweryboogie.com. 12 Ιουλίου 2013. http://www.boweryboogie.com/2013/07/the-normal-heart-resumes-filming-in-little-italy-today/. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  11. ↑ Halterman, Jim (10 Ιανουαρίου 2014). «"Matt Bomer on 'The Normal Heart' and Unconditional Love"». New Now Next. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  12. ↑ «"The Normal Heart to premiere at Inside Out"». Xtra!. 5 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018. 
  13. ↑ Miller, Bruce. «Review: Matt Bomer, Mark Ruffalo shine in 'Normal Heart'». siouxcityjournal.com/. Sioux City Journal. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  14. ↑ «The Normal Heart (2014)». Rotten Tomatoes. Flixster. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  15. ↑ «The Normal Heart». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2018. 
  16. ↑ Travers, Peter (22 Μαΐου 2014). «'The Normal Heart' Movie Review». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018. 
  17. ↑ Gray, Ellen (23 Μαΐου 2014). «'Gang Related,' 'The Normal Heart' premiere». Philadelphia Daily News. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2014. 
  18. ↑ Lowry, Brian (21 Μαΐου 2014). «'The Normal Heart' TV movie review on HBO». Variety. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018. 
  19. ↑ Ryan, Maureen (23 Μαΐου 2014). «'The Normal Heart' Review: Great Performances Anchor An Uneven Film». Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018. 
  20. ↑ «TVLine's Performer of the Week: Matt Bomer». TVLine. 31 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018. 
  21. ↑ «013-14: THE SEASON OF The Normal Heart». About.com. Online Film & Television Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Normal_Heart_(ταινία)&oldid=10127620"